Waarom hebben we altijd het gevoel dat we altijd door alles genaaid worden?

Net als velen heb ik af en toe van die momenten dat ik me echt te lui voel om te fietsen en ik er voor kies om met het openbaar vervoer te gaan. In principe ben je altijd en overal in Amsterdam sneller als je gaat fietsen, maar ja je bent een luie zak en je moet wat. Omdat ik naast luie zak ook een ontzettende bad boy ben, loop ik altijd zonder 9292 te checken zelfverzekerd op de metro af. Knagend op mijn ontbijt zie ik voor mijn gevoel altijd, maar dan ook écht altijd, hetzelfde nare schouwspel voor mijn ogen voltrekken. Een superarrogante metro die net wegrijdt als ik er aankom. Steekt die ijzeren graftak op wielen ook altijd nog een middelvingertje naar me op. Ik zweer het.

Waarom ik? Waarom haat de metro mij zo? Wat ik hem ooit aangedaan? De lift staat ook altijd boven als ik beneden ben, de rij is bij mij altijd langer en mijn telefoon heeft echt yolo als ik hem nodig heb. Waarom ben ik altijd het slachtoffer? Waarom wordt mij al dit onrecht aangedaan? WAAROM?

Zo veel haat in de wereld.

Nou ben ik echt totaal geen psycholoog, verre van zelfs. Ik heb zelf duidelijk problemen genoeg. Ik ben dus gaan babbelen met een psychologe over waarom ik en vele anderen met mij nou constant het gevoel hebben dat ze door van alles en nog wat worden genaaid.

Ik: Hey, luister, ik voel me samen met vele anderen echt genaaid door alles. Ik zie altijd de metro wegrijden en de lift staat altijd boven, waarom haat alles mij zo? Hoe komt dit nou?

Psychologe: Je moet ten eerste goed voor jezelf zorgen. Kom op gewoon op tijd dan mis je de metro ook niet. Beter opletten en verantwoordelijkheid nemen. Je externaliseert je eigen problemen en fouten op zaken buiten jezelf.

Geen smoesjes meer vriend, gewoon op tijd komen!

Mmmh nee oké het is misschien niet super logisch dat een levenloos transportsysteem een persoonlijke vendetta met mij heeft. Maar hoe zit het dan de haat van objecten waar je niet op tijd voor kan komen? De wind die altijd tegen staat en de lift die altijd boven staat? Waarom wordt iedereen nou constant gepest door de wind, lift of technologie?

Je hebt natuurlijk af en toe pech, maar dit is echt een gedachte in je hoofd. Pessimisten en optimisten wonen in principe in dezelfde wereld, maar kijken er zo anders op. Als je denkt dat je altijd pech hebt, dan zegt dat veel over jou als persoon. Wat maakt jou nou hier zo alert voor? Wat denk je over jezelf in relatie tot anderen? Ik kom uiteindelijk altijd uit bij je ouders want je jeugd en opvoeding vormen je tot wie je bent.

Hebben ik en vele andere haters met mij dan zo'n foute jeugd gehad?

Nou niet per se een foute jeugd gehad, maar je trekt je tegenslagen echt naar je toe als unieks als iets van jezelf. Je herkent alles als pech. Dat zegt veel over hoe je als persoon in elkaar zit.

De ondragelijke #struggles

Nou weet ik niet veel over psychologie, maar ik kan wel googlen. Is dat niet een conformation bias? Dat je alleen maar ziet wat je visie bevestigt en dat je negeert wat daarbuiten valt? Blijkbaar heeft iedereen hier last van, want je hoort nooit "wat chill dat mijn lift beneden staat".

Ja, dat is bij veel mensen het geval. Als je denkt dat je altijd pech hebt dan valt ook alles je tegen. Je ziet enkel dat wat je eigen pessimistische wereldbeeld bevestigt en alles wat er buiten valt ben je blind voor geworden. Mensen kunnen zich moeilijk overgeven aan zaken die buiten hun controle liggen. Dat gaan ze zich het dan toe-eigenen en gebruiken het, vaak zonder dat ze het weten, als uitlaatklep voor eerdere frustraties. Je reageert op de wereld vanuit een bepaalde aanname en voorspelbaarheid om de wereld te blijven overzien.

Ik denk dat nagellak je gewoon echt niet mag Diana.

Oké je ben dus geen slachtoffer, je denkt het alleen maar. Hoe kom ik nou van dit gevoel van constante benadeling af?

Nou, focus je op de dingen die goed gaan, want het komt waarschijnlijk veel vaker voor dat het je wél mee zit, maar dat zie je niet meer. Weet vooral dat heel veel dingen gewoon echt stom toeval zijn.

Leer van Lia, darlings, de wereld is een nare en keiharde plek.

Dit klinkt natuurlijk allemaal super logisch, maar ze heeft wel gelijk. Het zit allemaal tussen je oren. Ik let nu op de meevallers en het is een stuk chiller.

Er is dus goed nieuws: je bent geen slachtoffer. We kunnen nu collectief gaan ophouden met janken op Twitter. Het openbaar vervoer kan niks terug zeggen, dus zo stoer bezig zijn we toch niet.

Als je zelf ook wel eens van die ellendige tweets stuurt ben je net als ik misschien een beetje blind geworden voor alles wat je meezit. Geef jezelf de volgende keer een sticker als het je wel meezit. Het leven is niet zo erg als Twitter je doet geloven.