FYI.

This story is over 5 years old.

Identiteit

Waarom een modellencarrière niet het enige is wat je moet nastreven

Christina Curry vertelt in haar adviescolumn wanneer ze destructieve symptomen begon te vertonen, en hoe je daarmee kan stoppen.
Christina Curry
Foto door Christina Curry

Christina Curry aka Sad Girl heeft een hoop gewilde en ongewilde levenservaring en beantwoordt met die kennis vragen van lezers in de problemen. Of het nou gaat over de liefde, ontspoorde ouders of sexy foto's op je socials zetten: Christina weet raad.

Heb je ook Sad Girl Support nodig? Mail Christina op christina.curry@vice.com, of slide in de dm van haar insta.

Hey Sad Girl,

Ik wil weten hoe ik het snelle, drukke leven kan overleven. Ik ben net klaar met de middelbare school en ga nu naar het hbo. Dat is een grote stap: van een klein schooltje in een klein dorp waar iedereen elkaar kent, naar een stad waar ik niemand ken om op kamers te gaan. Een nieuwe studie, nieuwe mensen, nieuwe woning, nieuwe baan en nieuwe verantwoordelijkheden. Hoe zorg ik ervoor dat ik niet doodga van de stress?!

Gestreste Tom

Advertentie

Lieve gestreste schat Tom,

Wow, er lijkt momenteel meer gaande in jouw leven dan in een gemiddeld seizoen van Keeping Up with The Kardashians. Alleen krijg jij gelukkig een betere opleiding dan alle leden van die familie bij elkaar (sorry, slechte grap).

Maar dat terzijde: geef aan je frontale kwab door dat-ie het wat rustiger aan mag doen. Nieuwe dingen ervaren is altijd eng, zeker als je een rustiger leven gewend bent waarin de dagen meer op elkaar lijken en je weet wat je kunt verwachten. Toch is het nutteloos om je continu zorgen te maken over de toekomst. Uiteindelijk zal het je niets opleveren.

Nog even terugkomend op die frontale kwab (want ik kraamde geen willekeurige onzin uit): dat is het deel van de hersenen dat ons de mogelijkheid geeft om een beeld van de toekomst voor te stellen. Dat is precies wat ons onderscheidt van andere dieren; zij baseren zich namelijk puur op instinct en snelle berekeningen.

Wij kunnen scenario’s uitdenken en onszelf voorbereiden op de toekomst. Vervolgens handelen we op – in onze ogen – de beste manier. Daar gaat het vaak mis: gedurende dat hele proces creëren we veel onnodige en stressvolle scenario’s in ons hoofd. Waarom? Omdat we eigenlijk helemaal geen accuraat beeld van de toekomst kúnnen vormen.

Heb je je woonsituatie op orde, je lesboeken en roosters klaarliggen en sollicitaties de deur uitgedaan? Goed zo. Als je die dingen eenmaal afgestreept hebt, ben je volledig voorbereid. Dan is het tijd om een diepe zucht te nemen. Controle is iets wat we als mensen allemaal nodig hebben om ons beter te voelen. Het enige wat je kunt doen is de boot (de dingen waar je daadwerkelijk controle over hebt) zo goed mogelijk blijven besturen, terwijl je ondertussen geen controle hebt over de uiteindelijke bestemming. (Misschien klink ik nu als een vreselijke hippie, maar dit is wat ik ook wel ‘lotsbestemming’ noem.)

Advertentie

Wat mij altijd hielp wanneer ik weer naar een andere school overgeplaatst werd of verhuisde, was mezelf eraan te herinneren dat je thuisbasis er altijd zal zijn. Of die basis nu een fysiek huis is waar je familie woont, of juist het type thuis dat je in andere mensen (je vrienden) vindt. De mensen die er het meest toe doen zullen er altijd zijn wanneer situaties te overweldigend worden. Ik probeer mezelf er nu vooral aan te herinneren dat ik niet teveel druk op mezelf moet leggen en mijn eigen ritme moet aangeven. Iedereen heeft tegenwoordig zoveel haast en wil altijd maar de beste zijn, terwijl je eigenlijk alleen maar de beste versie van jezelf kunt zijn.

Wat mij altijd hielp wanneer ik weer verhuisde, was mezelf eraan te herinneren dat de mensen die er het meest toe doen er altijd zullen zijn.

Probeer het rustig aan te doen, haal nog eens diep adem, pak al deze nieuwe ervaringen bij de ballen en maak ze jouw bitch!


