Dit stel uit Brabant verdient duizenden euro’s per maand met alpaca’s

Als je in een ruimte vol saaineuzen met verouderde computers werkt, zou het maar zo kunnen dat je erover nadenkt om je baan op te zeggen en het bedrijf van je dromen te beginnen. Met een beetje ondernemersgeest is immers alles mogelijk wat je je maar bedenken kunt! Dat dachten in ieder geval Willem-Mathijs van der Aa (35) en Anne van der Aa-van Kessel (32). Hij was projectmanager en zij begeleider van slechthorenden, toen ze vijf jaar geleden besloten om het helemaal anders te doen. Ze begonnen een alpacaboerderij in Vorstenbosch. Het begon met vijf merries, maar inmiddels hebben ze er al dertig. Ze doen mee aan shows, verkopen veulens, hebben meerdere mensen in dienst, een winkel, webshop en een bar. Ik was erg benieuwd waarom je je in een alpaca-onderneming zou storten, wat het businessmodel is en hoe lucratief alpaca’s zijn, en daarom schreef ik me in voor een alpacawandeling van 20 euro.

In de weide rondom de boerderij tref ik Willem-Mathijs. Hij loopt met me mee naar de alpacabar, waar een man of vijftig aan de koffie zit. Daarna laat hij de cadeauwinkel zien, waar iedereen alpacaknuffels, -pennen, -sleutelhangers en -schilderijen aan het inslaan is. Van der Aa zegt dat hij zich met zijn alpacabar op de alpacamarkt onderscheidt. “Wel meer mensen in Nederland bieden wandelingen aan, maar niemand heeft een alpacabar.”

De mensen die zich hebben ingeschreven voor de wandeling verzamelen zich en volgen Van der Aa. Met zestien man lopen we naar een grote schuur, waar ieder tweetal een eigen alpaca krijgt. De wollige dieren staan in een grote stal en hebben meer dan genoeg ruimte, gras en hooi. Ze maken een opvallend geluid, dat volgens Van der Aa hummen wordt genoemd. Ik krijg de dapperste alpaca, die altijd voorop loopt, toegewezen. Dat komt mij goed uit, want dan kan ik Van der Aa meteen alles vragen over zijn businessmodel.

En dan vertrekken we. Zestien man, acht alpaca’s en Van der Aa voorop. Al hummend loopt onze groep het bos in, terwijl ik ondertussen uitreken hoeveel Van der Aa voor deze wandeling vangt. Iedere wandelaar heeft 20 euro betaald om mee te mogen doen, dus 16 wandelaars maal 20 euro maakt 320 euro. Er worden twee wandelingen per dag aangeboden, dus als Van der Aa volgeboekt is, verdient hij elke dag in ieder geval 640 euro. En dan hebben we het nog niet eens over de bar of de kadowinkel waar mensen voor en naderhand hun geld kunnen uitgeven.

In de verte verdwijnen de boerderij en de alpaca’s, waarvan er een paar alleen staan. Ik vraag van der Aa waarom dat zo is. “Dat zijn de dekhengsten,” zegt hij. “Voor een goede dekhengst kun je 1000 euro per beurt vragen, als iemand zijn vrouwtjesalpaca wil laten bezwangeren.”

Terwijl we rustig verder wandelen, vertelt Van der Aa me dat alpaca’s duurzame dieren zijn, die in hun onderhoud erg goedkoop zijn. “Ze eten voornamelijk gras. Het enige dat je moet hebben om alpaca’s te houden is ruimte. En ze zijn goed voor het land, omdat ze weinig stuk maken. Ze hebben alleen ondertanden, waarmee ze het gras er niet uittrekken, maar het eraf snijden. Ook produceren ze enorm veel wol. Tot wel vijf kilo per alpaca per jaar.”

Van der Aa verkoopt de wol en maakt er producten van voor in de winkel, maar die opbrengst is geen vetpot. “We hebben te weinig alpaca’s om aan de wol te verdienen. Onze voornaamste bron van inkomsten is dan ook de recreatie rondom de dieren.” En in deze recreatieve niche heeft Van de Aa een boel weten te verzinnen. Hij biedt behalve de wandelingen ook begeleiding aan van kinderfeestjes, team- en bedrijfsuitjes. Ook biedt hij ‘meet and greets’ – de mogelijkheid om bij de dieren in de stal en de weide te staan voor 7,50 per persoon – en alpaca high teas aan. En dat gaat goed: “We zetten inmiddels alleen met de wandelingen al zo’n 5000 euro per maand om en zitten altijd vol.” Daarom heeft Van der Aa inmiddels al vier mensen in dienst. “Voor achter de bar en om de wandelingen te maken,” zegt Van der Aa, terwijl een van de kleinere alpaca’s de leiding probeert over te nemen, maar in plaats daarvan ondergespuugd wordt door de mijne. De spuugdraad bungelt aan zijn kleine kop.

Behalve aan de recreatie, alpacabar, dekhengsten en de cadeaushop verdient het bedrijf ook een zakcentje aan het verkopen van jonge alpaca’s. “Voor de duurste die we ooit verkocht hebben, kregen we 4000 euro,” zegt Van der Aa. “Hoe hoger de kwaliteit, hoe duurder het is. En the sky is the limit.” Om de kwaliteit te bepalen stuurt Van der Aa monsters van de vacht van zijn jonge alpaca’s naar Australian Alpaca Fiber Testing (AAFT), een laboratorium. Daar wordt beoordeeld hoe goed de kwaliteit is. Ook doet van der Aa mee aan alpaca-schoonheidswedstrijden. “We hebben laatst nog de tweede prijs gewonnen bij de Alpacashow in Weelde.”

Na een fotomoment lopen we terug naar de boerderij en zetten onze alpaca’s terug in de stal. In de alpacabar krijg ik een kop koffie en koop ik een alpacapen. “Dit zou best een toffe feestlocatie zijn,” zeg ik. Van der Aa zegt dat de locatie te huur is, maar dan wel alleen voor alpacafeesten. “Je kan de tent niet voor gewone partijen afhuren, want dat alles in het thema van de alpaca staat, maakt ons bedrijf juist bijzonder. Als je een alpacabruiloft wilt geven, ben je daarentegen wel welkom.” Dus mocht je nou het liefst het jawoord geven onder begeleiding van dertig hummende alpaca’s, weet je waar je moet zijn.

Alle foto’s door de auteur.

— Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: