Afbeeldingen met dank aan Nicolas Bernier en Daniel Romero.Gisteren onthulde geluidsartiest en componist Nical Bernier zijn derde en laatste deel van frequencies, een serie van artistieke experimenten die focust op baanbrekend akoestisch onderzoek op de kruising van wetenschap, licht en geluid. Genaamd frequencies (light quanta), bestaat dit laatste deel in de serie uit een dynamische datavisualisatie die de grenzen vervaagt tussen oneindigheid, fotonische natuurwetten, elektromagnetische krachten en de nieuwste audiovisuele processen.
Advertentie
Nicolas Bernier: Het voornaamste doel achter de frequencies serie is om terug te werken naar de basis van geluid – basis frequencies, vooral sinussen en witte ruis, maar ook de basis van geluidsprocessen. Dit zijn de concepten die mij naar de wetenschap, fysica en de geschiedenis van akoestisch onderzoek hebben geleid. Je moet weten dat ik totaal geen man van de wetenschap ben, ik lees deze teksten echt als poëzie.De eerste installatie, frequencies (a) werkte met de akoestische sinusgolven van de stemvork. De tweede installatie, frequencies (synthetic variations) gebruikte een combinatie van geluid en fysieke materie als kernmateriaal. De derde van de series, frequencies (light quanta), biedt een close-up van de samenkomst van micro-opnames en resonantie in betrekking tot deeltjestheorie uit de kwantumfysica.
Advertentie
Het geluid is verbonden aan een lichtcompositie die voortvloeit uit een reeks van honderd acryl-panelen die op een zwarte monoliet staan. Op elk paneel zijn punten en lijnen gegraveerd die zijn geïnspireerd op de kwantumfysica. Deze doorschijnende panelen vormen een bewegende animatie als ze verlicht worden. Ik heb daarbij als het ware de controle over honderd filmframes (dus ongeveer drie seconden beeldmateriaal per dertig frames per seconde).Het gave en belangrijke aspect hieraan is dat er allemaal verschillende soorten reflecties optreden afhankelijk van welk paneel verlicht wordt. Omdat er veel willekeurigheid in de compositie zit, creëert het constant nieuwe combinaties en patronen. Iedere hoek van waaruit je het kunstwerk bekijkt geeft weer een nieuw perspectief, het is oneindig, en dat verwijst opnieuw naar de kwantumfysica en de oneindigheid van het universum.
Als basis gebruik ik de zwarte monoliet die als ondersteuning voor het werk dient. De acrylpanelen zijn gegraveerd met een laser en worden onafhankelijk verlicht met behulp van honderd LED-stroken. Dit is allemaal gemaakt in samenwerking met Robotcut studio, een supergaaf bedrijf dat allemaal van dit soort projecten doet in Montréal. Als de compositie aan de gang is, worden de licht en muziek signalen met dezelfde software verstuurd, Ableton Live, die Max for Live gebruikt voor de algemene aansturing en de communicatieprotocollen.De Musical Instrument Digital Interface van Ableton wordt via Max for Live gestuurd naar een MIDI/DMX-512 interface. Alle LED lampen worden bestuurd met DMX-512, wat ook wordt gebruikt voor lichtshows op podia. Dan converteert een 4-dimmer verpakking het DMX-512-signaal naar voltage dat rechtstreeks naar de LED’s gaat. Die dimmer verpakking is mijn trucje, ze zijn heel mooi gemaakt door een klein bedrijfje in de VS genaamd Celestial Audio.Hoe zie jij dit werk zich verder ontwikkelen? En zijn er nog projecten voor de toekomst?
Ik heb de afgelopen weken echt 24/7 aan dit project gewerkt dus ik wil het even met rust laten en zien waar het heen gaat. Ik wel al een aantal nieuwe plannen, maar we zullen zien. Het probleem is dat ik geld moet vinden om precies dat te maken wat ik wil maken en dat duurt vaak lang. Oh, misschien dan toch maar wat reclame op het einde: het geluidsdeel van het werk zal worden vrijgegeven in oktober op het Italiaanse minimal label Farmacia901.