Dance With Pride slaat een brug tussen de queer-gemeenschap en de wereld van elektronische muziek
Foto's door Laila Cohen

FYI.

This story is over 5 years old.

Onder de Gaydar

Dance With Pride slaat een brug tussen de queer-gemeenschap en de wereld van elektronische muziek

We spraken de Amsterdamse organisatie over de commercialisering van Pride en hoe de regenboogvlag op meer dance-evenementen te vinden moet zijn.

Tijdens Pride 2018 lees je bij ons extra veel verhalen over mensen van het hele lhbt+-spectrum. Klik hier voor alle artikelen van Onder de gaydar. De wereld van elektronische muziek en de lhbt+-gemeenschap is al een lange tijd onlosmakelijk met elkaar verbonden. Jaren geleden begonnen house en techno een belangrijke plek in te nemen bij queer-gemeenschappen in steden als Chicago, Detroit, New York en Berlijn. In de jaren negentig werd house ook in Amsterdamse clubs als de RoXY gedraaid, waar de queer-gemeenschap duidelijk zichtbaar was. Toch zijn Nederlandse evenementen die elektronische muziek draaien zich tegenwoordig niet altijd bewust van lgbtq-emancipatie. Zo was er in de afgelopen jaren op grote festivals als Dekmantel, dat tegelijkertijd plaatsvindt met Pride, geen regenboogvlag te bekennen, aldus het Amsterdamse collectief Dance With Pride. Zij willen dat dance-feesten, die veel te danken hebben aan de queer-community, dit veranderen.

Advertentie

Misschien heb je hun T-shirts al op festivals als Dekmantel of op andere dancefeestjes in Nederland en Duitsland gespot. Het initiatief dat door Axmed Maxamed, Aura Lydon en Emma van Meijeren (openheid: Emma schrijft weleens voor Noisey) wordt geleid, probeert een brug te slaan tussen de queer-gemeenschap en elektronische muziek. Dance With Pride organiseert onder andere fundraisers voor lhbt+-vluchtelingen in samenwerking met queer-dj’s als Midland, MAYO en Job Jobse, en dance-evenementen als HOMOOST in Groningen en KONDO in Amsterdam. Tijdens de aankomende editie van de Amsterdam Pride organiseren ze een programma in samenwerking met onder andere Red Light Radio, Glamcult Studio en de nieuwe club Noorderschip.

Ik sprak met Axmed over het initiatief, lhbt+-emancipatie en het Dance With Pride-programma tijdens Amsterdam Pride.

Noisey: Hoe zijn jullie met Dance With Pride begonnen, en waarom?
Axmed: Drie jaar geleden voelde ik me schuldig toen ik in naar Dekmantel was gegaan in plaats van naar Pride. Ik vind lhbt+-emancipatie namelijk belangrijk, maar er stonden op dat moment artiesten op Dekmantel die ik niet wilde missen. Een jaar later ging ik eerst naar Pride en toen naar Dekmantel – de consequentie was dat ik me onwennig voelde in de massa van Dekmantel waar niemand zich echt bewust leek van het feit dat Pride gaande was en nergens een regenboogvlag te bekennen was. Dit vond ik vreemd, omdat elektronische muziek onlosmakelijk verbonden is met de lhbt+-gemeenschap.

Advertentie

En toen?
Nadat ik hier met Aura – die designer is – over had gesproken kwamen we met een initiatief. We besloten om T-shirts te maken met daarop de datum van Amsterdam Pride afgedrukt. Het doel is om bezoekers van evenementen rondom elektronische muziek bewust te maken van lhbt+-emancipatie. We gaven de kleding in eerste instantie aan bevriende festivalgangers en dj’s die een donatie deden, maar later verkochten we ze tijdens een fundraiser met Pride aan een groter publiek en doneerden we de opbrengst aan Project Queer Welfare: een organisatie die zich inzet voor lhbt+-vluchtelingen.

En? Is het al gelukt om een brug te slaan tussen de twee werelden?
Ja, het gaat goed met de verkoop van de T-shirts en we krijgen steunbetuigingen van over de hele wereld. We hebben in de tussentijd een aantal instore-optredens en succesvolle fundraisers bij onder andere club KONDO en tijdens het feest HOMOOST in Groningen georganiseerd.

