Tommy Four Seven ontfermt zich over nieuw talent

Tommy Four Seven, de in Berlijn wonende Brit, begon vorig jaar met zijn 47-feestjes in de Berlijnse Arena Club en daar is inmiddels ook een gelijknamig label uit voortgekomen. Wij spraken met hem over het idee achter 47, albums versus EP's, en drum 'n bass.

THUMP: Hi Tommy, hoe is 47 begonnen?
Tommy Four Seven: In oktober 2014 had de Arena Club een vrije datum en ze polsten mij of ik interesse had om een eigen avond te proberen. Ik nodigde Ancient Methods, Material Object en Killawatt uit, en dat beviel zo goed dat ik gelijk vier nieuwe data kreeg voor 2015. Om de drie maanden mag ik een nieuwe editie doen, en recent waren Happa, AnD en Isolated Lines nog te gast. In augustus wordt het een speciale avond want dan vier ik ook mijn verjaardag.

Waarom heb je voor de Arena Club als thuisbasis gekozen?
Het is een voormalige fabriek die techno ademt, ze hebben het gebouw namelijk echt rauw weten te houden. Het heeft een super geluidssysteem en het is niet zo gigantisch groot, waardoor er zelfs met een kleiner publiek al sfeer is. Ik voel me er wel op mijn plek.

Wat is je doel met 47?
Ik wil graag iets kunnen teruggeven aan de scene. Op deze manier kan ik namelijk nieuwe artiesten ook een kans geven. Niet dat ik zelf zo'n grote en succesvolle artiest ben, maar ik ben wel in de positie om dit te kunnen doen. De artiesten die ik uitnodig zijn mensen waar ik een klik mee heb en daar maak ik graag plezier mee, ook in de studio.

En daar is het label uit voortgekomen?
Klopt, het label is gekoppeld aan de events en daardoor verre van traditioneel. In tegenstelling tot andere labels breng ik namelijk alleen verzamel-EP's uit van artiesten die op de events hebben gespeeld. Het vergt overigens wel veel discipline van mijn kant, nu ik ook labelbaas ben, haha. Tot nu lopen de releases nog niet synchroon met de line-ups van de events, maar dat is wel iets wat ik ga proberen te bewerkstelligen in de toekomst.

Ga je vanaf nu alleen nog maar op je eigen label releasen?
Ik voeg wel altijd één track van mezelf toe bij iedere release, ook omdat ik op mijn eigen avonden speel, maar dat houdt niet in dat ik exclusief op mijn eigen label ga releasen. Voor 47 werk ik echt dansvloergericht, terwijl ik normaal gesproken ook verder kijk dan dat. De meer experimentele tracks van mijn hand zal je niet snel horen op dit label.

Maar we kunnen dus nog wel meer albums van je verwachten?
Ik twijfel soms aan albums als format voor techno. Vaak zijn EP's toch een betere keuze, puur omdat de cohesie tussen tracks op een album vaak ver te zoeken is. Een album moet naar mijn idee echt iets zijn dat je wil luisteren, geen verzameling van dansvloerknallers. Ik weet dus ook nog niet of ik nog een nieuw album ga maken in de nabije toekomst, want ik wil wel echt iets te vertellen hebben.

Even iets heel anders: in je meest recente Boiler Room-set zien we geen laptop meer maar 3 CDJ's en een effecten-unit. Vanwaar de verandering?
Ik begon ooit met het draaien van vinyl en niet veel later stapte ik over naar CDJ's. Rond 2008 kwamen de laptops meer en meer in opkomst, door artiesten als Richie Hawtin en Chris Liebing. Ik volgde hun voorbeeld en dacht dat dat echt de toekomst van het dj-en zou worden. De hele CLR-crew gebruikte controllers en dat was ook praktisch bij optredens, omdat het eenvoudig switchen was. Ondertussen zag ik dat CDJ's ook behoorlijk waren doorontwikkeld en dat je zónder laptop hetzelfde kon doen als met Traktor en een controller. Daarom heb ik toen de sprong naar CDJ's met USB-sticks en SD-kaartjes gewaagd, en ik heb er nog altijd geen spijt van. Vooral bij het vliegveld scheelt dit enorm qua wachttijden bij de douane, haha. Daarnaast is het ook leuker om weer te draaien in plaats van te beatsyncen, zelfs thuis heb ik er weer plezier in omdat ik spontaan aan de slag kan zonder alles aan te hoeven sluiten.

Is er in je studio veel veranderd sinds je debuutalbum?
Niet heel veel, maar ik heb wel geïnvesteerd in een paar drumcomputers, effectenpedalen en synths, en ik ben nu ook naar de mogelijkheden van modulaire synthesizers te kijken. Ik was eerst enigszins terughoudend ten opzichte van modulars omdat het zo gehypet is de laatste jaren, maar als ik zie wat collega-producers ermee doen prikkelt me dat toch wel.

Op het eind van je Boiler Room-set draaide je een drum 'n bass-track – waarom?
Toevallig was ik heel erg met drum 'n bass bezig vlak voor dat optreden. Ik was allerlei oude platen aan het luisteren en dacht: ik ben de afsluiter van de avond, ik kan best zo'n track meenemen, fuck it. Het werd een oudje van Ed Rush & Optical: Bacteria. De reactie van het publiek was overigens erg leuk, die genoten er van. Misschien moet ik wel meer drum 'n bass gaan draaien, haha.

Tommy Four Seven is te volgen op Facebook // SoundCloud // Twitter.