In dit afgelegen Taiwanese dorp kun je uitstekend Mexicaans eten

Niet veel mensen die voor een korte trip naar Taiwan komen, komen aan 'de andere kant van de berg': een gebied vol inheemse mensen, goed eten en verschillende soorten giftige slangen. Het probleem: er is maar één weg en twee treinroutes die de westkust aan de oostkust verbindt.

Of nou ja, we hadden een weg. Tot deze werd weggeveegd tijdens het vorige tyfoonseizoen.

Het is best gênant als je zoals ik al meer dan drie jaar in Taiwan woont en je nog nooit verder geweest bent dan de gebaande paden van Taipei, Taichung en Kaohsiung. De meeste dagen zit ik opgesloten in mijn atelier in Taipei. Dus op een dag zei ik tegen mezelf: ik ga ergens anders heen, en ik kocht een kaartje om naar het zuidelijkste puntje van het eiland af te reizen, zonder plannen om ooit terug te keren.

De eerste twee dagen breng ik door in een vissersdorp waar een groep kunstenaars woonde, een van hen was de eerste drummer van Arcade Fire. Van hen krijg ik de tip om de bus te pakken of te gaan liften langs de oostkust, de andere kant van de berg, beginnend in Dulan.

Vlak boven Taitung ligt Dulan, een klein dorp waar een stuk of drieduizend mensen wonen. Het plaatsje huisvest de hoogste concentratie kunstenaars op het eiland. Het doet me denken aan mijn oude woonplaats Sonoma in Californië: de locals hebben geen mobiele telefoon of laptops, er is een kleine brouwerij met live muziek op het terras en iedereen doet waar hij of zij zelf zin in heeft.

De trein van Kaohsiung naar Taitung, de dichtstbijzijnde stad bij Dulan, doet er een paar uur over, gevolgd door een busrit van twee uur. Als ik in Dulan aankom, heb ik fucking honger.

Het eerste wat ik zie als ik aankom, is een burritotruck. In de middle of nowhere in Taiwan. Met taco's al pastor, van dat sappige vlees vanaf het spit.

Voor de duidelijkheid: dit is niet normaal hier. Zelfs de betere strandresorts hebben een paar noedelrestaurants en een bar, maar alleen als je mazzel hebt.

Als ik dichter bij de Mexicaanse truck kom, herken ik de naam. Anita's Cantina, een voormalig restaurantje in Taichung, had blijkbaar besloten om net als de andere vrije geesten hier te gaan leven en werken aan de kust. Ik bestelde de hete saus van Anita's al jaren toen de zaak ineens was gesloten en verhuisd. Ik ben superverbaasd om Anita en haar man Paddy op deze plek, langs een weg waar bijna niemand komt, weer tegen te komen. Naast het spit waarop het vlees draait, hebben ze twee machines, een voor kant-en-klare margarita's, een andere met fruitsapjes.

Anita snijdt het vlees van het spit zoals je overal in Mexico-Stad ziet. Ze legt het op een verse tortilla en doet er wat salsa en stukjes ananas over. Vervolgens mag je kiezen uit een van de huisgemaakte sauzen in de smaken original, verde en ananas.

Iets later, als ik op zoek ga naar een slaapplek, stuit ik op een hostel genaamd Dulan 102. Op het krijtbord buiten staan onder de tekst 'kamers beschikbaar' ook de woorden: 'Mexican Food!'.

Waar ben ik in godsnaam beland?

In het hostel word ik verwelkomd door een aardige Taiwanese vrouw en haar Nederlandse man. Achterin de lobby zit Sheldon, een kok uit Los Angeles die al een tijdje in Taiwan woont. Sheldon is een man van weinig woorden. Als ik de hosteleigenaren vraag of ik foto's van hem mag maken terwijl hij kookt, zeggen ze: "Je kan niet eens tegen hem praten als hij kookt."

Maar wat de man mist aan sociale vaardigheden, maakt hij meer dan goed met zijn eten. Sheldons 'wet burrito' is denk ik de beste burrito in heel Azië – ik denk zelfs nog beter dan de burrito's bij Viva Cantina in de Cambodjaanse plaats Siem Reap. Het rare is dat Sheldons burrito geheel vegetarisch is. Als ik dit van tevoren niet had geweten, zou ik ervan overtuigd geweest zijn dat er varkensvlees tussen de rijst en groenten zat, overgoten met pittige saus waar je van gaat zweten. Maar nee, het is "sojavlees" en het is verrukkelijk.

Drie van deze natte burrito's later, op mijn laatste avond in het hostel, lukt het me toch om de chef wat te vragen over zijn kookstijl en waarom hij van alle plekken op aarde hier was om burrito's te maken.

"Ik was smerig Mexicaans eten zat," zegt hij.

Dat was precies de verklaring die ik zocht.