Fotograaf Christian Petersen-Clausen heeft altijd al een bijzondere fascinatie voor Noord-Korea gehad. "Ik wilde zien hoe het dagelijks leven van de Noord-Koreaan eruitziet," zegt hij. "Ik was dertien jaar oud toen de Berlijnse Muur viel, en ben al lange tijd gefascineerd door Noord-Korea. Het lijkt namelijk ergens wel op Oost-Duitsland voor de val van de muur, maar dan extremer en ultranationalistisch."
Advertentie
Petersen-Clausen, die in China woont en in de reclame werkt, doorkruiste Noord-Korea met een reisgezelschap uit Peking. Journalisten die het land bezoeken krijgen vaak te maken met strenge begeleiders van het regime die bepalen wat ze waar en wanneer mogen zien, maar hoewel zijn reisgroep wel werd begeleid, bood zijn toeristenervaring genoeg ruimte om te praten met de lokale bevolking.
"Het metronetwerk in Pyongyang is klein, maar ligt wel heel diep. Je staat eindeloos op lange roltrappen die naar beneden glijden. Het enige waar ik toen aan moest denken is dat ze die tunnels waarschijnlijk met de hand hebben gegraven. Ze hebben nog steeds geen moderne machines"
"Een Noord-Koreaanse politieagente. Bijna alle mensen zijn soldaten en dragen uniforms, maar door die gele strepen kun je zien dat ze bij een politie-afdeling hoort""Ik was echt een buitenstaander," legt Petersen-Clausen uit. "In China is iedereen gewend aan buitenlanders; in Shanghai en Peking kijkt niemand meer naar je. In Noord-Korea staren mensen naar je alsof je Elvis bent die weer tot leven is gekomen."Hij geeft toe dat de reisleiders hem vooral naar "de beste plekken van het land" stuurden, de propagandagebieden. Maar desondanks heeft Petersen-Clausen wel het gevoel dat hij een paar onbewaakte momenten vast heeft weten te leggen: een stel arbeiders die genieten van een sigaret, of een man die een uiltje knapt na een barbecue in het park.
Advertentie
"Dit zijn leden van een werkgroep uit de buurt. De reis naar deze waterval is een soort beloning voor hun harde werk."
"Activiteiten tijdens een nationale feestdag in een park in Pyongyang. Het hele land heeft een dag vrij, en veel mensen gaan barbecuen en met luchtbuksen schieten in het park"Noord-Koreanen lijken "behoorlijk bewust" te zijn van het leven in de rest van de wereld, zegt de fotograaf. Hij zag dat de bewoners smartphones gebruikten die in principe verbonden zijn met het propagandanetwerk en afgesloten zijn van het internationale internet. Maar het is wel mogelijk om aan een Chinese of Zuid-Koreaanse simkaart te komen. En buitenlandse media worden vaak via usb-sticks het land in gesmokkeld."Ze kijken vooral naar Chinese en Zuid-Koreaanse soaps waarin ze alles zien van auto's tot de hedendaagse mode," zegt de fotograaf. "Daardoor realiseren ze zich natuurlijk ook hoe arm ze zelf zijn, maar daar kunnen ze dan niet over praten, omdat de soaps illegaal zijn."
"Ze hebben niet alleen mobieltjes, vaak hebben ze ook schattige hoesjes, zoals overal in Azië. Maar de telefoons zijn vooral statussymbolen. Volgens onze reisleiders hebben veel mensen geen simkaart, vanwege de kosten, waardoor de telefoons onbruikbaar zijn. Dus er rijker uitzien dan je bent is blijkbaar een ding, zelfs in dit zogenaamde bolwerk van gelijkwaardigheid"
"Schooljongens buiten het mausoleum van Kim Jong-il en Kim Il-sung"
Advertentie
Petersen-Clausen zag meer overeenkomsten met het Westen. Studenten gebruiken computers met Windows XP en de muziekafdeling van de bibliotheek in Pyongyang heeft zelfs westerse muziek – inclusief Thriller van Michael Jackson. Maar de levensstandaard buiten de stad is veel lager."Op het platteland heerst absolute armoede," gaat de fotograaf verder. "Elk stukje beschikbare grond staat vol met eetbare groenten, geen rozen of iets. Alsof ze denken: fuck it, we planten alleen dingen die we kunnen eten."
"Deze kinderen leren Engels. Ze schreeuwden allemaal dezelfde zin toen wij er waren: 'English is very interesting'"
"De muziekafdeling in de bibliotheek in Pyongyang"
"Bijna alle landbouw doen ze met de hand. Er is hooguit één tractor voor elke vijftig boeren. Ossenkarren zijn veel gebruikelijker"
"Het computerlab van een school. De decanen hielden alle klaslokalen in de gaten met beveiligingscamera's"Petersen-Clausen verliet het land met het idee dat er toch iets aan het veranderen is. Niet in de politiek, want het regime van Kim Jong-un houdt zijn stevige greep op de macht, maar juist cultureel, onder de invloed van buurland China. Terwijl Noord-Korea een totalitaire staat blijft, lijken de burgers niet geheel te onderdrukken te zijn. "Ze proberen hun waardigheid nog altijd hoog te houden en proberen het beste van de situatie te maken. Er blijft nog een klein beetje ruimte voor plezier. De menselijke geest laat zich niet volledig onderdrukken."
Advertentie
"Kinderen die voetballen op een bassischool in Kaechon. Ze speelden goed. Wel op zand, want gras was er niet"
"Borstbeelden van Noord-Koreaanse helden tijdens de Nationale Martelaarsceremonie. Het zijn zowel mannen en vrouwen, voornamelijk uit de jaren zestig en zeventig"
"Een bejaarde voetganger in Pyongyang"
"Nationale feestdag in Pyongyang. Dit meisje draagt dezelfde klederdracht als de volwassen vrouwen. En ze weet dat ze er beter uitziet dan de rest"De foto's van Christian Peterson-Clausen zullen te zien zijn in een kalender die gepubliceerd wordt door NK News, een onafhankelijke nieuwssite over Noord-Korea. De opbrengst van de kalender wordt gebruikt om reportages over het land te bekostigen._Lezers van _VICE_ krijgen 5 dollar korting op de kalender met de code 'vicenews'._Alle foto's en bijschriften komen van Christian Petersen-Clausen. Volg hem op Twitter: @chris__pc