We spraken Robin van Roosmalen over Nutella, carnaval en overstappen naar MMA

William was in die tijd een wereldtopper in het kickboksen en Robin zag zijn vader reuzen als Vitali Klitschko tegen het canvas slaan. Het kickboksen is hem dus met de paplepel ingegoten, maar de nu 27-jarige Van Roosmalen wil na het het winnen van wereldtitels in twee gewichtsklassen de overstap wagen naar MMA.

In zijn jeugd behaalde hij al de zwarte band in het judo en heeft hij ook wat ervaring opgedaan in het worstelen en het Braziliaanse jiu-jitsu. Van Roosmalen is ervan overtuigd het te kunnen redden in MMA en maakt zich klaar voor de overstap. Hij reist nu al regelmatig naar Miami om daar te sparren met mannen als Andre Soukhamthath en Michael Johnson. In oktober staat zijn derde MMA-gevecht op het programma. Zijn eerste twee wedstrijden won hij al.

Maar volgende maand wacht eerst nog het kickboksgevecht om het behoud van zijn Glory-wereldtitel in Amsterdam. Op 30 september staat hij tegenover Oekraïner Serhiy Adamchuk, die hem zijn gouden gordel maar al te graag wil afpakken. Van Roosmalen is echter niet nogmaals van plan zijn titel af te staan, die hij eerder dit jaar op de weegschaal verloor maar terugpakte in zijn eigen Den Bosch. VICE Sports sprak met Van Roosmalen over carnaval, verhitte potjes op de PlayStation, Nutella en MMA.

VICE Sports: Ha Robin, hoe lekker was het om in Den Bosch de wereldtitel terug te pakken?
Robin van Roosmalen: Dat was wel speciaal, om in zo’n groot stadion in je eigen stad die wedstrijd te winnen. In Den Bosch is het voor mij allemaal begonnen, ik ben daar geboren en getogen. Ik zou ook nergens anders in Nederland kunnen wonen, de mentaliteit hier past bij me. Ik hou van de stad, het nuchtere Brabantse: doe maar lekker normaal.

En als echte Brabander sta je natuurlijk in februari te hossen met carnaval?
Nou, één dag vind ik altijd wel prima, als ik niet in voorbereiding op een gevecht ben. Dan kan ik ook best een biertje drinken.

Verkleed als kickbokser?
Nee, haha. Ik ben al eens MC Hammer geweest en verder zijn we met onze vriendengroep verkleed gegaan als Power Rangers. Voor 2018 denken we aan de Ninja Turtles.

Hoe is het eigenlijk voor jou om te gaan stappen? Word je geregeld herkend?
Dat valt hier in Den Bosch wel mee. De mensen laten me lekker met rust.

Zitten er nooit mensen tussen die het wel cool vinden om een kickbokser uit te dagen?
Soms proberen van die jonge gasten dat wel, maar ik vermijd het liever. Het is niet handig voor mij om een gebroken hand op te lopen of een aanklacht aan mijn broek te krijgen. Dan staat straks weer in de krant: kickbokser slaat iemand neer tijdens het stappen. De jongens die me uitdagen, willen vaak ook helemaal niet met me vechten. Ze doen stoer, willen zichzelf bewijzen en durven hoogstens een gevecht aan te gaan met een glas in hun hand.

Denk je nog weleens terug aan 20 januari van dit jaar, toen je je wereldtitel op de weegschaal verloor in LA?
Nu niet meer, maar het was wel klote. Zeker omdat het niet mijn fout was.

Maar je was toch gewoon 200 gram te zwaar?
Nee, daar lag het zeker niet aan. Een half uur daarvoor woog ik namelijk nog precies 65 kilo, de limiet. Het is allemaal heel raar gelopen. Ik heb meerdere keren in de week voor het gevecht gevraagd of ik mezelf op de officiële weegschaal mocht wegen, maar dat kon steeds niet. Op mijn eigen weegschaal woog ik 64,8 of 64,9, dus ik dacht dat het wel goed zat. Vervolgens stond ik een half uur voor de weigh-in dan eindelijk op de officiële weegschaal en ook toen bleef ik binnen de grens.

Maar toen ik even later terugkwam voor het officiële moment, was die weegschaal opeens kapot en moest ik op een of andere Lidl-weegschaal gaan staan. Daarop was ik 200 gram te zwaar. Ik deed mijn onderbroek uit, die weegt 200 gram, dus dacht: nu zal het wel goed zijn. Maar nee hoor, die weegschaal gaf aan dat ik juist 200 gram meer woog zonder onderbroek. Toen dacht ik: als het zo moet, laat dan maar zitten.

