Copyright-ProShots-283221
Sport

De avonturen van Miroslav Stoch na zijn vertrek bij FC Twente

"We moesten in de bosjes pissen en daarna weer achter de bus aanrennen."

Er zijn weinig spelers die in één seizoen in de Eredivisie zoveel impact hebben gehad als Miroslav Stoch (30). FC Twente huurde hem in 2009 van Chelsea en als jongen van twintig prikte Stoch tien doelpunten binnen, waarmee hij FC Twente voor het eerst in de clubhistorie kampioen maakte.

Het bleef voor Stoch bij één seizoen in Enschede, waarna hij best een lekkere carrière kende. Hij stond jaren onder contract bij Fenerbahçe en inmiddels speelt hij in Griekenland bij PAOK Thessaloniki. Ik ben erg benieuwd hoe het nu met de aanvaller gaat en hoe hij terugkijkt op zijn ene seizoen in Nederland.

Advertentie

Aan de telefoon vertelt Stoch over de sanitaire problemen tijdens het kampioensfeest, zijn rol in een Slowaakse rapclip en hoe het voelt om applaus van Lionel Messi te krijgen.

VICE: Hey Miroslav, hoe gaat het nu in Griekenland?
Miroslav Stoch: Het gaat hier prima. Door de coronacrisis zit ik net als iedereen veel thuis, maar gelukkig heb ik een grote tuin. Mijn zoontje van drie houdt me continu bezig, dus ik kom de tijd wel door.

Ik zag op Instagram dat je een tatoeage van je zoon op je borstkas hebt laten zetten.
Die heb ik al laten zetten toen hij drie maanden was. Hij lacht heel mooi daar, daarom wilde ik per se deze foto op mijn lichaam hebben. Ik heb hem laten zetten door mijn vaste tatoeëerder in Slowakije. Op deze manier draag ik mijn zoon altijd bij me.

Het is alweer tien jaar geleden dat je kampioen werd met FC Twente.
Ongelooflijk hè? De tijd is echt voorbij gevlogen. Mijn jaar bij FC Twente was mijn eerste volwaardige seizoen in het grote mannenvoetbal. Ik zal die tijd nooit vergeten.

Hoe zag jouw leven er uit als jonge gozer in Nederland?
Ik woonde in mijn eentje in een appartement, vlakbij het centrum. Ik was veel samen met Andrej Rendla, een andere Slowaakse jongen in de selectie van FC Twente. We waren een soort familie. Ik ga niet ontkennen dat ik ook weleens uitging, maar wel alleen op de juiste momenten. We speelden dat jaar de Europa League, dus er was bijna geen tijd voor. Trainer Steve McClaren zei ook altijd: ‘Wees een beetje voorzichtig met wat je allemaal doet buiten het veld.’ Dus we kozen de goede momenten uit.

Advertentie

Hoe was jouw band met McClaren?
Hij was een fantastische man. Ik begon het seizoen erg goed, maar na de winterstop zakte mijn niveau een beetje weg. Aan het einde van het seizoen was ik weer helemaal terug en begon ik weer doelpunten te maken. Toen het even wat minder ging, maakte Steve me soms ook gewoon kapot. Hij riep me dan naar zijn kamertje om op de videobeelden precies uit te leggen wat hij van me verwachtte. Hij kon heel hard zijn, maar vooral ook heel eerlijk. Dat vond ik prettig.

Zijn aanpak had succes, want jullie werden uiteindelijk kampioen van Nederland.
In de kampioenswedstrijd tegen NAC maakte ik nog de bevrijdende 0-2. Ik moet eerlijk bekennen dat het eigenlijk een voorzet was, maar hij viel zo binnen. Ik had op dat moment ook geen idee of Blaise Nkufo hem nog aanraakte, maar dat maakte me ook niks uit. Toen die bal in het net lag, kon het feest beginnen. Ik weet nog dat het vreselijk hard regende en erg koud was die dag. In eerste instantie reden we met een normale bus terug richting Enschede, maar halverwege werd er besloten dat we in een open bus verder zouden rijden. Ik vond dat vanwege het slechte weer best raar.

Dat was natuurlijk ook de reden waarom Theo Janssen even later de snelweg opging om bier uit de andere bus te halen.
Haha, dat kan ik me nog zo goed herinneren. De bus rolde nog en hij riep naar de chauffeur: ‘Langzamer rijden! Langzamer rijden!’ Toen sprong hij er zo uit om bier te halen. In die open bus was ook helemaal geen toilet, dus als we moesten pissen, hadden we een probleem. We moesten uit de bus springen om in de bosjes te gaan pissen. Daarna konden we weer achter de bus aanrennen. Dat vergeet ik nooit meer.

