Muziek

Videopremière: Giorgio Moroder’s “74 is the New 24”

memorable samenwerking Random Access Memories

Videos by VICE

74 Is the New 24

De muziekvideo, geregisseerd door Jai Lewis met hulp van Andromeda Software Development, laat een digitaal landschap zien vol prachtige, rare afbeeldingen die je dwingen om het nog een keer te bekijken. “We wilden echt dat bijzondere Giorgio Moroder ‘retro-future’-gevoel te pakken krijgen,” legde Lewis uit, die Moroder ook zal bijstaan tijdens zijn 2015 DJ tour. “Zijn aandacht voor detail is ongelofelijk scherp, en de enorme hoeveel aandacht die hij in deze productie heeft gestoken zal dat ook zeker uitdragen,” vervolgde Lewis. “Ik heb werkelijk geen idee waar deze man de energie vandaan haalt om op een tour te gaan, te werken aan een nieuw album, tijd met zijn familie door te brengen en, misschien nog wel het belangrijkst, nog steeds een muzikale pionier te zijn.” The Creators Project sprak met de man zelf, Giorgio Moroder, over zijn carrière, creatieve proces, en de invloed die zijn platen op moderne muziek hebben gehad. 

The Creators Project:  Hallo, meneer. Hoe gaat het met u?

Giorgio Moroder: Het gaat goed, ik ben heel enthousiast. Ik heb helaas wel net mijn vinger gebroken, maar afgezien daarvan gaat alles helemaal prima [lacht].

Oh, das vervelend. Welke vinger? 

M’n pink. Het moet zes weken in het gips. Zo erg is het niet.
 

Wat was de grootste impuls achter uw wedergeboorte in de 21ste eeuw?

Daft Punk. Nadat ze me vroegen om mee te werken aan hun laatste album, begon ik opeens aanvragen binnen te krijgen voor dj-gigs. Ik had dat nog nooit echt eerder gedaan, maar het ging eigenlijk geweldig. Ik kreeg meerdere aanbiedingen binnen voor een deal en die van Sony/RCA bleek de beste, dus koos ik voor hun. En ik vind zoveel artiesten geweldig, ik werkte samen met Jai Lewis aan zijn nieuwe video en kreeg de mogelijkheid om met Sia en Kylie Minogue nummers te maken. Daarnaast ontmoete ik ook nog Lady Gaga, dat was fantastisch, ze is zo getalenteerd. [Morder maakt een remix van Gaga en Tony Bennet’s “I Can’t Give You Anything But Love”]. Op mijn leeftijd, in 2014, was ik gewoon heel erg blij dat ik dit mocht doen. Door die samenwerkingen en mijn dj-optredens houd ik echt van mijn tweede carrière.

Wat vind je ervan als andere mensen het hebben over jouw invloed in de muziek van nieuwe artiesten?
Het is natuurlijk leuk om te horen, maar eerlijk gezegd zie ik het zelf eigenlijk geen gelijkenis.

Wat is je mening over de digitale revolutie? Zoals het feit dat een kind op YouTube een paar tutorials kan kijken en dan zelf iets op zijn slaapkamer kan maken dat heel professioneel klinkt.
Ik denk dat het een goede zaak is. Er zijn zoveel getalenteerde mensen die alleen al met een laptop en een microfoon een geweldig nummer kunnen maken. The Moog-synthesizer vergde heel veel afstemmingen en het klink al snel vals, daarom was je veel tijd in kwijt met het stoppen, afstemmen en weer opnieuw beginnen. Daarna moesten we ook nog eens studio inhuren, muzikanten vragen etc., maar op hetzelfde moment betekent al de technologie natuurlijk niks zonder enige vorm van talent. 

Toen je aan het werken was aan wat later bekend zou worden als “jouw geluid”, had je toen nog een specifieke richting in je achterhoofd of was je gewoon aan het experimenteren, net zoals de maker van Acid House toevallig op hun soort geluid stuitten. Ging het bij jou ook toevallig?

Ja, het was allemaal improvisatie en experimenteren. Voor het nummer “I Feel Love” [Donna Summer’s hit uit 1977 die een blauwdruk voor disco is geworden], begon ik met een basslijn, je weet wel C, G, D, C, A enz. Vervolgens voegde ik een aantal geluiden toe, zoals de snare, kick en hi-hat en toen begon het afmixen. Daarbij veranderde de delay echt het ritme van de bass, die van ‘da da da da’ naar [sneller] ‘da da da da da da da’ ging [lacht]. Dat was eigenlijk de echte grote verandering.  Wat is het verschil in je werkproces wanneer je samen met iemand werkt in vergelijking met als je echt zelf iets maakt?Nou, soms lever ik gewoon een eindproduct en soms….hangt echt alles af van het project. Toen ik bezig was met Kenny Loggins [Moroder componeerde de muziek voor “Highway to the Danger Zone” van Top Gun] leverde ik gewoon een track af die kant-en-klaar was en gaf ik hem aanwijzingen hoe hij moest zingen. Maar toen ik bijvoorbeeld samenwerkte met Kelly Rowland werkte het refrein van een nummer niet, dus kwam Kelly met het idee op de proppen van een koor, wat geweldig bleek te zijn. Dat was een andere manier van werken dan ik gewend was. Vandaag de dag kan ik gewoon samenwerken met andere muzikanten via Skype in Duitsland of Engeland. Dan werk je aan een nummer op meer dan 3000km afstand van elkaar. Alles hangt uiteindelijk af van de situatie.

Wat denk je dat essentiële elementen zijn voor een goed nummer? En hoe zie je jouw rol daarin, zie je jezelf als een soort moderne componist/dirigent?
Ja, inderdaad meer een componist, want ik ben zelf niet echt een zanger en ik denk dat de stem een verschrikkelijk belangrijk onderdeel is. Daarnaast denk ik dat het samenbrengen van goede muzikanten het andere belangrijkste element is. Op dance nummers vind ik, met een enkele uitzondering zoals bijvoorbeeld Calvin Harris daargelaten, het belangrijk dat er een vrouwelijke stem aanwezig is. In 60-70% van de elektronische dansmuziek zit namelijk een vrouwelijke stem. En een goede zangeres en musici zijn daarom van essentieel belang.

Wat vind je van de nieuwe video voor de single “74 Is the New 24”?
Ik vind hem geweldig. Ik hou ook van dat idee van transformatie, en ik vind het geweldig dat je de video meer dan één keer kan bekijken. Je ziet bijvoorbeeld voor je ogen die neushoorn transformeren en dat is prachtig. Ik ben heel blij met het resultaat.

Beluister “74 is the New 24” op iTunes en Spotify.