Toen ik afgelopen zondag wakker werd met een knalrood gezicht schrok ik eventjes. Ben ik misschien acuut allergisch geworden voor oorverdovend goede muziek? Zegt mijn lichaam nu toch eindelijk 'ho' tegen overdag drinken? Of staat het schaamrood zo ontzettend hard op m'n wangen omdat ik na een dag Strange Sounds From Beyond al eigenlijk niet meer kan? Gelukkig bleek ik me aan te stellen en was ik slechts verbrand door het heerlijke zonnetje dat het festival dit weekend overgoot, iets wat niemand had verwacht met de ietwat matige weersvoorspellingen. Maar goed, onvoorspelbaar is wat je krijgt op een tweedaags feest waarop je het ene moment naar de hypnotiserende muziek van een aantal vrouwen uit Illighadad luistert, daarna starend naar je schoenen danst voor een man uit Belgrado, om vervolgens net iets te hard af te sluiten met een gezelligerd uit Den Haag.
Ja, en dan was er nog de zondag. De dag die ik niet heb gehaald (zie de derde foto van boven om mijn gemoedstoestand te zien), en waarvan mijn wangen na het zien van de onderstaande foto's van Bibian Bingen toch wel rood van aanslaan. Volgend jaar hoop ik me beter voor te bereiden, hoewel dat misschien tegen het principe van dit festival in gaat.
Advertentie
