Levensadviezen van een extreem eloquente pooier

Toen ik achttien was vond ik het leuk om op Facebook zo vreemd mogelijke mensen op te zoeken. Advocaten uit Tanzania, crackverslaafden uit LA en boksers uit Cambridge hebben allemaal onderdeel uitgemaakt van mijn vriendenlijst.

Op een gegeven moment werd ik facebookvrienden met een pooier die Mickey Royal heette. Hij is enorm welbespraakt – praat als een dominee –, heeft de crack wars in LA in de jaren tachtig meegemaakt, is schrijver en beschikt over een interessante collectie profielfoto's op z'n facebookaccount. Van al mijn virtuele vrienden was Mickey een van de weinigen waar ik echt iets van geleerd heb. Kijkend naar zijn leven (dat vooral bestond uit het zijn van een pooier), realiseerde ik me dat elk moreel etiket dat je op een situatie plakt enigszins bekrompen is, en dat moraliteit net zoveel afhangt van de omstandigheden als van wat je van je ouders hebt geleerd over wat goed en fout is. Zelfs ondanks het feit dat geld verdienen door vrouwen uit te buiten natuurlijk sowieso vreselijk fout is.

Hoe dan ook, ik had het gevoel dat Mickey me al veel had geleerd, zonder dat we echt in gesprek waren geweest. Ik had het gevoel dat hij me nog veel meer zou kunnen leren als ik hem echt zou ontmoeten – dingen over de wereld van pooiers dus vooral.

VICE: Hey Mickey. Wat voor verschillende pooiers heb je allemaal?
Mickey Royal: 'Gorillapimp' is de universeel geaccepteerde term voor een pooier die de hele tijd heel stoer doet. 'Chillpimp' of 'vriendjespimp' is de universeel geaccepteerde term voor een pooier met één hoertje, waar hij een romantische relatie mee aangaat. De meeste omschrijvingen van pooiers zijn gelinkt aan de regio waar hij vandaan komt. Het wordt ingewikkelder als het woord pooier verandert van zelfstandig naamwoord naar werkwoord. Je hebt pooiers, macks en hosselaars, maar zij pimpen wel allemaal en ze kunnen ook allemaal 'pimps' zijn.

Wat voor type pooier was jij?
Omdat ik in mijn jeugd martial arts heb gedaan, heb ik geleerd me te positioneren vanuit een mathematisch perspectief.

Oké. Wat bedoel je daarmee?
Toen ik alleen een witte band had in Kenpo, moest ik aanvallen vanuit een bepaald standpunt. Naarmate ik beter werd, kon ik vanuit allerlei posities vechten met een goede gewichtsbalans. Als je een bepaald level bereikt als pimp, kun je overvloeien van de ene naar de andere stijl om het doel dat je voor ogen hebt te bereiken.

Wat houdt dat overvloeien precies in dan?
Het is bijna alsof je fysiek verandert, als een vampier. Een vampier kan op een gegeven moment ook tijdelijk overvloeien naar een wolf of vleermuis. Op diezelfde manier kan een masterpooier – een echte pooier met skills en ervaring – overvloeien van een mack naar een hosselaar, om z'n doel te bereiken.

Juist. Wat voor type pooier was jij? Een gorilla?
Nee, ik had daar weinig mee, omdat er zo weinig psychologie voorkomt in hun methodes. Ik ben ook een psychologisch wetenschapper, die erom bekend staat dat hij zijn geest gebruikt om mensen te controleren.

Wat was je dan?
Mijn geweld heb ik nooit losgelaten op vrouwen, die ik als familie beschouw, of op zusjes, collega's etcetera. Ik gebruikte juist veel geweld tegen iedereen die hen bedreigde. Sadistische klanten, verkrachters, gangbangers en drugsdealers waren mijn voornaamste vijanden. Dat waren de gewelddadige mensen in de game, dus we hadden vaak problemen. Ik was fair, eerlijk en recht door zee.

Waardoor raakte je geïnspireerd om zo'n liefdadige masterpooier te worden?
Een ei is breekbaar. Hou het te los vast en het valt en breekt. Hou het te stevig vast en je vermorzelt het. Het is een gevoelige balans, net als de menselijke psyche.

