Tommy Hendriks uit Eindhoven date nu een model en leert Shanghai feestvieren

Tommy met Rainbow.

Ik leerde Tommy kennen toen ik zeventien was. We kwamen bij elkaar in de klas op de middelbare school, werden vrienden en schreven ons in voor dezelfde studie. In 2012 besloten we om een semester in het buitenland te gaan studeren. Gretig werkten we met z’n tweeën aan onze sollicitatiebrieven voor Fudan University Shanghai (hij) en San Francisco State University (ik). Hij werd aangenomen, ik niet. Inmiddels zijn we meer dan twee jaar verder en runt Tommy een club in Shanghai, heeft hij een relatie met voormalig topmodel Rainbow, en organiseert hij samen met haar de eerste outdoor nachtfestivals van China.

Hoog tijd om met hem te skypen.

VICE: Tommy, leg me uit hoe je in twee jaar tijd van geschiedenisstudent tot mede-eigenaar van een Shanghaise club komt.

Tommy Hendriks: Tijdens mijn studie was ik een stuk actiever en creatiever bezig dan de andere uitwisselingsstudenten. Die bleven vaak alleen maar bij elkaar. Om dat te vermijden kocht ik vrijwel meteen een scooter en ben ik met mijn camera de hele stad door gaan rijden. Mijn plan was om een documentaire te maken over Shanghai, omdat het beeld dat wij in Nederland hebben van China niet klopt.

Hoezo?

Nouja, in Nederland is iedereen bijna een beetje bang voor China. Omdat het communistisch is, een dictatuur, je mag er geen drugs gebruiken, er is geen vrijheid van meningsuiting. Maar ik kwam juist een hypermoderne stad tegen. Shanghai is in veel opzichten veel moderner dan Amsterdam. Je kan hier ‘s nachts leven, want ook dan is bijna alles open. In Nederland is zondag vaak een rustdag, maar hier raast het zeven dagen per week vol gas door. Door het gebrek aan bureaucratische bullshit verloopt het leven hier veel vloeiender dan in Nederland.

Maar je ging dus een documentaire maken. Wat gebeurde er?  

Ik wilde me richten op de jeugd van Shanghai, om een andere kant te laten zien. Vooral businessstudenten gaan naar China en dat vind ik heel jammer. Ik heb zelf niet zo’n hoge pet op van business. Maar van de faculteit Geschiedenis aan de UvA wil serieus niemand naar China! Aan hen en aan de rest van de Nederlandse jeugd wilde ik juist laten zien dat er in China veel meer is dan gasten die erheen gaan om snel rijk te worden.

Hoe wilde je dat laten zien?

Door te focussen op de underground uitgaansscene van Shanghai. Die is niet heel groot, maar kent wel een paar geweldige locaties. Zo heb je bijvoorbeeld Shelter. Dat is een oude atoomschuilkelder waarin in twee ondergrondse ruimtes feesten worden gegeven. Ik wilde een Chinese dj interviewen die een belangrijke rol speelt in deze scene en ging haar opzoeken in een andere Shanghaise club. Maar ik werd dronken en kwam toen daar voor het eerst mijn huidige vriendin Rainbow (49) tegen. Ze vertelde me dat ze een gratis hostel runde, genaamd The Mansion. Twaalf uur nadat ik Rainbow leerde kennen ben ik bij haar gaan wonen en kregen we een relatie.

En wat trof je aan?

The Mansion is een grote villa in een luxe buitenwijk van Shanghai. Het is eigenlijk meer een cultureel centrum. Het is een hostel, club en studio ineen. Buiten hebben we ook een strand met zwembad waar we in het weekend poolparties organiseren. Op zondag draaien we op een groot scherm buitenfilms. Voor Chinese begrippen is het revolutionair omdat het bij ons niet om geld draait, terwijl verder juist alles in Shanghai om geld draait. Het was Rainbows idee om te kijken hoe mensen in de geldbeluste Chinese maatschappij hierop zouden reageren. Je kunt hier een vrij leven leiden. Als je voor ons werkt zorgen wij voor eten en geven je een dak boven je hoofd. Het is een heel positieve en vrije omgeving.

Publiek in The Mansion.

En wat is jouw functie precies?

Rainbow en ik leiden The Mansion samen. Toen ik hier binnenkwam had ik meteen honderdduizend ideeën. Ik wilde veel doen maar had geen ervaring. Rainbow gaf me eigenlijk direct de leiding van het project. Toen ik er twee weken was, leidde ik al de vergaderingen, na drie weken flikkerde ik de eerste groep mensen het huis uit die alleen maar van de situatie profiteerden, en na anderhalve maand stelde ik een contract op voor nieuwe mensen die hier kwamen. Het was toch te vrij allemaal. Nu weten mensen beter wat er van ze verwacht wordt.

Hoe reageren Chinezen op The Mansion?

Dit project trekt veel makkelijker westerlingen aan dan Chinezen. Chinezen moeten nog wel erg wennen aan zulk soort initiatieven. De meeste Chinezen gaan uit om te laten zien hoeveel geld ze hebben maar dat kan hier niet. We hebben geen VIP-rooms, geen champagne en geen prostituees. Tachtig procent van de mensen die op onze feesten komen is buitenlander. Maar daar proberen we echt wat aan te doen. Sinds kort organiseren we ook feesten waar alleen maar Chinese dj’s draaien en dan is gelukkig ook een meerderheid van het publiek Chinees. Voor hen is het een volledig nieuwe ervaring. Dat is toch veel interessanter?