Hi Christina,

Ik ben Kelly, 20 jaar. Ik wil heel graag model worden, dat lijkt me écht een toffe baan. Nou ben ik niet per se lelijk, maar ook niet erg knap. Ik heb niets speciaals in mijn ogen, en ook niet veel volgers op Instagram. Wel kan ik redelijk poseren. Daarnaast heb ik een maatje 42-44. Ik weet dat daar bureaus voor zijn, maar aangezien ik ook tatoeages heb weet ik niet echt of ik kans maak.

Ik zou heel graag je tips willen horen! Hoe denk jij hierover? Heel veel liefs, Kelly

Advertentie

Lieve Kelly,

Kun je, nadat je dit gelezen hebt, alsjeblieft je dag beginnen met in de spiegel kijken en vijf dingen aan jezelf benoemen waar je tevreden mee bent? Spreek ze hardop uit – in het dagelijks leven tegen jezelf, en tijdens gesprekken met anderen. Want je doet jezelf zwaar tekort door maar één goede kwaliteit (goed kunnen poseren) van jezelf te erkennen. We zijn zo gewend geraakt aan het idee dat het ‘arrogant’ is wanneer we onszelf een complimentje geven, dat we in plaats daarvan veel te vaak vervallen in een constante stroom van zelfondermijnende uitspraken.

Voordat mijn moederlijke kant naar boven komt (overigens volledig te wijten aan het feit dat ik een Maagd ben), wil ik nog even benadrukken dat je absoluut zou moeten doen wat jou gelukkig maakt. Als je denkt dat je gelukkig wordt van een carrière als model, GA ER DAN ZEKER VOOR.

Het is inmiddels 2018, en we leven in gekke tijden waarin selfmade internetcarrières hoogtij vieren. Van influencers tot modellen die op een dag – net als jij – wakker werden en tegen zichzelf zeiden: “Fuck it, ik doe het gewoon.”

En over die tattoos: die zijn bij onze generatie inmiddels zo normaal, dat het lang niet alleen maar creatievelingen meer zijn die zich onder laten kliederen. Volgens mij komt het tegenwoordig minder vaak voor dat iemand geen tattoo heeft, en er zijn een hele hoop modellen die ook onder de tattoos zitten.

Je instagrampagina is de perfecte vervanger voor het traditionele modellenportfolio, en ook nog eens veel makkelijker te maken. Pluspunt: in plaats van de hele beperkte bevolkingsgroep die vroeger tot de modellenwereld toe kon treden (met de lichaamsbouw van een giraf aan een sapjeskuur), is er binnen de wondere wereld van het internet plek voor mensen van alle soorten, maten en etniciteiten. Iedereen mag meedoen! Om jezelf model te kunnen noemen, hoef je eigenlijk alleen maar een bedrijfspagina op te zetten op Instagram en contact op te nemen met een paar fotografen (of een betrouwbare vriend met een camera) die foto’s van je kunnen maken. Klaar is Kees: je mag jezelf nu officieel model noemen.

Maar ik zou je ook aanraden om je vooral te focussen op het ontwikkelen van andere vaardigheden en wensen die je misschien hebt, naast het doen van modellenwerk. Waarom zou je het niet in één keer goed doen?

Ik denk dat velen van ons roem en modellenwerk romantiseren, terwijl het in werkelijkheid vaak helemaal niet zo glamoureus of bevredigend blijkt te zijn. Voor een aantal beroemde modellen die ik ontmoet heb, was de modellenwereld traumatiserend: ze werden depressief, hadden last van angsten of ontwikkelden een eetstoornis.

Ik begon ook een aantal zelfdestructieve symptomen te vertonen toen ik me te veel liet leiden door een carrière die op uiterlijk gebaseerd was. Daarom laat ik mijn werk in de media tegenwoordig nog maar zo’n 30 procent van mijn leven uitmaken; de andere 70 procent bestaat uit ontelbare andere interesses, studie, vrienden en familie. Dat is wat me in balans houdt.

Uiteindelijk zal het nooit makkelijk zijn om een beroep te beoefenen dat puur op je uiterlijk gebaseerd is. We worden allemaal ouder en moeten leren om te vertrouwen op onze interne kwaliteiten, in plaats van onze buitenlaag. Het beste advies dat ik je kan geven is om alles waar je geïnteresseerd in bent te blijven combineren. Maar vergeet ook niet wat echt belangrijk is in het leven: goed voor jezelf blijven zorgen.