Het echte leven is zelden zo boeiend als in films, maar heel soms lijkt een moment of een gebeurtenis in je leven zo perfect te kloppen, dat het lijkt alsof elk woord of geluid van tevoren is bedacht en elk moment strak is geregisseerd. Bijvoorbeeld als in je huis alle stroom uitvalt en er precies op dat moment een schilderijtje van de muur lazert, of je op zo'n immens domme wijze je teen stoot dat je je de hoofdrolspeler in een matige slapstickfilm voelt.
Omdat het Nederlands Film Festival voor de 36ste keer plaatsvindt in Utrecht, vroegen we mensen in de stad welke gebeurtenis uit hun leven het goed zou doen als filmscène.
Thijs, 23, Music Management, Utrecht
VICE: Hallo! Stel dat jouw leven verfilmd zou worden, welke scène zou er dan sowieso in moeten?
Thijs: Vorige week zat ik met een vriend redelijk dronken op het terras van een spaghetti-tent. Door het raam zagen we binnen twee mooie meisjes zitten, waarvan een de volle aandacht van mijn vriend had. Het was alleen zo dat hij de week ervoor van zijn fiets was gevallen, waardoor hij een dikke lip en een opengespleten kin had. Hij zag er niet best uit. Toen we zagen dat ze begonnen af te rekenen, begon hij in paniek te raken omdat hij nu echt snel zijn kans moest grijpen. Hij liep naar binnen, vroeg om een pen en schreef op een servetje:
"Hoi, ik ben Jordy. Ik heb geen aidslip maar ben van mijn fiets gevallen. Wil je me een kans geven als je geen vriendje hebt?"
De vrouwen waren al bijna de deur uit en hij durfde niet op ze af te stappen. Daarom vroeg hij aan de ober of hij het servetje aan "het meisje met de choker" wilde geven. De ober vond het prima, maar gaf de boodschap vervolgens aan het verkeerde meisje. Die was superblij met het bericht, en ook de ober stapte glunderend naar buiten, maar vervolgens liet mijn vriend weten dat hij het verkeerde meisje te pakken had. De ober moest dus, terwijl het hele terras meekeek, terug naar binnen om dat arme meisje te laten weten dat het een misverstand was.
Pijnlijk.
Ja, het is was echt een typisch moment voor in een comedyfilm. Je zou waarschijnlijk keihard 'NEEEEE' willen schreeuwen tegen de televisie.
Welke acteur zou de rol van jouw vriend moeten vertolken?
De broer van Charlie Sheen in Two and a half Men, maar dan met verwondingen. Het meisje leek een beetje op Natalie Portman.
Chaydon, 16, koksopleiding, Amersfoort
VICE: Hoi. Welk moment uit jouw leven zou verfilmd moeten worden
Chaydon: Het moment dat ik met mijn vrienden op vakantie was in Marbella, Spanje. We waren de stad in gegaan, waren lekker aan het kletsen en probeerden een beetje dronken te worden.
Ik had alleen op dat moment een vriendin, aan wie ik niet had verteld dat ik op vakantie ging, maar ik moest gewoon weg omdat we constant ruzie hadden. Aan het einde van de avond stond ik in een club met een of ander meisje te zoenen, toen ik een bekende stem achter me hoorde. Blijkbaar was mijn vriendin naar precies dezelfde plek gegaan met haar vriendinnen. Ik probeerde haar met mijn dronken kop nog te overtuigen dat er niks was gebeurd, terwijl ze me op heterdaad had betrapt.
Achteraf bleek dat mijn vrienden wisten dat zij dezelfde kant op zou gaan en haar vriendinnen wisten dat van mij, maar niemand heeft wat gezegd.
Het is wel héél toevallig allemaal.
Tja, soms is de wereld kleiner dan je denkt.
Als dit verfilmd zou worden, wie zou jou moeten spelen?
Rapper Adje. Hij is wel een idool van mij.
Nastassia, 21, scenariste, Amsterdam
VICE: Welk moment uit je leven zou jij verfilmd zien worden?
Nastassia: Moet ik het zelf hebben meegemaakt of mag ik het ook hebben gehoord van iemand?
We maken een uitzondering.
Ik heb laatst een keer met mijn oma rond de tafel gezeten en vroeg haar of ze ooit iets bijzonders had meegemaakt toen zij nog in Indonesië woonde. Ze vertelde over een oudtante van mij, die uit een elitaire Chinese familie kwam. Als meisje werd ze naar Europa gestuurd om daar te studeren. Ze zat in Zwitserland toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, waardoor ze niet meer terug kon naar China. Eigenlijk was ze al uitgehuwelijkt aan een Chinese man, maar ze werd daar verliefd op een Britse piloot.
Dit gaat de goede kant op.