Heb je dat achter je kunnen laten?
De dag daarna al. Ik gaf die jongen (tegenstander Matt Embree, red.) toen een flink pak slaag in de ring. Ik kan beter accepteren dat ik van een weegschaal verlies, dan van een tegenstander die sterker is.

Kan jij überhaupt goed tegen je verlies?
Eigenlijk niet, dat heb ik van mijn vader. Het gaat er bij ons zelfs heftig aan toe als we een potje FIFA of Tekken op de PlayStation tegen elkaar spelen. Als ik een gevecht verlies, willen er achteraf soms weleens wat spullen door de kleedkamer vliegen. Dan ben ik echt over de zeik. Ik kan daar nog wel een paar weken mee bezig zijn, het ligt vooral aan de manier waarop. Als ik een partij onterecht verlies, dan kan ik daar echt slecht tegen. Daarom ga ik ook het liefst voor een knock-out. Als dat niet lukt, wil ik een partij domineren. Ik wil het niet af laten hangen van anderen.

Van jongs af aan was jij al met sporten bezig, maar niet altijd met kickboksen toch?
Vanaf mijn derde liep ik al in de sportschool van mijn vader. Ik ben in die tijd begonnen met judoën, heb de zwarte band behaald. Op den duur ben ik gaan kickboksen, maar daar ben ik na mijn tiende ook weer een paar jaar mee gestopt. Ik vond het even niet leuk meer, wilde voetballen. Dat heb ik even volgehouden, maar op den duur wilde ik toch weer gaan kickboksen.

Was je een goede voetballer?
Nou, ik deed het eigenlijk wel prima ja. Ik kan alle sporten eigenlijk wel goed. Geef me een racket en ik tennis. Schaken en dammen gaan me ook goed af. Als voetballer was ik laatste man en dat deed ik prima, vooral op inzet. Ik was qua mentaliteit een beetje te vergelijken met Dirk Kuyt. Mijn vader heeft zelfs nog scouts van profclubs op bezoek gehad, maar ik wilde liever bij mijn vrienden blijven spelen.

Waarom ben je toch weer gaan kickboksen?
Een teamsport is niks voor mij. Ik zet me altijd voor de volle honderd procent in en als ik dan zie dat andere jongens het laten lopen, word ik gefrustreerd. Ik kan daar niet zo goed tegen.

Wat voor jongen was jij op school?
Ik was geen hele goede leerling, kon me niet zo lang concentreren. Ik heb mijn vmbo-examens ook maar nipt gehaald, door op het laatste moment nog even te knallen. Ik ging die examens namelijk met allemaal onvoldoendes in. Daarna ben ik de sportopleiding CIOS gaan volgen, maar dat hield ik maar een jaar vol. Ik moest elke dag om zeven uur ‘s ochtends de trein pakken om op tijd op school in Arnhem te zijn en vervolgens ’s avonds weer trainen. Achteraf is stoppen met die opleiding een stomme keuze geweest, zo’n papiertje hebben is toch fijn. Ik ben gaan werken, maar dat was misschien nog wel zwaarder.

Waarom?
Ik heb veel baantjes gehad, van straatcoach tot steigerbouwer. Vooral die tijd als steigerbouwer was zwaar. Dan was ik de hele dag fysiek werk aan het doen, om vervolgens ’s avonds weer te gaan trainen. Maar die mentaliteit zit in onze familie, we zijn nooit te lui om te werken. Mijn vader heeft het sporten en werken ook altijd gecombineerd.

Wanneer ben je dan vol voor het kickboksen gegaan?
Ik merkte in 2011 dat ik doorbrak. Toen won ik het Fast & Furious-toernooi in Brussel als invaller. Ik voelde daarna dat ik een stap had gezet. Sindsdien is het alleen maar beter gegaan.

Hoe is het om je vader als trainer te hebben?
Dat heeft zijn voor- en nadelen, maar ik zie het vooral als iets positiefs. Een groot voordeel is dat hij me door en door kent. Hij ziet het aan me als er wat aan de hand is en dat kan ik dan ook bij hem kwijt, dan is hij gewoon weer even mijn vader. Onze band is heel goed, we zien elkaar elke dag en ik woon op vijf minuten van mijn ouders. Mijn vader en ik hebben dezelfde manier van communiceren: we zijn heel eerlijk en direct. Andere mensen zouden daarvan schrikken, maar het past bij ons. We hebben ook dezelfde mentaliteit, het harde werken. Ook als er geen camera’s op staan, zijn we hier hard aan het trainen.