Advertentie

Wist jij toen al dat je jouw laatste wedstrijd voor FC Twente gespeeld had?
Nee, op dat moment nog niet. Ik ging eerst terug naar Chelsea voor een fysieke check en daarna ging ik met Slowakije meteen door naar het WK in Zuid-Afrika. Tijdens dat toernooi tekende ik voor Fenerbahçe.

Het toernooi eindigde voor jullie uiteindelijk tegen Oranje.
Toch was het een fantastisch toernooi. Het was de allereerste keer voor ons op een WK. We begonnen erg slecht met een gelijkspel tegen Nieuw-Zeeland en een nederlaag tegen Paraguay. De media in Slowakije lieten niets van ons heel en niemand in het land geloofde nog in ons. We konden alleen nog naar de volgende ronde door regerend kampioen Italië te verslaan. Dat lukte uiteindelijk! Het avontuur hield daarna op tegen jullie. De rest van het toernooi was ik voor Nederland.

Ik vond op YouTube een Slowaakse rapclip waar jij in te zien bent. Wat is daar het verhaal achter?
Haha! Een goede vriend van me is rapper en hij kwam me destijds opzoeken in Turkije. Overal waar we gingen, werd alles vastgelegd. Hij heeft daar de videoclip voor bij dat nummer van gemaakt. Het werd in Slowakije gezien als een groot schandaal.

Hoezo?
Geen idee. Het was een normale rap, alleen scheldt hij een beetje in dat nummer. Ik zit alleen in de auto en scheld helemaal niet. We doen geen vlieg kwaad en hebben gewoon lol. Een paar dagen lang sprak iedereen er schande van. Ik moest er vooral allemaal heel erg om lachen. Het is echt een lekker nummertje trouwens. Ik krijg altijd een glimlach op m’n gezicht als ik ernaar luister.

Advertentie

Een van je hoogtepunten na je vertrek bij FC Twente was het winnen van de Puskás Award, de prijs voor het allermooiste doelpunt.
Die uitreiking is tijdens het gala van de Gouden Bal-verkiezing. Ik zat daar tussen alle beste spelers en trainers van de wereld. Het leek de hemel wel. Terwijl die show bezig was, wist ik nog steeds niet of ik gewonnen had, want er kon nog gestemd worden. Het ging tussen Neymar, Radamel Falcao en mij. Ik had uiteindelijk bijna tachtig procent van de stemmen, omdat al die Turkse fans massaal hadden gestemd.

Het lijkt me heel apart om het podium op te gaan terwijl Lionel Messi en Cristiano Ronaldo op de voorste rij voor je zitten te klappen.
Om eerlijk te zijn heb ik het totaal niet meegekregen. Carlos Valderrama sprak mijn naam heel raar uit, ik begreep nog net dat het om mij ging. Toen ik opstond, zag ik door de zenuwen eigenlijk helemaal niets meer. Ik kreeg een soort black-out, het werd compleet zwart voor mijn ogen.

Werd je daarna weer een beetje kalm?
Gelukkig wel. Nadat ik de prijs in ontvangst had genomen, ging ik terug richting mijn plek. Ik zat daar tussen Pep Guardiola en Vicente Del Bosque. Ze feliciteerden me en zeiden dat ze het een lekkere goal vonden. Na de show kwamen alle spelers achter de schermen nog samen. Daar ben ik op de foto gegaan met Messi, Andrés Iniesta en Xavi. Ik wilde ook nog graag op de foto met Cristiano Ronaldo, maar hij was nergens te bekennen. Messi won dat jaar de Gouden Bal, dus ik denk dat Ronaldo boos was vertrokken.

Dat heb je mooi geflikt, na je tijd in Enschede. Volg je FC Twente nog een beetje?
Ja man, ik check altijd de uitslagen en ik weet precies hoe het er nu aan toegaat. Ik hoop dat ze op een dag weer terugkomen op het niveau waar wij toen op zaten. Ik weet dat het heel erg ver weg lijkt, maar de mensen verdienen het echt. Ik ben nog een keer terug geweest in Enschede voor de afscheidswedstrijd van Sander Boschker. Het stadion zat bomvol en alle supporters zongen continu. Typisch FC Twente. Dat was mooi om te zien. Ik zal altijd prachtige herinneringen aan Nederland blijven houden.

-

Tijdens de coronacrisis bellen we met voormalig spelers uit de Eredivisie, om erachter te komen hoe het nu met ze gaat. Van Shinji Ono in Japan tot Jozy Altidore in Canada. Al deze interviews zijn hier te vinden. Naast onze geschreven verhalen en video's hebben we nu ook een podcast: De Wereld van VICE Sports. De afleveringen zijn hier te luisteren bij Apple of hier op Spotify: