Robot Koch over de bizarre tour die hij maakte door India

Er zijn hooguit drie opties die de gemiddelde westerling heeft met elektronische muziek op het sub-continent: psy-trance raves in Goa, bhangra hip-hop in al zijn vormen (met een hoop auto-tune) en misschien heel af en toe een dubstep nummer met een "exotische" Indiase sample erdoorheen. Chase and Status, iemand?

Maar wacht eens even, we hebben het hier wel over 1,2 miljard mensen, toch? Dus behalve als je dit lees vanuit China of India, betekent het dat je de populatie van jouw land kan nemen en er aantal nullen achter kan plakken om een idee te krijgen hoeveel luisteraars dat ongeveer zijn. Er moet daar dus wel meer gaande zijn dan alleen maar artiesten met namen als Hallucinogen en Punjabi MC. En wat blijkt, dat is ook zo.

Ik heb al een kleine glimp gehad van de underground scene in India via mijn medewerkers bij Surya Dub, een Bay Area feest dat ik heb helpen opzetten met de focus op global beats en bass. Twee van de belangrijkste leden, Maneesh The Twister en de producer Kush Arora, maken altijd de bedevaart terug naar India voor een bruiloft of iets anders en onderweg gaven ze altijd verslag van feesten waar reggae, hip-hop en heavy bass samen met house en pop werd gemixt. Deze feesten zouden helemaal los gaan. Kush vertelde altijd dat Munbir Chawla, de evenement organisator en editor van Indiaas muziek blog  The Wild City, de persoon was waarmee ik moest praten als het gaat om feesten die wij allemaal vaak zouden bezoeken als we daar woonden.

Ik kwam er al snel achter dat Munbir's connecten niet alleen reikten tot San Francisco. Ze reikten ook tot Berlijn en hij hield mijn vriend Robert Koch zijn future beat producties ook al een tijdje in de gaten. Dat is logisch want Robert zijn stamboom is onmiskenbaar en internationaal: hij is al bijna een decennium het producerende brein achter zijn band Jahcoozi en hij is het vlaggenschip voor de solo artiesten van het Project Mooncircle label met drie volledige albums onder zijn naam als Robot Koch. Hij reist veel rond en werkt altijd samen met zangers en MC's van over de hele wereld als John Robinson en Graciela Maria, producers als Submerse en Seiren en kort geleden zelfs met de filmmaker Lukas Feigelfeld. Zijn meest recente project is de soundtrack voor Feigelfeld's korte film Unpaved, ook op Project Mooncircle.

Munbir geloofde altijd dat Robot Koch en zijn muziek het goed konden doen in India en dat heeft veel te doen met Koch's ongelofelijke aantrekkingskracht - mensen zijn altijd direct tot hem aangetrokken. Hij heeft een stille, mysterieuze uitstraling die ervoor zorgt dat je meer over hem te weten wilt komen, maar nooit afbuigt in afstandelijkheid. Fans horen dit ook allemaal terug in zijn muziek dat zich vormt door een mengelmoes van hip-hop, hypercolor synths en haperige ritmes die ooit wellicht IDM zouden zijn genoemd. Hij vind net de goede samenhang tussen party-starters en zwoele nummers en doordringt zijn muziek zo een diepte van gevoel zonder dat het sentimenteel of melodramatisch klinkt.

In eerste instantie was Robert sceptisch over een tour door India, maar Munbir heeft hem omgepraat en Koch kreeg het voor elkaar om drie weken in December daar in te plannen, vlak voordat hij voor zes maanden in Los Angeles de Berlijnse winter zal ontvluchten. Hij praat met THUMP over zijn tijd in India, zijn impressies van het land van voor en na zijn trip en hij geeft ons exclusieve inzage in zijn tour foto's.

THUMP: Robert, hoe is het zover gekomen dat je naar India ging voor deze shows? 

Robert Koch: Munbir Chawla, die de leiding heeft over The Wild City en het Magnetic Fields festival, kwam met mij in contact door een vriend van mij, Gerriet Schulz. Hij werkt voor Border Movement, een sub-divisie van de Goethe Institute. Border Movement leidt deze muziek uitwisselingsprojecten tussen Duitsland en Zuid Azië, en Gerriet en Munbir hebben elkaar ontmoet op een Soundcamp dat zij samen deden in Delhi.