Heb je er nooit aan gedacht om een andere trainer te nemen?
Waarom zou ik? Sommige jongens lopen van de ene naar de andere trainer en sportschool, omdat ze hun motivatie kwijt zijn. Dan ligt dat zogenaamd aan de trainer, maar die motivatie moet toch uit jezelf komen? Ik snap mensen die een mental coach nemen ook niet. Hoezo moet die jou motiveren, dat moet toch uit jezelf komen? Ik geloof daar echt niet in, die mental coach weet toch helemaal niet hoe het is om in de ring te staan? Dan praat ik liever met mijn vader. Ik denk maar zo: never change a winning team. Ik heb vanaf het begin al een trouwe cirkel om me heen, met mensen die altijd achter me blijven staan.

Inmiddels zijn jullie in twee gewichtsklassen al wereldkampioen geworden. Wat zijn je doelen nog?
Ik wil de overstap naar MMA maken, daar ook titels pakken.

Jij retweette onlangs een bericht van iemand die twijfelt of jij de MMA wel aankan. Waarom doe je dat?
Ik reageer altijd op berichten die ik online krijg. Of ze nu positief of negatief en respectloos zijn, zoals dit geval. De beste stuurlui staan aan wal en dat geldt zeker voor dit soort gasten. Ze moeten maar eens in Amerika komen kijken hoe ik sta te sparren met gasten als Michael Johnson. Ik vroeg daarom ook aan die Twitteraar: om hoeveel zullen we wedden dat ik het wel aankan? Heb je het gevoel dat je je in MMA weer opnieuw moet bewijzen?
Ik hoef me voor niemand te bewijzen. Ik moet gewoon laten zien wat ik kan door wedstrijden winnen. De titel in de UFC of Bellator is mijn doel en ik ben ervan overtuigd dat ik dat ga bereiken. Vechtsport is en blijft vechtsport en ik heb een voordeel door mijn verleden in andere vechtsporten. Daarnaast ben ik nu al regelmatig in Miami om met MMA-vechters te trainen. Ik moet gewoon een kans krijgen, de gunfactor. Dan zal ik het laten zien.

Is de overstap van het kickboksen naar MMA er ook een met financiële redenen?
Nou, ik kan nu wel van mijn sport leven, maar vind dat ik meer hoor te verdienen. Als ik in MMA hetzelfde niveau zou bereiken als nu in het kickboksen, dan was ik allang multimiljonair geweest. Sterker nog, na één gevecht al.

Hoe kijk je met die gedachte in je achterhoofd naar het miljoenengevecht tussen Floyd Mayweather en Conor McGregor?
Dat hebben zij slim aangepakt, het is echt iets groots geworden. Ik ben ook een groot McGregor-fan. Ik zoek zelf de spotlight niet zo op, maar hij doet dat wel heel slim en krijgt het elke keer weer voor elkaar om alle aandacht naar zich toe te trekken. En hij maakt het in de ring nog waar ook. Na die wedstrijd tegen Mayweather hoeft hij waarschijnlijk nooit meer te werken. Ik denk alleen niet dat hij kans maakt, boksen is echt iets totaal anders. Het is te vergelijken met een basketballer die gaat voetballen. Ik vraag me af of hij Mayweather überhaupt gaat aanraken tijdens die wedstrijd, die gast is echt steengoed. Ik ga wel wedden op McGregor, de odds zijn wel heel lekker.

Hoe denk je over je eigen wedstrijden in september en oktober?
Ik ga er voor de volle 100 procent vanuit dat ik die win. Daar twijfel ik eigenlijk niet aan. Mijn tegenstanders zijn goed, maar ik ben beter. Ik heb sowieso nog nooit tegenover iemand gestaan, waarvan ik het idee had dat die beter was dan ik.

Naast die provocerende tweet, zagen wij ook een bijzonder berichtje op je Facebook. Iemand reageerde op een foto van je, met: ‘Zo lekker dan, ik zeg insmeren met Nutella.’ Waar sloeg dat op?
Hahaha, dat is een bekende van me. Iedereen die me kent, weet dat ik van Nutella houd. Ik heb zelfs een pot van 3 kilo thuis staan. Die zet ik maar bij mijn ouders als ik in voorbereiding ben en op gewicht moet blijven.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.