De stad bruist in olieverfschilderijen gemaakt met een inktroller

In de periode dat hij nog een melancholische kunststudent was die wel een drankje lustte, kwam Jeremy Mann op een avond terug in zijn atelier en probeerde hij te schilderen alles wat hij maar kon vinden. Dit deed hij tot de zon opkwam en hij zich bewust werd van de chaos om zich heen. “Ik had echt onzin gecreëerd,” vertelt de kunstenaar uit Californië. “Maar tussen die hoop rommel viel me één ding op; een afdruk die ik had gemaakt met een kapotte inktroller die samen met karton, stokjes, markers, flessen, latex en houtskool op een hoop lag, allemaal voorwerpen die ik had gekwalificeerd als waardeloos schildersgereedschap. Ik kocht meteen alle types en maten die ik ervan kon vinden en begon me af te vragen hoe ik me die ene speciale afdruk toe kon eigenen, hoe ik kon zorgen dat hij van mij werd.”

Hij verfijnde de techniek achter het gebruik van inktrollers, en ging daarnaast ook zeefdrukrakels gebruiken. Dit resulteerde in de strakke en elegante stijl waarin hij werkt. De hoekige vormen, de kleuren die licht lijken te geven en de transparante lagen zien er mathematisch en bijna digitaal uit. Ook zijn hoge productiviteit draagt bij aan het idee dat de werken met software tot stand zijn gekomen in plaats van met olieverf.

De kunstwerken stralen energie uit, misschien wel omdat hij compacte stadsgezichten als onderwerp kiest, of door zijn speciale werkwijze. De bewegingen die de kunstenaar gemaakt heeft blijven zichtbaar op het doek terwijl de helderheid en sereniteit die ze oproepen voortkomt uit chaos. Tijdens het werken in zijn atelier vloekt en danst Mann, gooit hij dingen tegen de muur of wordt hij soms duizelig van van zijn verfstreken. “De emoties die vrijkomen in die privéruimte, worden als het ware uitgewrongen binnen die muren,” zegt hij.

De esthetiek van zijn werken gaat goed samen met grafisch design, maar toch heeft hij een hartgrondige afkeer voor de digitale wereld. In een vorig interview vertelde hij hierover: “Ik haat het digitale. Van het effect dat het heeft op onze sociale levens, en hoe frustrerend het is om geen programma te kunnen installeren dat samenwerkt met andere software, tot de overweldigende en onnatuurlijke details van digitale fotografie.”

Toch koestert hij geen aversie tegen alle aspecten van de moderne wereld. Hij maakt volop gebruik van Instagram en andere sociale media, waarop hij veel van zijn nieuwe werken aan de wereld laat zien.

Hoewel de schilderwerken niet bol staan van de data die ze op het eerste gezicht lijken te bevatten, verraden ze wel veel over Manns bewegingen. Deze fysieke component is heel belangrijk voor het resultaat. “Ik hou van die frisheid en die explosie, maar ook van de rustigere momenten. De verfstreken zijn lukraak aangebracht met snelheid en precisie, ik krijg het er soms van op mijn zenuwen. Maar toch biedt dit proces me de kalmte om even na te denken tussen de verschillende lagen en op de juiste manieren te reageren bij de verschillende doeken.”

Dit heeft ook alles te maken met het feit dat hij zo snel werkt en al zoveel werk op zijn naam heeft staan. Hij werkt namelijk aan meerdere doeken tegelijkertijd, deels omdat het lang duurt voor ze droog zijn maar ook omdat hij snel verveeld raakt en ervan houdt om veel te bewegen tijdens het werken. De snelheid komt voort uit zijn bedrevenheid in het uitoefenen van zijn specifieke stijl.

Toch is hij constant op zoek naar nieuwe stijlen en methodes, waarbij hij vaak uit zijn comfort zone moet stappen. “Ik kwam er laatst achter dat ik heel erg van gouache hou (en van alle manieren waarop je dat woord verkeerd kan schrijven) als het aankomt op het maken van schilderijen in de open lucht, maar ik heb ook een echte haat ontwikkeld voor aquarellen. Het proces is zo tegenstrijdig dat ik er hoofdpijn van krijg, maar daarom wil ik het zo graag kunnen.”

Het wordt nog veel experimenteler dan dat. Hij heeft proberen te werken met deurstoppers, ruitenwissers, en wijn- en whiskyflessen in plaats van kwasten. “Ik heb zelfs gewerkt met een banaan, die heel geschikt bleek voor het mengen van verf. Ik heb ook geschilderd met sla maar ik kan je verklappen dat dat helemaal niet werkt.” In dit experimentele proces ontdek je steeds nieuwe technieken en handigheidjes door ongelukjes. Ik weet vervolgens snel in te schatten of die ongelukjes iets opleveren of juist niet, waarna ik ze me eigen maak of ze naar de prullenbak verban.”

Kijk hier voor meer werken van Jeremy Mann.