Ik probeerde mijn angst voor pijpen te overwinnen

Ik nam een paar maanden geleden een aardige maar beetje nerderige jongen mee naar huis. We praatten de hele nacht over politiek voordat we in bed doken. Ik wist dat ik geen seks met hem wilde, maar ik kreeg plotseling een ingeving.

"Als ik je pijp, wil je mij dan feedback geven?" vroeg ik. Hij kon dit wel over zijn hart verkrijgen en dus pijpte ik hem ongeveer zeven minuten voordat ik het opgaf omdat ik moe werd (het was vijf uur 's nachts). Ik vroeg hem om zijn commentaar, dat nog behoorlijk vleiend bleek. Zijn voornaamste suggestie was om ervoor te zorgen dat ik mijn hand consistent gebruikte. Ik voelde mij opgelucht.

Dat ik het pijpen bij deze jongen zo klinisch aanpakte, klinkt misschien een beetje vreemd. Toch was deze aanpak juist mijn bedoeling. Ik ben namelijk als de dood voor pijpbeurten. Altijd al geweest. Mijn afkeer heeft verschillende oorzaken. Zoals zoveel heterovrouwen heb ik aardig wat ervaring met eikels die orale seks eisten. Het type dat je hoofd naar beneden duwt terwijl je met hen zoent of plotseling je gezicht gaan berijden. Dit soort ontmoetingen waren mensonterend en voldoende om om iedereen van het pijpen af te krijgen. Maar ik heb ook praktische redenen waarom ik bang ben om te pijpen. Ik heb bijvoorbeeld een klein mondje en een vrij actieve kokhalsreflex, wat in het ergste geval betekent dat ik je lul onderkots. Ook houd ik er niet van om naar piemels te staren. Net zoals de zon vind ik hun aanwezigheid fijn, maar ik probeer er niet rechtstreeks naar te kijken. En dat is best lastig als er eentje in je mond zit.

Het overgrote deel van mijn onzekerheid komt toch echt doordat ik gewoon niet echt weet wat er van mij verwacht wordt, daar beneden. Daardoor ben ik bang dat ik het misschien allemaal verkeerd doe.

Gedurende de afgelopen jaren geloofde ik dat een geweldige pijpbeurt neerkwam op de juiste techniek, die iedereen natuurlijk ontwikkelt. Maar die techniek had ik nooit gehad en hem ontwikkelen lukte ook niet echt. Ik pijpte wel af en toe maar ik wilde er eigenlijk liever niet over praten met mijn partners of mijn vrienden.

"Ik kan iedere gozer binnen vijf minuten laten komen," zei één van mijn vriendinnen met wie ik vroeger studeerde. Ze probeerde mij haar routine uit te leggen, waar een glas water op een nachtkastje bij te pas kwam ze haar hand in kon dopen voor als haar speeksel opdroogde. Het klonk in mijn oren als ongelofelijk veel werk – en ook gewoon een beetje raar. Cosmo en andere vrouwentijdschriften zijn ook niet minder overweldigend met hun talloze zo-pijp-je-als-de-beste-gidsen. Hoe kunnen 21 nooit eerder gehoorde regels je helpen bij iets dat voornamelijk functioneel is? Dit is een pijpbeurt, niet de Kolonisten van Catan. En laten we eerlijk zijn: niemand zou tijdens het pijpen ooit écht afwisselen tussen ijsblokjes en heet water in je mond om "twee fijne doch verschillende sensaties" te creëren.

Ik vroeg aan Claire Cavanah, mede-oprichter van Babeland, of mijn zorgen ongewoon waren. Babeland is een winkel vol seksspeeltjes die workshops organiseren als De Kunst van de Blowjob, dus misschien kon ze mij wat over die kunst vertellen. Cavanah zei dat de afgelopen jaren het aantal participanten bij workshops over de g-spot of over SM minder zijn geworden, maar dat die over orale seks nog altijd "bomvol zitten".

"Je bent echt niet de enige die zich afvraagt hoe het beter kan en bang is of ze het wel goed doet," zei ze.

Die angst, zo vertelde ze mij, komt doordat je de ander wil pleasen, maar misschien niet beschikt over de nodige ervaring. Om het minder eng te maken, raadde ze mij aan om wat onderzoek te doen. Zoals het lezen van sekspositieve boeken. "Je kunt een hoop theoretische kennis opdoen over piemels," zei ze. "Maar veel oefenen helpt natuurlijk ook."

Volgens Cavanah vinden veel stelletjes het erg moeilijk om te praten over seks. Maar het is belangrijk om de nodige informatie te krijgen zodat iemand over pijp-angst heen kan komen.

"Dat leidt uiteindelijk tot de antwoorden op je vragen. Er zijn dingen die je echt moet weten, zoals wat hij lekker vindt," legt ze uit. Ze raadde mij aan om te wachten tot na de seks met het stellen van vragen, zodat de sfeer niet verpest zou worden. Dit werkt waarschijnlijk beter dan een gast van tevoren al om een soort recensie te vragen.

Ze zei ook dat ik moest proberen om er plezier in te hebben, want "hoe meer plezier je eraan beleeft, hoe lekkerder hij het gaat vinden." Ik wilde hier meer over weten. Hoe leuk kan het zijn om te pijpen? Het is niet alsof je aan een lolly likt, waarbij er een duidelijk, haast meetbaar, voordeel is voor de persoon die het doet. Ze lichtte toe: "het gaat er vooral om dat je plezier hebt in hem gelukkig maken." Dus, ja, nou, misschien moet je dat gedeelte faken, waar nodig.

Maar wat mij nog het meest geruststelde was toen ik Cavanah vroeg over mannen en hun oordeel over pijpbeurten. Ik verwachtte dat ze in ieder geval een aantal horrorverhalen over tanden wist, maar ik was vergeten hoe simpel mannen zijn.

"Zij denken erna gewoon van: yep, ik ben zojuist gepijpt. Ze krijgen er maar geen genoeg van," zei ze. "Als je er goed in bent, dan is dat alleen maar mooi meegenomen. Maar slechte seks is net zoals een slechte pizza, het valt allemaal best wel mee."

Pijpen is net als veel andere aspecten van seks altijd wel een beetje gênant. De reden waarom ik op die nerd oefende is omdat hij er niet naar over zou doen, en ik hem toch nooit meer zou zien. Daardoor voelde ik me een stuk minder opgelaten.

De volgende keer zal ik moediger zijn, en het proberen bij iemand die ik ook daadwerkelijk leuk vind. En in het ergste geval blijkt dat ik de Pizza Hut van het pijpen ben. Zo erg is dat ook weer niet.

Lees ook:

Waarom ik niet aan pijpen doe

Ik liet me een maand lang verwennen door suikertantes en ik zou het nooit meer doen