Is dat iets dat jullie actief nastreven, Chinezen uit laten gaan?
Ja, en om van Shanghai een interessantere en meer gevarieerde stad te maken. We willen de Chinese jeugd een ander doel laten nastreven dan alleen maar blind geld verdienen.

Lukt dat?

Een beetje, maar te weinig. Wat ik echt wil, is de Chinese jeugd te leren leven. De meeste Chinezen op de universiteit zijn sociaal onderontwikkeld. Ik heb contact met een professor van de Fudan universiteit om met hem af te spreken dat hij studenten naar onze nachtfeesten gaat sturen. Al mijn Chinese vrienden zijn skaters, dj’s of BMX’ers; gasten die in het leven staan. Maar universitaire studenten zitten sinds hun twaalfde zeven dagen per week in de boeken. Die hebben totaal geen idee wat leven is. Ik wil ze daarbij helpen.

Hoe staan Chinezen tegenover drank- en drugsgebruik?

Alcohol is normaal, dat is heel erg met de maatschappij verweven. Chinezen beginnen al om negen uur ’s avonds met drinken en het grappige is dat Chinezen álles met overgave doen. Als ze gaan drinken, gaan alle remmen los en worden ze rood en super luidruchtig. Bij elke slok proosten en schreeuwen ze. Totdat ze kotsen, omvallen en rond een uurtje of één naar huis gaan. En dan komen de westerlingen net aan in de stad. Op het gebied van drugs ben ik nog nooit ergens geweest waar alles – écht alles – zo gemakkelijk te krijgen is. Het is alleen wel een stuk duurder dan in Nederland. Het is moeilijker om in Amsterdam aan cocaïne te komen dan in Shanghai, denk ik. Cocaïne is hier heel erg populair, maar vooral onder rijke Chinezen en westerse toeristen.

Tommy leeft het goede leven.

En de overheid?

Tegenover Chinezen is de overheid streng, maar bij drugsgebruik worden buitenlanders in het ergste geval alleen het land uitgezet. De centrale overheid voert per grote stad een ander beleid. Daardoor is het mogelijk dat er in Shanghai in vergelijking met andere grote steden een progressief beleid is op veel gebieden. Zeker in vergelijking met Beijing, waar de politie corrupt is. De ene na de andere club sluit daar omdat de politie te veel geld eist en mensen die uitgaan oppakt.

En nu ben je dus ook bezig met de eerste nachtfestivals in China, hoe ben je daar terechtgekomen?

Al in 2011 verzorgde Rainbow voor het Midi-festival in Shanghai de productie van het elektronische podium. Je hebt in heel China eigenlijk maar twee grote festivals en Midi is er daar één van. Weinig mensen weten iets van elektronische muziek omdat er alleen maar naar rock geluisterd wordt. Sinds anderhalf jaar loopt het steeds beter. Wij doen nu al de hele elektronische productie en Engelstalige promotie van Midi-Shanghai. Wij zijn ook het enige festival in heel China waarbij gekampeerd kan worden. En aanstaande oktober is de eerste editie met een nachtprogrammering.

Waarom heb je in China maar twee festivals?

Sinds het Tiananmenprotest van 1989 is het heel lastig om in China festivals te organiseren. In Shanghai kan veel, maar als de politie eenmaal zegt dat het niet gebeurt, gebeurt het niet. Het is hier verboden voor groepen mensen om op grote open plekken bij elkaar te komen en over politiek te praten. Daar vallen festivals dan niet helemaal onder, maar toch. Maar de lokale overheid gedoogt het al zo’n tien jaar. Het Midi-festival dat twee weken geleden plaatsvond zou het eerste outdoorfestival worden met nachtprogrammering in de Chinese geschiedenis. Maar onder druk van de lokale politie en overheid hebben we het nachtprogramma moeten afzeggen. Er was dat weekend namelijk een internationale conferentie over terrorisme in Shanghai waar veel belangrijke politici bij aanwezig zouden zijn. De lokale overheid wilde geen extra risico lopen met onbekende activiteiten. Maar in de oktobereditie van het Midi-festival gaat de nachtprogrammering hopelijk wel door.

Chillende mensen bij The Mansion.

Je bent ook actief in de lokale Burning Man-scene, en er komt een editie in Shanghai: de Dragon Burn. Hoe ging dat?

De China Burning Man Community had goede verhalen over The Mansion gehoord. China is eigenlijk een van de weinige landen ter wereld waar het festival nog niet plaatsvond. We gaan hier een kleine, lokale variant op het Burning Man-festival houden. We hebben een hele sicke locatie gevonden: een eilandje in een meer buiten Shanghai. In het begin hadden we wel wat problemen, want de Burning Man Community is een beetje arrogant. Ze hebben allemaal principes, zoals dat je bijvoorbeeld niet aan promotie mag doen: de mensen moeten uit zichzelf naar het festival toe komen. Dat kan allemaal wel zo zijn, maar in China, waar nog niemand ooit van ze gehoord heeft, wordt het dan gewoon heel moeilijk. Wat denk jij, staat de Chinese jeugd aan de voet van een maatschappelijke revolutie?

Ja, ik denk dat Shanghai binnen twintig, dertig jaar de centrale plek wordt van de wereld. En al is het zo klein, ik vind het supervet om daar iets aan bij te kunnen dragen.

En je studie?

Eh, tja.