Angela Gallo tijdens haar bevalling. Foto met dank aan Lacey Barratt Photography
Gallo zelf zegt dat ze gewoon blij is dat ze bevallen is van haar tweede kind op de manier die zij wilde – en dat masturberen daar maar een klein onderdeel van was."Bij mijn eerste bevalling begreep ik mijn lichaam niet op een psychologisch niveau, en daarmee gooide ik echt mijn eigen glazen in," vertelt ze. Ze beschrijft haar eerste bevalling, die in het ziekenhuis plaatsvond, als een "kettingreactie van ingrepen" die begon met een twintig uur durende bevalling, gevolgd door Pitocin (een weeënopwekker) en een ruggenprik en daarna drie uur van vruchteloos persen, en eindigde met de geassisteerde geboorte met een vacuümpomp van een gezond meisje.Bij haar tweede zwangerschap besloot ze om thuis te bevallen, met de hulp van haar echtgenoot en een bevallingscoach."Toen ik dichterbij de transitiefase kwam, tegen het einde van de bevalling, voelde ik me erg kwetsbaar en gespannen. Ik ging onder de douche staan om me te ontspannen, en mijn echtgenoot vroeg of ik seks wilde hebben. Ik zei 'nee', maar bedacht wel dat ik mezelf een handje kon helpen," zegt ze. "Zodra ik mijn clitoris begon te stimuleren, merkte ik dat de momenten tussen de weeën in plezieriger werden, en dat ik meer kracht kon zetten op het hoogtepunt van de wee." Gallo zegt dat het gevoel meer "de scherpste randjes van de pijn halen" was, dan echte seksuele bevrediging.
Afgezien van de conceptie, wordt de relatie tussen seks en bevallen maar weinig besproken, of überhaupt erkend. Wat de meesten van ons weten over bevallen is meestal dat het 1) pijnlijk is en 2) behoorlijk vernederend kan zijn (denk aan spontane ontlasting tijdens de bevalling). In landen als Amerika, waar bijna 99 procent van alle bevallingen plaatsvindt in een ziekenhuis of kliniek, is er in de verloskamer geen ruimte voor seksualiteit."Bevallingshormonen en sekshormonen zijn identiek."
Advertentie
Advertentie