Ik snap het totaal.
Het viel me op dat de meeste pooiers gorillapimps waren. De rest waren gladjakkers. In de straten van Los Angeles ga je niet veel pooiers vinden in flamboyante gele of roze pakken. Ik groeide op in LA tijdens de crack wars in de jaren tachtig. Die [flamboyante] pooiers zouden in mijn buurt sowieso beroofd en verkracht worden. Toen ik de OC [organised crime] achter me liet, gebruikte ik die ervaringen en m'n reputatie als pooier.

Wat deed je precies?
Ik koos ervoor mijn 'koninklijke familie' op dezelfde manier te laten leven als hoe ik in mijn eigen familie was opgegroeid. Dat ik pooier was betekende niet dat ik m'n principes ging opofferen of mijn normen ging verlagen. Ik en de meisjes zijn in de eerste plaats gewoon mensen. Ik behandelde m'n dames met enorm veel respect. We aten, opereerden en leefden als een familie.

Als je zo begaan bent met het welzijn van mensen, waarom werd je dan überhaupt een pooier?
Waarom ik een pooier werd? Het was niet alsof ik op maandag in een zangkoor zat en op dinsdag een paar vrouwen voor me had werken, hoor. Het gebeurde heel geleidelijk. Tegen de tijd dat ik veertien was, was ik al een keer beschoten en neergestoken. Het is hetzelfde als werken in het magazijn van een supermarkt: op een dag besluit je achter de kassa te willen werken – het is niet echt een enorme switch. Ik was negentien of twintig toen ik fulltime pooier werd en geen gangster meer hoefde te zijn, maar ik stond dus eigenlijk vanaf m'n zestiende al met één been in de game.

Verdiende je veel?
Drugsdealers die ik kende en waar ik sinds m'n dertiende voor heb gewerkt hadden meer geld dan ik ooit zou kunnen hebben, dus ik deed het totaal niet voor het geld.

Waarom wilde je dan toch zo graag pooier zijn?
Ik werd aangetrokken omdat op zondagavonden op Crenshaw Boulevard altijd pooiers stonden die er erg vrolijk uitzagen. Geen kogelgaten, geen politiegeweld; niemand probeerde ze te vermoorden. Iedereen hield van ze en het waren echte gentlemen met klasse. Hun maniertjes en algehele voorkomen deed drugsdealers eruitzien als barbaren. Pooiers leken erudiete aristocraten, vergeleken bij de bookmakers, drugsdealers en afpersers die ik kende. Ik wist dat de grootste spier van mijn lichaam tussen m'n oren zat en die wilde ik ontwikkelen.

Heb je nog wat wijsheden die je met me wil delen?
Iemand vroeg me eens: "Wat is er sterker: liefde of haat?" Ik antwoordde daarop: "Ik zou een brandend gebouw in rennen en m'n leven riskeren voor iemand van wie ik hou. Maar ik zou niet een brandend gebouw in rennen en m'n leven riskeren om iemand die ik haat te vermoorden." Mijn leiderschapskwaliteiten, stijl en techniek komen voort uit liefde. Als ik het over mijn hoeren had, sprak ik over 'mijn vrouwen' – zowel privé als in het openbaar. Een man of vrouw doet tien keer zoveel om iemand te beschermen van wie hij of zij houdt, dan om iemand aan te vallen voor wie hij of zij bang is. Angst was een wapen, dat ik alleen gebruikte voor personen van buitenaf.

Heb je nog advies voor toekomstige pooiers?
Sommigen gaan helemaal op in de bedwelmende allure van de pooierwereld. Het is een onbeschrijflijk gevoel van fantasie en werkelijkheid, zoals wanneer je een kind krijgt – een liefdeskind, met de naam 'ecstasy'. Op die momenten gaat het mis. Ik leef mijn hele leven in dat moment, maar raak het zicht op de bestemming niet kwijt. Veel pooiers die dit niveau bereiken raken de bestemming uit het zicht, en voor hen wordt de reis eindeloos. Ze raken verzeild in een cyclus van neerwaartse en opwaartse spiralen. Ik houd mijn oog altijd op de eindbestemming, niet de reis. Daardoor blijven mijn beslissingen weloverwogen.

Ok, vet. Thanks Mickey.