FYI.

This story is over 5 years old.

Fotografie

Zo zien Nederlandse Monopoly-straten er in het echt uit

De reden dat onze Monopoly volstaat met zoveel nietszeggende straten heeft vreemd genoeg allemaal met de Perry Sport te maken.

Monopoly-straten zijn al sinds ik klein was een mythisch ding. De Barteljorisstraat in Haarlem was in mijn hoofd bijvoorbeeld altijd een supersjieke straat vol oude dames, Neude een soort grijzig plein dat een beetje onveilig was en Blaak was een sloot. In werkelijkheid blijken het allemaal druilerige winkelstraten. Hoe ik dat weet? Ik heb net twee uur lang op Google Street View alle straatnamen van Monopoly lopen opzoeken. Het was een bijzonder langdradig klusje.

Advertentie

Het verhaal van de keuze voor Monopoly-straten is, anders dan de straten zelf, wel bijzonder interessant. Het was namelijk lange tijd een mysterie wie bepaald heeft welke straten er in het spel opgenomen zijn, en waarom daarin zoveel rare keuzes zijn gemaakt. Waarom heeft Amsterdam bijvoorbeeld niet de Dam? Waarom hoort de Domtoren niet bij Utrecht? En waarom staat Haarlem wel op het bord, en grotere steden als Tilburg en Eindhoven niet?

In een serie artikelen in de NRC uit 2006 werd gezocht naar een antwoord. Het bleek vreemd genoeg allemaal met de Perry Sport te maken te hebben. Of eigenlijk de firma Van Perlstein & Roeper Bosch N.V., een warenhuisketen die later onder andere de Perry Sport zou gaan heten. Het bedrijf was in de jaren dertig de eerste en enige officiële licentiehouder van Monopoly in Nederland, en besloot bij het vertalen van het Engelstalige spel alleen maar straten op te nemen waar ze zelf een vestiging hadden. Een soort monopolie op Monopoly-namen, dus. Sneaky fuckers.

“Het blijkt dat de steden (met uitzondering van “Ons Dorp”) overeenkomen met alle plaatsen waar Perry een filiaal of magazijn had. De meeste daarvan lagen in de straten die op het Monopoly bord worden genoemd,” staat te lezen op de website Historisch Overzicht Nederlandse Gezelschapsspellen.

Het heeft ervoor gezorgd dat het Nederlandse bord niet gevuld is met de mooiste pleinen en belangrijkste straten van ons land (zoals in de Londense variant), maar met doodgewone winkelstraatjes vol Cool Cats, Etossen en dus Perry Sports, waar bovendien vaak helemaal geen hotel te bekennen is. Weet je, misschien is het maar beter om het gewoon bij die mysterieuze gekleurde kaartjes te houden.

Advertentie