Ik stopte een maand lang met vlees, drank, drugs, gluten, zuivel en orgasmes

Bergbeklimmer George Mallory zei ooit dat mensen de behoefte voelen om een bergtop als bijvoorbeeld de Mount Everest te beklimmen, simpelweg "omdat het kan." Omdat Mallory en zijn tijdgenoten alle uitdagingen die de natuur te bieden heeft al hebben overwonnen, moeten andere generaties op zoek naar nieuwe manieren om de menselijke geest te testen.

Een uitdaging die vandaag de dag veel in het nieuws komt is het 'dertig dagen detox dieet'. Tijdens het volgen van dit dieet verwijder je bepaalde ongezonde behoeftes (bijvoorbeeld alcohol en suiker) uit je leven en probeer je dit een maand vol te houden om te zien wat de impact hiervan is op je gewicht, energieniveau, en je algehele gemoedstoestand.

Ik wilde zien hoe ik hierop zou reageren en besloot het een maand te proberen. Wegblijven van een, twee of zelfs drie ondeugden leek mij niet genoeg. Ik moest alles opgeven als ik wilde dat dit mijn Everest-ervaring zou worden. Ik besloot te stoppen met vlees, zuivel, gluten, (toegevoegde) suikers, cafeïne, alcohol, drugs, seks en masturbatie. Al deze restricties stonden voor mij gelijk aan een imposante bergtop, eentje die mij uitdaagde tot een klim.

Voordat ik begon aan deze maand, sprak ik met twee gediplomeerde diëtisten om te vragen ik of door meteen met alles te stoppen, het risico liep mezelf schade toe te brengen. Luisa Sabogal, een diëtist bij Kaiser Permanente, vertelde me dat ik me geen zorgen hoefde te maken zolang ik maar genoeg op eiwitten gebaseerde peulvruchten at, samen met een dagelijkse vitaminepil, en zou onthouden mijn maaltijden kleurrijk te houden. Ze benadrukte ook het belang van genoeg drinken, en zei dat ik het simpel moest houden. "Ik ben groot fan van kraanwater," zei Sabogal. "Je krijgt precies wat je nodig hebt. Het is niet nodig om extra's als alkaline of elektrolyten toe te voegen aan je dieet." Lee Ann Weintraub is een onafhankelijke diëtist, en ze onderschreef de suggesties van Sabogal.

De avond voordat ik zou beginnen aan mijn nieuwe levensstijl haalde ik de juiste boodschappen in huis, ging ik voor mijn laatste maaltijd naar een BBQ-restaurant en gaf ik mijn vriendin een afscheidsnacht om nooit te vergeten, alsof ik de volgende dag afgevoerd zou worden om tegen de honden te vechten, en haar niet slechts tijdelijk zou gaan verwaarlozen vanwege een of ander stom artikel.

Dag 1: ik begon de dag met mijn eerste weegmoment (86 kg) en een simpel ontbijt met vers fruit.

De eerste vlaag van ongemak sloeg sneller en harder toe dan ik had verwacht. Tijdens het middaguur merkte mijn lichaam dat het zijn dagelijkse liters aan koffie en energiedrankjes miste. Terwijl ik me door de dag heen aan het worstelen was, voelde ik me net een enorme baby omdat ik zo prikkelbaar en chagrijnig was.

Voor het avondeten maakte ik wat groenten en quinoa, en hield wat over voor de volgende dag. Ik realiseerde me al snel dat (a) hongerige jongens zoals ik veel sneller al hun eten opeten, en (b) koken voor jezelf met een missie net zo kut is als gewoon koken voor jezelf.

Dag 2: Vandaag was beter dan gisteren, maar mijn geestelijke vermoeidheid zorgt voor een waas in mijn hoofd waardoor ik me nergens meer op kon concentreren. Ik ging zitten om te schrijven en heb – zo voelde het althans – uren naar het scherm zitten staren, niet in staat iets op papier te zetten. Zelfs scrollen door Twitter of andere gebruikelijke middelen van uitstel wilden vandaag niet lukken.

