Een boze paardenliefhebber gaf dit weekend een opstandige vegan een schop

In de nieuwe rubriek ‘boze babyboomer van de week’ bespreken we regelmatig een opvallend, boos mens van middelbare leeftijd. Dat hoeven heus niet altijd babyboomers te zijn, als de boze persoon in kwestie maar goed kwaad is. Want mensen zijn vaak érg woedend, over van alles. Dat is vaak grappig, en iets minder vaak terecht. Deze week: een woedende man op het EK Paardensport in Rotterdam

Afgelopen weekend werd in Rotterdam het Europees Kampioenschap paardensport gehouden. Dat is een evenement dat je beslist niet mag afdoen als een wedstrijdje paardrijden – de wereld van de hippische sport neemt zichzelf namelijk bijzonder serieus. Probeer een paardenmeisje er maar eens van te overtuigen dat een paard geen benen en een hoofd heeft maar poten en een kop, zoals ieder ander dier.

Wat was er aan de hand?
Tijdens het evenement ‘met een paard over hekjes springen’ (hier is vast ook een chique term voor maar whatever) betraden twee activisten van de Vegan Strike Group de paardrijbak om te demonstreren tegen het feit dat paardensportevenementen in hun ogen zielig zijn voor paarden. Volgens de spandoeken die de streakers bij zich hadden zijn paardenshows wreed en is paarden slaan geen sport. Dat laatste is trouwens feitelijk waar, als je deze lijst van sporten op Wikipedia als betrouwbare bron aanneemt.

Een van de activisten was Peter Janssen, die ooit bekend werd als de vegan streaker, de ander was een verder onbekende vrouw. En om die vrouw gaat het hier, want die vrouw was het slachtoffer van de vreselijke woede van een oude man. Toen de vrouwelijke streaker werd afgevoerd vond deze man het namelijk nodig om achter haar en de beveiligers aan te lopen, haar een trap te verkopen en haar uit te schelden voor “vuile kutteef.” Dat weten we, omdat deze hele saga werd vastgelegd door de camera’s van RTV Rijnmond.

Waar was deze man nou precies zo boos over?
Na afloop van zijn woede-uitbarsting stond de inmiddels wat minder woedende man RTV Rijnmond te woord. In het interview vertelde hij dat hij geen enkele spijt had van zijn daden.

Tijdens dit interviewtje lult de man in kwestie – die tot twee keer toe duidelijk maakt dat hij een Belg is – zich wel mooi klem. Op de vraag of die trap nou wel nodig was antwoordt hij: “Ja, totaal.” Om daar vervolgens aan toe te voegen: “Is die actie van hen nodig? Nee, ook niet.” Wat is het nou, meneer met je nette overhemd en je minder nette gedrag, waren allebei die acties nou nodig of niet?

Deze boze man komt trouwens met nog een zeer vermakelijk argument om zijn debiele gedrag goed te praten. Dit is een letterlijke quote: “Ik ga ook niet de ouders van Wesley Sneijder zeggen dat hun kind een kindermishandeling is omdat je zo hard moet trainen.” Los van het feit dat dit zelfs voor een Belg een zeer kromme zinsconstructie is, loopt deze vergelijking totaal mank, alleen al om het feit dat Wesley tijdens zijn carrière ongeveer 40 miljoen euro voor zijn diensten heeft gekregen, en zo’n paard hooguit een extra bak haver te vreten krijgt als-ie een keer een goeie wedstrijd heeft gereden.

Je verwacht misschien dat er nu een alinea komt over dat Wesley Sneijder dik is geworden, maar fat shaming is niet oké, ook niet als het om gepensioneerde voetballers gaat. Van mij mag Wesley zoveel frikandellen – met of zonder paardenvlees – eten als hij wil.

Had de boze boomer misschien een beetje gelijk?
Of het nodig is om een lekker potje paardrijden waar veel mensen op afkomen te verstoren om je mening daarover op te dringen aan alle aanwezigen van wie je weet dat ze het toch niet met je eens zijn – anders komen ze niet naar zo’n evenement toe – is een vraag waarover je kunt discussiëren. Maar als je als een wild paard in het rond gaat schoppen, dingen roept als “Ik stamp dat wijf een keer helemaal de kloten in, godverdomme” en je vervolgens ook nog vrolijk laat interviewen over je kinderlijke driftbui, heb je per definitie al geen recht van spreken meer.