Jagen was lange tijd taboe in Nederland. Hobbyjagers vond je voornamelijk onder de rijke elite, en dieren dood maken – om op te eten of om als trofee mee naar huis te nemen – werd vooral zielig en barbaars gevonden. Maar doordat er steeds meer bekend werd over de gezondheidsgevaren van bewerkt vlees en over milieuschade en dierenleed in de bio-industrie, keerde het wantrouwen van eters zich tegen de vleesindustrie in plaats van tegen jagers.De Nederlandse jagersvereniging ziet het aantal jonge leden en mensen uit de stad al een paar jaar stijgen, en afgelopen zomer sprak een groep van tweehonderd Nederlandse chefs zich uit tegen het invoeren van strengere regels voor de jacht. Steeds vaker willen mensen zonder jachtachtergrond de natuur in om hun eigen vlees te jagen. Maar dit gaat niet zomaar: om jager worden moet je een dure opleiding volgen, een examen afleggen, kostbare spullen en vergunningen aanschaffen, en dan moet je ook nog een stuk land vinden waarop je mag jagen. Niemand wordt van de ene op de andere dag jager.In deze MUNCHIES-video volgen we een aantal mensen die tot een nieuwe generatie jagers behoren. Noni Kooiman en Jessica Ydo zijn beide kok in Amsterdam en volgen de jachtopleiding zodat ze het vlees waarmee ze werken in hun restaurants, recht in de ogen kunnen kijken op het jachtveld. Sjoerd Evenhuis werkte lang tijd als kok in verschillende restaurants in Amsterdam en levert nu als beroepsjager grootwild aan veel horeca. Student Max eet graag vlees, maar koopt dit liever niet in de supermarkt. Een jagersvergunning heeft hij niet nodig, vindt hij – er zijn meer dan genoeg konijnen bij Sloterdijk.De jagers uit deze film zitten in verschillende fases van hun jachtcarrière, maar de drijfveer is telkens hetzelfde: ze vinden wild vlees, vlees waar niet mee is gerotzooid, het lekkerst.
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