Dus het bereikt meer dan alleen de mensen in Amsterdam?
Ja, we zijn ook naar Berlijn en Leipzig gegaan om geld op te halen voor lokale initiatieven die zich inzetten voor lhbt+-vluchtelingen in Duitsland. Tijdens Utrecht Pride hebben we ook geld opgehaald voor STIL, een stichting die zich inzet voor ongedocumenteerde personen. Het geld dat wij ophalen gaat naar lhbt+-vluchtelingen. Ook hoorden we van mensen uit de dance-scene dat ze door de T-shirts écht naar Amsterdam Pride zijn gegaan. Het zou mooi zijn als de scene steeds bewuster en politiek actiever wordt.

Advertentie

En wat gaan jullie dit jaar tijdens Amsterdam Pride doen?
We hebben vier evenementen georganiseerd. Op de eerste dag van de Pride-week, 28 juli, is er een Red Light Radio-takeover waarbij Nederlandse queer-artiesten – van hiphop tot techno – zullen draaien. Ook zullen er groepen als We Reclaim Our Pride – die zich afzetten tegen de toenemende commercialisering van Amsterdam Pride en ‘pinkwashing’ – spreektijd krijgen. Op 1 augustus, de dag van de Trans Pride Walk, hosten we de radioshow van Q-bra: een trans-activist en dj uit Istanbul. Op 3 augustus nodigen we in samenwerking met Glamcult Studio Madison Moore uit om over zijn boek Fabulous te spreken. Op 4 augustus hebben we in samenwerking met Noorderschip een fundraiser georganiseerd. Alle winst die met tickets en de bar worden gedraaid zullen worden gedoneerd aan Open Closet.

Wat is Open Closet?
Dit is een project dat is opgezet door Teddy Lyon, een activist uit Zuid-Afrika. Hij zet zich in voor queer-vluchtelingen in Nederland en wil voorkomen dat mensen hetzelfde meemaken als hij. Hij raakte namelijk in de illegaliteit en zorgt ervoor dat queer-vluchtelingen weten hoe ze goed geregistreerd kunnen worden. Hij informeert ze bijvoorbeeld over de procedures – lhbt+-vluchtelingen worden namelijk vaak door de IND (Immigratie- en Naturalisatiedienst, red.) niet geloofd en in het ergste geval teruggestuurd. Ook zorgt hij voor basisbehoeftes als eten en onderdak.

Je had het ook over ‘We Reclaim Our Pride’: een organisatie die zich tegen de commercialisering van Pride afzet. Hoe denk jij daarover?
We hebben kritiek op de toenemende commercialisering van Amsterdam Pride, waar grote bedrijven domineren en commerciële belangen centraal lijken te staan, in plaats van de queer-community. Urgente problemen in de lhbt+-gemeenschap en intersectionaliteit zouden volgens ons voorop moeten staan. Er moet dus gekeken worden naar álle lhbt+’ers, dus ook naar de positie van mensen van kleur en vluchtelingen. Wij willen daarom een stem geven aan de meest gemarginaliseerden binnen de lhbt+-gemeenschap. Nu zie je helaas nog dat witte homomannen de Pride en lhbt+-organisaties domineren en het idee heerst dat Pride “voor iedereen” moet zijn, dus ook voor hetero’s en cisgender-personen. Laten we niet vergeten dat Pride is begonnen als een protest tijdens de Stonewall-rellen – we moeten door want de gelijkheid is er nog steeds niet.

Wat gaan jullie verder nog doen?
We zijn nu bezig om een stichting te worden en hopen nog meer te kunnen betekenen voor de lhbt+-gemeenschap door de wereld van elektronische muziek erbij te betrekken. Helaas zien we dat de scene nog niet altijd even goed weet om te gaan met thema’s als emancipatie en inclusiviteit. We zijn dus nog lang niet klaar, er is nog veel werk aan de winkel. Dit artikel verscheen eerder op Noisey.