Wat voor shows heb je gedaan daar? 

De eerste show was op het IndiEarth Festival in Chennai. Het was een beetje gek, want het was meer een wereld muziek festival, maar ze stonden ook wel open voor elektronische muziek. Uiteindelijk heb ik ook nog een productie workshop gedaan daar. De tweede was op Magnetic Fields, dat was bij het Alsisar Mahal in Rajasthan, ongeveer 12 uur van Delhi verwijderd. De laatste was in Mumbai, in een club samen met  V.I.V.E.K. en Engine-Earz, beiden uit de UK.

Je zei dat IndiEarth Festival vreemd was. Hoezo dan? 

Het was in de lounge van een vijf sterren hotel. Dat is omdat de alcohol-vergunning in India vooral in handen van hotels zijn, dat betekent dat de clubs allemaal vrij chique bedoelingen zijn. Er is geen subcultuur met geïmproviseerde locaties en bars zoals wij dat in Berlijn hebben. Ik kan me herinneren dat ik nog dacht: "nooit dat mijn shit hier gaat werken." Maar uiteindelijk bleek het echt een hele leuke set te zijn geweest, iedereen kwam er helemaal in. Mensen vertelden mij achteraf dat het niet echt gebruikelijk was voor de bezoekers om te gaan dansen op die plek, en zeker niet op muziek dat ze nooit eerder hadden gehoord.

Alle andere artiesten draaiden in de lobby of op andere plekken verspreid door het hotel. Ik heb wel nog een gruwelijke artiest gezien, genaamd Christine Salemvan La Réunion. Het waren alleen twee drummers en dan haar vocalen. Het was wereld muziek te noemen maar dan super intens met heel veel percussie. Ik sprak naderhand met haar manager en vertelde hem dat dit het heel goed zou doen in een club. Twee gekke percussionisten, zij aan het zingen met extreem veel energie en iedereen in het hotel aan het dansen. Het was behoorlijk onwerkelijk.

Wat was jouw indruk van Magnetic Fields festival? 

Ik heb op veel festivals gedraaid maar dit was zeker een van de meest speciale die ik ooit heb gedaan, door zowel de locatie en de energie. Het is in de woestijn, ongeveer twaalf uur rijden vanaf Delhi (zo lang hebben wij er in ieder geval over gedaan). Het is in een vreemd paleis van een prins dat het in een hotel heeft veranderd, echt heel bijzonder, ik had nog nooit zoiets gezien. De programmering was geweldig. Een balans tussen elektronische en niet-elektronische muziek en tussen Indiase en Europese artiesten. Uit Europa waren ikzelf, V.I.V.E.K., Engine Earz, mijn vriend Sasha, Perera Elsewhere en nog een aantal van de UK aanwezig. En dan nog een redelijke hoeveelheid Indiase artiesten waar ik nooit eerder van had gehoord, die ik nu heb ontdekt.

Het was de eerste keer dat het festival plaats vond, dus het was nog niet zo groot als dat het waarschijnlijk over een paar zal zijn. Er waren misschien 700 mensen ofzo? Maar ik denk dat het een goede toekomst zal hebben, omdat een hoop mensen zeiden dat het verre weg een van de leukste dingen was waar zij ooit heen zijn geweest. De energie was er helemaal, en dat kwam niet door mijn toedoen. Ik draaide gewoon mijn set en het geluid was erg goed, ze hebben geen kosten bespaard op speakers dus die waren gigantisch. Plus ik mocht op een hoogtepunt van het festival draaien dus iedereen was er.

En dat werd allemaal ook nog eens geholpen door de goede festival promo video, toch? 

Magnetic Fields Festival - Teaser van Magnetic Fields Festival op Vimeo.

Ja, dus dit is wat het perfect maakte. In eerste instantie hadden de organisatoren een video gemaakt van de portier van het paleis die aan het dansen was op mijn nummer Cloud City. Gewoon om het festival te promoten. Deze traditionele tulband-dragende man Chaganji, staat daar het hele jaar de deur van het paleis te bewaken. Ze kregen hem zover om te dansen omdat hij ook in een traditionele Rajistani band speelt. De video werd viral en werd een directe link naar de enthousiasme voor Magnetic Fields.