Een niet gerelateerd weetje: ik ben verbaasd over het feit dat mijn poep zo snel veranderd is. Ik heb geen idee of een pesto-achtige poep normaal is voor glutenvrije veganisten, maar ik zal dit in de gaten moeten houden.

Dag 3: Glutenvrij brood is sinds de laatste keer dat ik het at heel veel beter geworden. Ik gooide een stuk in de koekenpan en maakte een best lekkere avocadotoast voor ontbijt, misschien moet ik na gaan denken over andere grotemensendingen zoals een huis kopen.

Dag 4: Het lijkt erop dat ik eindelijk af ben van het aapje op mijn schouders dat hunkert naar cafeïne. Ik werd wakker met meer energie dan ik in tijden gevoeld had en sprong meteen uit bed, in plaats van eerst zolang te snoozen tot ik onmiskenbaar in de problemen kom.

Ik ging voor het eerst naar de supermarkt sinds het begin van het dieet en ik voelde minder dan gewoonlijk de behoefte om onnodige impulsaankopen te doen.

Dag 5: Laten veganisten 24/7 scheten of gaat dit gevoel ooit weg?

Dag 6: Ik vond een oude Adderall in mijn rugzak, iets wat je kan vinden in de gereedschapskist van elke schrijver. Ik zal deze maand nieuwe manieren moeten vinden om me door deadlines heen te worstelen. Een lokale sapbar, bekend om zijn excentrieke eigenaar en zijn vete met Father John Misty, verkocht een product genaamd Brain Dust. Dit product zou een "verhelderende eetbare formule zijn, die erop is gericht om je te helpen te concentreren." Ik haalde een dosis voor eenmalig gebruik om me te helpen bij het werk dat zich op had gestapeld gedurende mijn onproductieve cafeïnevrije dagen.

Nadat een vriend die dokter is bevestigde dat het product geen kwaad kon ("pure hocus pocus, maar het zal geen schade aanrichten"), schonk ik het poeder dat eruit zag en tevens smaakte naar modder in een glas met spa rood. Ik was er niet zeker van dat de Brain Dust iets anders deed dan mijn Spa Rood ruïneren dus besloot ik de kruidenhormoonboosters de aankomende weken te laten staan.

Dag 7: Mijn libido is bezig aan een inhaalslag. In mijn vorige leven genoot ik weleens van een ochtendje rukken voordat ik aan de dag begon. Nu loop ik rond met een toenemend harder wordende pik die ik zonder dat ik het doorheb in mijn handen heb terwijl ik lig te slapen.

Omdat dit me toch enige zorgen baarde beloofde ik mezelf meer moeite te doen om de eventuele kansen op een erectie te beperken. Ik ging een grove washand gebruiken voor het scrubben onder de douche, ik besloot ondergoed te dragen van het ruwste katoen en ik bleef waakzaam voor eventueel handcontact.

Dag 9: Ik wist dat ik uiteindelijk de zelfgekookte maaltijden zat zou worden en buitenshuis moest gaan eten. Gelukkig woon ik in LA, een van de meer meegaande steden voor een stom dieet als dat van mij. Vandaag leerde ik dat veganistisch en glutenvrij eten lichtjaren verder is ontwikkeld dan toen ik me er voor het laatst mee bezig had gehouden.

Dag 10: Ik heb guacamole gemaakt die heel goed is gelukt. Toen ik die at met salsa en tortillachips kreeg ik daar een zorgwekkend goed gevoel van. Ik was niet emotioneel voorbereid op het idee dat ik gerechten die ik echt lekker vind van mijn oude dieet naar deze nieuwe realiteit kon verplaatsen zonder ze op de een of andere manier te verneuken. Deze guacamole gaf me hoop.

