Door mijn werk als kok kreeg ik een seksverslaving

Professionele keukens hebben hun eigen klimaat. De lucht ademt vet en rook, en de stank van bezwete koksschorten is indringend. Het maakt niet uit hoe koud het buiten is, tijdens het spitsuur in de keuken kan het voelen alsof je je een weg door de Sahara probeert te banen.

Ik ben één van die mannen die nogal hitsig wordt in de zomer. Van de blote benen, sleutelbenen en neklijnen die opeens zichtbaar worden, word ik behoorlijk gek. Ik hou me in, maar van die kleine stukjes bloot vrouwelijk vlees ga ik me gedragen als een geile puber.

Zoals sommige mensen rillingen krijgen van onweer, zo is hitte voor mij een katalysator voor geilheid. Het is een dierlijke manier van reageren op warmte; het zweet, het opgewonden worden van de huid en verhitte gekreun. Ik kan mijn zelf gediagnosticeerde seksverslaving niet geheel wijten aan mijn warme werkomgeving, maar ik denk dat het wel degelijk een deel van de verklaring is.

Als seks op regelmatige basis – of überhaupt intiem menselijk contact – schaars is, ga je op zoek naar andere opties.

Ja, je leest het goed: seksverslaving. Voordat ik in keukens ging werken, was ik een nerdy design student, die hield van wiet en McSweeney's. Ik had een normaal seksleven. Niet in de zin van stabiele, lange-termijn relaties, maar ik had genoeg seks met vrouwen die ik leuk vond en graag wilde pleasen. Dat veranderde toen ik besloot mijn carrière in grafisch design te verruilen voor een andere passie: koken.

Tijdens mijn eerste baan bij een druk restaurant in Soho had ik helemaal geen tijd om op serveersters te letten. Ik was chef de partie en moest kratten wortels schrapen en lamsracks fileren. Ik werkte zestien uur per dag. Ik stond op, dronk twee espresso's, ging naar mijn werk, kwam thuis en viel in slaap met mijn kleren nog aan. Zes dagen per week. Ik kon amper mijn hoofd optillen om met ander keukenpersoneel te praten, laat staan met de bediening.

Ook al had mijn lichaam het zwaar te verduren – op een gegeven moment had ik op iedere vinger een pleister en een diepe brandwond op mijn pols – ik vond het heerlijk. Om op die manier met eten te mogen werken en er ook nog voor betaald te worden: dat was mijn idee van een droombaan.

Pas in mijn tweede baan, als junior sous-chef bij een ander druk restaurant in het centrum van Londen, voelde ik mezelf veranderen. Iedere chef kan je vertellen dat als je nog geen eigen restaurant hebt, waar je zelf je tijden kan bepalen, je in feite geen leven hebt. Het concept van een vaste relatie is ondenkbaar. Ik heb het geprobeerd, maar als je je vriendin alleen na middernacht ziet of een paar uur op zondag, dan is het voor haar al gauw (terecht) klaar. Als seks op regelmatige basis – of überhaupt intiem menselijk contact – schaars is, ga je op zoek naar andere opties.

Op een gegeven moment had ik regelmatig seks met de serveersters. Meerdere tegelijkertijd.

Ik denk dat ik geen creep ben als ik zeg dat ik, als man, seks nodig heb. Vaak. Een snelle rukbeurt in de douche voor m'n werk is gewoon niet genoeg. Ik moet een vrouw ruiken en voelen; haar huid, haar en lichaam. Ik wil niet alleen mezelf bevredigen.

En zo merkte ik, tijdens al die zweterige uren in de keuken, dat ik meer zin had in seks dan ooit tevoren. Ik flirtte schaamteloos met de serveersters. Aan het einde van mijn dienst ging ik aan de bar zitten, om vervelende klanten af te zeiken en de bediening te versieren. Op een gegeven moment had ik regelmatig seks met de serveersters. Meerdere tegelijkertijd. Het bleek dat iedereen het met iedereen deed. De meeste serveersters werkten het hele keukenpersoneel af. Lekker voor ze.

Er was ook een soort wederzijds respect voor deze 'ontmoetingen'. Niemand wilde zich binden. We wilden geen liefdesverklaringen. We wilden alleen geile, snelle, zweterige seks aan het eind van onze werkdag. Een warm lichaam om tegen in slaap te vallen.