Dus toen, vlak voordat ik moest optreden, kwam Changanji tevoorschijn en deed zijn dansje weer en draaide ik Cloud City. Veel mensen kwamen later naar mij toe en vertelden mij dat dat HET festival moment was omdat Cloud City als het festival anthem werd gezien, plus we hadden dezelfde gast die erop ging dansen. Dat is dus wat ik bedoel met die ongelofelijke energie, het was echt een speciaal moment.

Vertel ons over een aantal van de Indiase producers die je hebt ontdekt toen je daar was.

De eerste dag werd ik omver geblazen door Sandunes, zij doet house en garage met swing beats. Op de tweede dag vond ik een gast genaamd Curtain Blue heel goed. Hij hangt een beetje tussen Apparat en Jon Hopkins in, een beetje soundtrack-achtig, melancholisch maar heel erg gedetailleerde producties.

Er was ook een hele goede post-rock band genaamd Until We Last. Het leek een op This Will Destroy You of Explosions in the Sky maar dan met een draai eraan. Allemaal heel erg jonge, ongetekende kinderen van Delhi. Een artiest genaamd Frame By Framewas ook erg cool.

De man die per ongeluk acid house had ontdekt - Charanjit Singh - draaide ook en het was echt een hele coole ervaring om hem te zien. Ik was eerlijk gezegd niet helemaal weg van de muziek, maar mensen vonden het echt geweldig. Allemaal acid-achtige 303 sounds en dan die 80 jaar oude lieve man die het stond te draaien. Zijn vrouw zat achter hem op het podium tegen hem aan te praten en hij kon er niks van horen door al die luide monitors daar. Hij draaide het complete 10 Ragas to a Disco Beat samen met de Nederlandse DJ/Producer die hem had geholpen het opnieuw te ontdekken. Het was best wel episch om te zien en je kon aan het publiek merken dat ze heel erg trots waren.

Ik weet dat jij graag geluiden opneemt terwijl je reist. Wat heb je deze keer opgenomen? 

Ik heb een sessie gehad met de locale traditionele Rahjistani Chun band waar Changanji in zat. Het zijn allemaal dorpelingen die letterlijk overdag in de velden werken en dan 's avonds in het paleis optreden voor de bezoekers. Dus ik heb wat microfoons geleend en de traditionele drums, fluit en zang opgenomen.

Ik heb ook een elektrische tanpura gekocht. Dat is een doos waar je een sitar op kan oefenen. Munbir vertelde me dat Modeselektor blijkbaar een week ervoor dezelfde had gekocht. Hij promootte hun show ook en ze hadden hem net zoveel over die doos verteld als dat ze mij hadden verteld, dus moesten zij hem ook perse hebben.

Ik heb ook veel veld opnames gedaan in Chennai, zoals lift geluiden waarin een gekke Indiase stem verteld dat de deuren dicht gaan, met een lieve kleine jingle die ervoor afspeelt. Straat geluiden zijn extreem luid in India. Er is overal geluidsoverlast en er waren zoveel percussie geluiden in de stad. Je kan alles samplen en er een percussie geluid in vinden. Ik heb nu een heleboel op mijn harde schijf staan en we zullen wel zien wat ik ervan kan gebruiken.

Hoe zijn jouw percepties van de muziek wereld in India veranderd na het land te hebben bezocht? 

Ik heb behoorlijk veel gereisd, maar India was één van de plekken waar ik niet zeker van was of ik erheen wilde. Zowel omdat ik niet zoveel wist over de muziek scene daar en wat ik wel wist mij niet zo aantrok, zoals de full-moon raves in Goa. Maar toen Munbir mij vroeg om te komen draaien op Magnetic Fields en ik foto's zag van een oude plek in de woestijn, besloot ik er zelf heen te gaan om het te ontdekken. En het is uiteindelijk één van de beste feesten uit mijn leven geweest. Zo was het met heel veel dingen daar, waardoor ik leerde dat India helemaal niet was zoals ik dacht dat het was.