Dag 12: Ik voelde me een tijdje fitter en gezonder, maar misschien is dat juist een teken dat alles op instorten staat. Vandaag ben ik voor de tweede keer na de lunch ingestort. Eten is een soort verplichting geworden, ik haal weinig plezier meer uit de smaken.

Dag 14: De eerste week was een hel, maar de tweede is voorbijgevlogen. Ik denk dat het bijeenschrapen van maaltijden en het afstoten van verleidingen minder energie kost als je eenmaal je routine hebt gevonden. Dit hele project voelt al wat minder alsof het mijn hele leven beheerst.

Dag 16: Ik besloot mezelf te testen en naar een bar te gaan met wat vrienden. Terwijl de rest van de tafel shots dronk nam ik af en toe een slok van mijn alcoholvrije cocktail. Iedereen had medelijden met me omdat ik daar maar zat terwijl zij dronken werden, maar eigenlijk miste ik de drank totaal niet. Ging het dan toch de goede kant op?

Dag 21: Zoals voorspeld, begon de innerlijke rebel in mij zich te manifesteren. Ik heb niet echt vals gespeeld, maar ik ben wel op zoek gegaan naar manieren om de regels wat op te rekken. In dit gerecht zitten geen gluten maar het kan niet glutenvrij worden genoemd vanwege de manier waarop het bereid is? Het is niet alsof ik een glutenallergie heb, dus kom maar op. Mensen roken wiet op dit feestje? Er is niets mis mee om in de buurt te gaan staan en een beetje tweedehands rook in te ademen. Ik dacht dat als er in Israël een hele industrie bestaat die erop uit is om het woord van God zo uit te leggen dat de regels van de sabbat omzeild kunnen worden, ik ook wel een paar creatieve interpretaties van mijn regels zou kunnen toepassen.

Dag 22: Ik dacht dat ik mijn libido nu wel onder controle had, maar vanochtend werd ik wakker met een meteen als zodanig te herkennen, plakkerig zakdoekje naast mijn bed. Of ik moet mijn sloten nodig vervangen, of ik heb vannacht in mijn slaap gemasturbeerd. Daar kan ik natuurlijk niet zo veel aan doen, dus dat telt niet.

Dag 24: Ik leef voornamelijk op de automatische piloot de laatste dagen. Ik had verwacht dat ik tegen het einde vrolijk zou worden van de gedachte dat het bijna voorbij is, maar ik word niet heel enthousiast van het idee dat ik straks geen regels meer heb.

Een paar mensen die weten hoeveel ik ervan houd, wezen me erop dat Taco Bell een nieuw gerecht heeft, met kip en tortillachips, en vroegen of dat het eerste zou zijn dat ik zou eten als ik hiermee klaar was. Normaal gesproken had ik dat inderdaad meteen gedaan, maar nu wist ik het opeens niet zeker. Deze maand heeft me absoluut positief veranderd, maar het voelt ook wel een beetje alsof ik een deel van mijn persoonlijkheid verlies.

Dag 27: Ik ben bij een vriend en zijn vriendin langsgegaan, die me een tijdje niet hadden gezien. Zij zei meteen dat ik duidelijk was afgevallen. Ik was hiervoor niet per se dik, maar een paar jaar in LA leven had geen wonderen voor mijn figuur gedaan, dus dit was een compliment waarmee ik wel weer even vooruit kon.

Dag 29: Ik dronk een warm pak amandelmelk dat ik de hele maand niet had willen openmaken.
Terwijl ik nadacht over de afgelopen maand, kon ik niet ontkennen dat ik me wat fitter en scherper voelde dan voorheen. Dat gezegd voelde het ook alsof mijn creativiteit, mijn eigenaardigheden en andere eigenschappen wat afgestompt waren. Zoals je je door antidepressiva een soort geest kunt voelen, zo knaagde deze nieuwe levensstijl ook aan mijn persoonlijkheid.

