Ik ben Naomi ‘Miss Pitbull’ Tataroglu

In deze serie laat VICE Sports jonge vechters aan het woord. Dit keer is de beurt aan Naomi Tataroğlu (21), die eerder dit jaar kampioen kickboksen werd bij Global Fights. Bij sportschool ARJ in Den Haag spraken we haar over haar overstap naar MMA, haar bewogen jeugd, pesterijen en haatberichten.

Dit is haar verhaal.

“De ellebogen kwamen met volle vaart op mijn gezicht af. Ik probeerde ze nog te blokkeren met mijn armen, maar er was geen houden meer aan. Bam, bam, steeds weer een elleboog in mijn gezicht. Mijn MMA-debuut was vorig jaar een regelrechte ramp. Ik had nog weinig ervaring en kreeg een gruwelijk pak slaag van Karla Benitez. Na de ellebogen kwamen de vuisten, totdat de scheidsrechter ingreep en er een einde aan maakte.

Ondanks die afgang heb ik besloten om dit jaar definitief van kickboksen over te stappen op MMA. Het is populairder en past beter bij me: in deze sport kan ik mijn tegenstanders total loss slaan. Ik wil mijn tegenstanders gewoon mishandelen. Dat klinkt misschien kwalijk, maar zo beleef ik het wel. Ik train nu drie keer per dag, zes dagen in de week. Met mijn minimale MMA-ervaring heb ik die uren zeker nodig. Partijen zoals tegen Benitez mogen nooit meer voorkomen. Door wat er vroeger allemaal is gebeurd, wil ik alleen maar winnen.”

“Toen ik twee was, belandde ik met mijn moeder in een blijf-van-mijn-lijfhuis, omdat mijn vader losse handjes had. Ik kan me weinig herinneren van die tijd, maar daar ben ik eigenlijk wel blij om. Mijn vader heeft verder geen rol gespeeld in mijn leven. Ik heb hem anderhalf jaar geleden een keer opgezocht in Turkije, waar hij nu woont, maar dat voelde niet goed. Toen ik terugging, besloot ik niet langer meer aan mensen te denken die nooit iets om mij hebben gegeven. Mijn moeder en oma zijn de enige twee mensen voor wie ik echt leef.

Mijn schooltijd was ook klote. Op de basisschool werd ik gepest, omdat ik eruitzag als een nerd: ik had kort haar, droeg een brilletje en was verlegen. Op de middelbare school kon alles wel de aanleiding zijn om me te treiteren. Ik hoefde maar iets te zeggen en het pesten begon al. De pesters deden van alles, van spullen afpakken tot mishandelen. Ze sloegen me soms met stokken of riemen. Ik heb in totaal op zeven verschillende middelbare scholen gezeten. Soms durfde ik hele dagen niet naar school te gaan, omdat groepjes medescholieren zich tegen mij gekeerd hadden.

Het liep zo hard uit de hand dat mijn moeder haar werkrooster moest aanpassen, zodat ze mij veilig met de auto kon halen en brengen. Anders werd ik opgewacht door pesters en was ik sowieso de lul. Naarmate ik ouder werd, begon ik sneller van me af te beuken en gedroeg ik me steeds opstandiger. Ik kreeg verkeerde vrienden, waardoor ik met drugs in aanraking kwam. Ik zette de boel steeds vaker op stelten en begon ook weleens weg van huis te lopen.”

“Nu ik een beetje naam begin te maken als vechtsporter, krijg ik weer haatberichten op Instagram. Ik weet niet wie die berichten sturen, ze komen altijd van nepaccounts. Misschien is het wel steeds dezelfde persoon. Ze noemen me bijvoorbeeld een manwijf, of zeggen dat ik maar beter kan stoppen met vechten omdat ik klein en lelijk ben. Laat ze maar lullen, denk ik dan. Ik vraag me wel af waar mensen de tijd vandaan halen om dit allemaal te doen. Die tijd heb ik niet, hoor.

De voorlichting over pesten kan volgens mij wel beter. Daarom zet ik me in voor Become The Best Version Of Yourself, een stichting tegen pesten. Ik geef daarmee regelmatig voorlichtingen aan schoolklassen. Veel mensen hebben gewoon geen idee wat hun zogenaamd grappige acties met een ander kunnen doen. Ze beseffen niet hoe hard zulke acties aan kunnen komen. Ze hebben niet door dat dit om pesten gaat. Dat is zo vreselijk.

Op de dagen waarop ik rust heb, ga ik vaak alsnog zwemmen of rennen – ik kan niet zo goed stilzitten. Soms vraag ik me af hoe ik er later uit zou zien als ik zo blijf leven. Nu heb ik amper tijd voor een relatie, en ik hoop niet dat mijn gezicht helemaal verbouwd zal zijn als ik die tijd eenmaal wel heb. Maar goed, nu focus ik me vooral op mijn sport. Mijn leven is lang genoeg bewogen geweest. Nu wil ik hard blijven werken en mijn moeder en oma nog trotser maken dan ze al zijn. Langzaamaan valt alles een beetje op de juiste plek.”

Je kunt je hier aanmelden voor onze nieuwsbrief om wekelijks het beste van VICE Sports Nederland in jouw mailbox te krijgen.