Met 1.2 miljard mensen heeft het elke muziek scene die je je kan bedenken, zelfs de hele bijzondere zoals die post-rock band Until We Last, die westerse muziek bewonderen en vervolgens er hun eigen draai aan geven. En er zijn allerlei soorten club muziek in India. De mainstream wordt gedomineerd door die Goa strand muziek met Paul van Dyk, maar er is nog zoveel meer. Sandunes bijvoorbeeld, zij heeft maar één keer in Europa gedraaid, maar draait wel overal in India. Ze vliegt naar Delhi om in een kleine club te draaien, of als Absolute Vodka een evenement doet op een strand vliegen ze haar over om op te warmen voor een grotere dj. Dus ze werken wel echt, ze doen het echt professioneel. Daar had ik geen idee van, ik dacht dat onze scene daar niet bestond.

Er zijn ook een hoop expats in India. Munbir is bijvoorbeeld Brits maar heeft Indiase ouders. Ik denk dat veel mensen terug gaan naar India met de ervaringen die zij in het buitenland hebben opgedaan om zo de scene aan te drijven met nieuwe invoer en impulsen. V.I.V.E.K. vertelde mij dat het een slapende reus is, en ik ben het met hem eens - als je je bedenkt hoeveel potentie er alleen al is in mankracht en de mogelijk geïnteresseerden in deze muziek. Er is natuurlijk een grote kloof tussen rijk en arm, maar de middenklasse is aan het groeien. Mensen kunnen het veroorloven om dit soort muziek leuk te vinden en hoeven niet meer alleen aan de basisbehoeften te denken. Dat is nodig om een scene te laten groeien, omdat de mensen daar heel erg van muziek houden maar zich nog teveel met andere dingen bezig moeten houden om aan club shows te denken.

Als ik persoonlijk één woord zou moeten gebruiken om mijn ervaringen te omschrijven, zou het "inspirerend" zijn.

Over inspirerend gesproken, denk je dat er een beats scene in India zal ontstaan? 

Ik denk het wel. Misschien niet door mij. Toen ik die workshop gaf in Chennai wist er van de twintig mensen slechts een iemand wie ik was. Maar nu hebben ze allemaal mijn muziek en schrijven ze mij allemaal met vragen over muziek productie. Dat is zeker cool, om mensen zo te inspireren. Dat is wat mij motiveert en wat ik wil overbrengen op anderen. Dus ik kan niet met zekerheid zeggen dat er een beat scene zal ontstaan, maar er zijn zeker twintig kinderen in Chennai die op dit moment beats aan het uitvogelen zijn. 

Als laatste nog: heb je plannen voor 2014? Staan er nog meer exotische landen op de planning? 

Ja eigenlijk wel! Ik verhuis naar Los Angeles in mid-januari om een tijdje uit Berlijn te zijn. Ik ben hier dertien winters op rij geweest, dus het wordt tijd om ergens anders de scene een tijdje mee te maken. Ik heb een drie-jarig visum gekregen voor de VS, dus ik ga ontdekken wat LA en de rest van de west kust te bieden heeft op gebied van inspiratie, sounds en samenwerkingen. Buiten dat komt er volgende maand een volledig album uit van mijn project Robots Don't Sleep. Ook komen er een aantal producties en remixes voor artiesten als de Pentatones uit binnenkort.

Vond je dit leuk om te lezen? Volg ons op Facebook en Twitter. 

Mijn productie workshop studenten op het IndiEarth festival in Chennai.

IndiEarth workshop studenten na de les met hun leraar.

Trucker op weg naar Magnetic Fields festival.

Waarom zo'n klein deurtje? Bij de ingang van een Havali in het dorp bij het festival.

Old account books from colonial times.

Koeien zijn overal in India. Deze stond in Alsisar Mahal.

Oude Havali (Palace of the Winds).

Kameel op de weg naar Rajasthan.

Kinderen poseren in Rajasthan.

Pauwen zijn overal in Noord-India

Artiesten hotel naast het paleis van Alsisar Mahal.

Zonsondergang in Rajasthan.

Het dak van de Alsisar Mahal bij zonsondergang

Van gepimpte trucks naar gepimpte traktoren. Deze rijdt in Rajastan.

Binnentuin van de Alsisar Mahal.

Bezoekers van Magnetic Fields festival met organisatoren The Prince (staand) and Kunal (rechts).

Perera Elsewhere op het dak van Alsisar Mahal.