Dag 30: Oké, dat was het. Ik had gedacht dat ik me zou voelen als een scholier op de dag voor de zomervakantie. In plaats daarvan is er niet zoveel aan de hand, het water loopt me niet in de mond als ik denk aan alle dingen die ik nu kan eten. Ik heb geen haast om alles dat ik heb gemist door de geen-seks-regel in te halen. Ik vraag me af of George Mallory zich ook zo voelde toen hij de top van de Everest bereikte.

Epiloog: Ik ben benieuwd hoelang ik dit nieuwe gedisciplineerde leven vol kan houden nu ik niet meer hoef. Ik dacht dat, hoewel ik niet de hele tijd 100 procent vegan kan blijven, ik wel kan proberen om alleen nog maar vlees te eten als ik met anderen ben.
Datzelfde geldt voor drank en drugs, die kunnen ook in de categorie "soms, en alleen in sociale setting."

Mijn behoefte aan zoete dingen lijkt ook te zijn verdwenen, maar die komt denk ik wel weer terug.
Oh, en ik ga ook weer gluten eten, want geen gluten eten slaat op z'n best nergens op en is misschien wel slecht voor je, als je niet allergisch bent.

Ik werk vaak vanuit koffietentjes, en koffie is niet alleen mijn excuus om daar te zitten, maar ook de brandstof waarmee ik mijn middagen doorkom, dus ik zie mezelf het geen cafeïne drinken ook niet echt volhouden. Ik wil wel graag proberen maximaal twee koppen koffie per dag te drinken. Ik schaam me een beetje om toe te geven dat er een periode in mijn leven is geweest waarin ik heel veel energydrink dronk, daar hoef ik niet per se naar terug.

Natuurlijk moest ik deze maand en alles dat ik bereikt had een beetje vieren. Daarnaast kon ik alleen zeker weten of ik echt veranderd was als ik mezelf weer eens zou blootstellen aan de oude verleidingen.

Ik woog mezelf, en ontdekte dat ik bijna zeven kilo was afgevallen. Niet slecht. Ik denk dat ik al jaren niet onder de tachtig kilo had gezeten.

Die eerste avond zonder regels ging ik met gestrekt been de nacht in. Ik dronk shots wodka, en daarna Red Bull, ik rookte wiet, en had seks met mijn bovennatuurlijk geduldige partner. En dat allemaal voor het avondeten, waarvoor ik naar een restaurant ging waar ze precies het tegenovergestelde serveren als bij al die vegan-tentjes waar ik de afgelopen maand had gehangen. Mijn bestelling was niet zozeer feestelijk, maar meer een soort sadistische wraak op het dierenrijk, vanwege alle dieren die ik niét had gegeten die maand, of zoiets. Het was echt heftig. Ik bestelde foie gras, kalfstong en merg, en at het allemaal op. Terwijl ik zat te vreten, voelde ik de duivelse carnivoor in me ontwaken. Uiteindelijk, vooral door het vele drinken, kreeg ik een black-out.

Ik werd de volgende ochtend wakker en merkte dat ik, ondanks het hedonisme van de avond daarvoor, niet terugverlangde naar mijn voormalige leven vol zondig eten en leven. Het enige waar ik de hele dag zin in had was een vegetarische (niet veganistische) maaltijdsalade. Ik nam er zelfs geen brood bij.

De tijd zal leren of ik al deze nieuwe gewoontes zal blijven volhouden. Misschien dat haast en de invloed van mijn gezelschap – dingen die bij mijn werk horen – alles teniet zullen doen. De kans bestaat dat er de komende tijd weer meer gewicht bijkomt dan ik verloren heb. Ik heb vrede met welke uitkomst dan ook. Voor nu ben ik blij dat ik alle reclames voor hamburgerketens kan weerstaan, ik voel me minder een slaaf van de consumptiemaatschappij.

Maar ik ga dat nieuwe kipgerecht van Taco Bell zeker proberen.