Ja. Ze bouwde een compleet tweede leven op, totdat ze terug moest naar China. Terug in haar vaderland kreeg ze een telegram binnen, waarin stond dat haar man, de Britse piloot, was neergestort. Ze besloot toen dat ze niet verder wilde leven en ging in de kou op de veranda zitten, tot ze doodvroor. Dit hele tweede leven van die vrouw kwam pas jaren na haar dood naar boven.
Perfect filmmateriaal!
Ja, ik wil er zelf een script of verhaal over schrijven. Het zou sowieso een goed idee zijn om een keer een film te maken waarin een Aziaat niet de buitenstaander of een enorm stereotype is, maar gewoon de hoofdrolspeler.
Sam, 20, Music Management, Utrecht
VICE: Sam, vertel je verhaal.
Sam: Ik ben geboren in Ethiopië, en toen op een dag mijn moeder overleed, ging mijn oma voor me zorgen. Ik was toen nog een baby. Om geld te verdienen sprokkelde ze hout, dat ze kon verkopen op de markt. Op een dag was ze in het woud hout aan het sprokkelen, terwijl ik op haar rug zat gebonden. Opeens hoorde ze het geluid van naderende hyena's. Een van de hyena's beet mij toen in mijn voetje, terwijl mijn oma die beesten schoppend en slaand probeerde weg te jagen.
Lukte dat?
Ja, mijn oma is niet bang geboren. Ik was zelf ook best een chille baby, dus ik huilde op dat moment niet eens. Als je het vanaf de goede hoek had gefilmd, leek het waarschijnlijk zelfs een beetje alsof ik een held op de rug van mijn oma was - als een ridder te paard.
Wie zouden de hoofdrollen vertolken?
Ik zou wel door een extreem jonge Morgan Freeman gespeeld willen worden. Mijn oma moet door een sterke vrouw gespeeld worden; ik dacht zelf aan die kogelstotende lerares in Mathilda.
Wat voor genre moet de film zijn?
Een actiefilm, maar ook wel een comedy, omdat ik nog een baby was.
Judy, 19, HKU, Utrecht
VICE: Judy, welk moment uit jouw leven verdient het om verfilmd te worden?
Judy: Ik was afgelopen zomer met mijn vriendje op vakantie in Spanje, met de auto en een tomtom die net een paar jaar te oud was. We namen een afslag waar we volgens dat ding mee op de snelweg kwamen, maar we kwamen terecht op een zandpad. Wij bleven maar rijden op die zandweg, die net langs de snelweg lag. Het was ondertussen twaalf uur 's nachts en twintig minuten later reden we er nog steeds op. We hoopten dat als we maar lang genoeg bleven doorrijden, we wel een keer op de snelweg terecht zouden komen.
Ja.
Drie kwartier later zaten we er nog steeds op, terwijl we steeds verder in de natuur terechtkwamen. Toen we over een heuvel heen reden, hoorden we opeens "KABOEM". Was ook nog de auto naar de klote. We waren dus midden in de nacht verdwaald met een half kapotte auto, zonder eten of drinken, en we konden ook de snelweg niet meer vinden. De hele ochtend tuften we rond, totdat we rond zonsopgang de rotonde weer vonden.
Dat klinkt als een horrorfilm of een survival-thriller.
De spanningen tussen mij en mijn vriend liepen ook aardig op dus misschien zou het ook een soort psychologisch drama kunnen zijn. Het zou nog interessanter zijn als het stel al problemen had voordat ze verdwaald raakten en opeens moesten samenwerken om hun probleem op te lossen.
Wie zou jouw rol moeten spelen?
Carice van Houten.
Oké.
Juul, 32, interactieontwerper, Amsterdam
VICE: Welk moment uit jouw leven zou verfilmd moeten worden?
Juul: Ik woonde in een huis in Amsterdam en mijn toenmalige huisgenoot is fotostripmaker. Hij maakt de kleine live-actionstrips in de bijlage van Het Parool. Die strip is autobiografisch, dus eigenlijk ben ik in een tweede leven een stripheld. Ik kan me wel voorstellen dat er een soort mockumentary-serie gemaakt zou kunnen worden over het leven van een fotostripmaker. Denk aan The Office, maar dan in mijn huis.
Wat voor personage was je in de strip?
Ik speelde gewoon mezelf, een levensgenieter. Hij maakte korte grapjes over het leven in Amsterdam en ik was altijd degene die wist naar welke cafés we moesten gaan.
Dus je film zou een parodie worden op een documentaire over een strip?
Ja, precies. We kregen langzamerhand ook het gevoel alsof we altijd in een soort sitcom zaten. Elke keer als iemand een grap maakte, sprong hij op en zei: "Dat wordt een strip!"