Dit principe werkte een paar jaar prima voor mij. In ieder restaurant waar ik werkte, klom ik langzaam omhoog op de ladder en kwam ik op een punt dat ik de serveersters kon neuken. Mijn gedachten werden steeds smeriger. Als er een nieuw meisje begon en ik haar aan het team voorstelde, bedacht ik me ondertussen wat voor seks ze lekker zou vinden. Op een gegeven moment begon ik dit soort gedachten met de rest van het keukenpersoneel te delen. Ik zal je eerlijk zeggen: een groep mannen in een warme, gesloten en geladen omgeving levert behoorlijk ranzige conversaties op. Ook al is de helft van wat je zegt totale bullshit, het doel is om elkaar ten alle tijden te overtreffen. Als er ook vrouwen werken, is het vaak wel iets minder extreem, maar meestal doen zij gewoon net zo hard mee. Het is fantastisch.

Ik genoot van een leven van regelmatige werktijden, zonder enige noodzaak om me te binden en met veel, heel veel, casual seks.

Maar op een gegeven moment – ik was inmiddels al acht jaar professioneel chef – begon ik mezelf een beetje te haten. Achteraf stelde ik, ondanks mijn kennis en ervaring, het openen van mijn eigen restaurant of het aannemen van een positie met echte verantwoordelijkheid continu uit. Ik kreeg genoeg aanbiedingen. Een tweesterren restaurant bood me ooit zelfs een prestigieuze baan aan. Waarom zei ik 'nee'? Omdat ik een prima leventje had. Ik genoot van een leven van regelmatige werktijden, zonder enige noodzaak om me te binden en met veel, heel veel, casual seks.

Ik was, om het specifieker te zeggen, verslaafd aan het neuken van serveersters. Het werd zelfs zo erg dat ik me echt een ranzig seksbeest voelde. Er kwamen zinnen uit mijn mond die ik voorheen nooit uit had durven spreken en als serveersters de deur uitliepen, keek ik met een geile blik naar hun kont. Ik hoopte zelfs dat ze me met hun handen aan zouden raken als ze een bord uit de keuken kwamen halen. Zo erg was het.

Ik kom uit een gezin van enkel vrouwen, zonder mannelijk rolmodel. Mijn vader, een lakse, rondreizende muzikant, verliet ons toen we nog jong waren. Dankzij mijn moeder en twee oudere zussen heb ik altijd een diep respect voor vrouwen gehad. Dus op dat gebied was er niet echt een verklaring voor de manier waarop ik als volwassene met vrouwen omging. Ik had nooit gezien hoe mijn vader mijn moeder slecht behandelde, of hoe een man überhaupt een vrouw slecht behandelde. Misschien was dat wel het probleem. Ik wist niet hoe het was als mannen daadwerkelijk bij een vrouw bleven.

Ik besef dat ik nu klink als een waardeloze, geile tiener zonder zelfrespect of controle over zijn lul, maar aan het einde van mijn carrière als kok voelde het ook echt zo.

Het is natuurlijk idioot om mijn verslaving aan casual seks – laten we er geen doekjes om winden, dat was het gewoon – puur te wijten aan mijn werk in de keuken. Daarna heb ik nog allerlei issues met bindingsangst en relaties gehad, waar ik zelfs voor in therapie ben gegaan. Maar deze werkomgeving heeft wel duidelijk het slechtste in me naar boven gebracht.

Dankzij mijn leven als chef kon ik mijn fysieke behoeften vervullen met betekenisloze intimiteit. Door de werktijden kon ik mezelf lange tijd wijsmaken dat het nu eenmaal niet anders kon. Zo was het en ik moest er maar het beste van maken. Zolang mijn relaties alleen in het donker plaatsvonden, met vrouwen die ook alleen maar een vluggertje wilden, leek het prima. Maar dat was het natuurlijk niet. Want als ik mezelf echt in de ogen keek, was ik gewoon bang om afgewezen te worden.

Ik stopte als chef toen ik eindelijk naar een therapeut ging, op aanraden van een meisje dat ik aan het lijntje hield en probeerde mee te zeulen in mijn belachelijke gedragspatronen. Het kostte me wat moeite, maar tussen mijn shifts door ging ik naar een vent in Noord-Londen, die me in ongezouten taal vertelde dat mijn gedrag behoorlijk ongezond was. Hij zei dat ik overduidelijk behoefte had aan echte intimiteit, iemand die mijn – blijkbaar immens grote – seksdrive bij kon houden, maar ook stabiliteit, affectie, liefde en humor kon geven. Ik had mezelf gewoon wijs gemaakt dat ik daar geen behoefte aan had.

Ik besef dat ik nu klink als een waardeloze, geile tiener zonder zelfrespect of controle over zijn lul, maar aan het einde van mijn carrière als kok voelde het ook echt zo. Nu probeer ik te wennen aan een nieuw leven, als freelance grafisch ontwerper. Ik zit nog steeds in therapie, om mijn 'ik-ben-constant-geil-en-wil-zoveel-mogelijk-seks-hebben' gedachten in perspectief te plaatsen. Want als ik de juiste vrouw ontmoet, wil ik haar wel alles kunnen geven.