Zelfdestructie, racisme en supertalenten: Het Franse elftal is altijd onvoorspelbaar

Frankrijk blinkt bijna net zo vaak uit op grote toernooien als dat het volledig door het ijs zakt. Ze wonnen het WK van 1998 en haalden de finale in 2006, maar in 2002 werden ze er in de eerste ronde uitgeknikkerd, net als in 2010. In 2002 scoorde Frankrijk niet één doelpunt. In 2010 ging het team voor de laatste groepswedstrijd in staking door een conflict met de trainer. Eenmaal thuis kregen ze een vrachtlading aan racistische opmerkingen over zich heen gestort, zelfs door leden van de conservatieve regering.

Terwijl de Fransen het aardig deden op het EK van 2012 en het WK van 2014 – beide keren werden ze in de kwartfinales uitgeschakeld door de uiteindelijke winnaar – blijft het wisselvallige patroon onmiskenbaar. Het is niet te voorspellen hoe Les Bleus het zullen doen. Als het loopt, loopt het als een trein. Als het niet loopt, dondert de hele boel als een kaartenhuis in elkaar.

Doorgaans wachten de Fransen met zelfdestructie tot het toernooi is begonnen, maar dit keer begon het gezeik al ruim voor het EK.

In november werd Karim Benzema aangeklaagd omdat hij een rol speelde in de chantage van zijn ploeggenoot Mathieu Valbuena. Laatstgenoemde werd gechanteerd met een sekstape. Benzema werd uit de Franse selectie geschopt. De spitspositie is de enige positie bij het Franse elftal die dun is bezet. Benzema – die dit seizoen 24 competitiegoals voor Real Madrid maakte (een persoonlijk record, ondanks het missen van elf wedstrijden) – zou anders een cruciale rol hebben gespeeld in de missie van Les Bleus om de derde winst van een eindronde op eigen bodem te realiseren.

De pleuris brak vorige week opnieuw uit, toen levende legende Eric Cantona zich in de discussie mengde. Cantona is tijdens zijn carrière ook meermaals uit het Franse elftal gezet. Volgens de voormalige sterspeler van Manchester United heeft bondscoach Didier Deschamps het schandaal rondom de sekstape van Valbuena gebruikt om Benzema op racistische gronden het team uit te knikkeren.

"Deschamps heeft een echte Franse naam," zei Cantona tegen The Guardian. "Misschien is hij wel de enige in Frankrijk met een volledig Franse familie. Niemand in zijn familie is gemengd, weet je. Net als de Mormonen in Amerika."

Laten we het eerst even over Cantona hebben. In 2011, na een mislukte poging om acteur te worden, ging hij bij New York Cosmos aan de slag als technisch directeur. Dat avontuur eindigde al snel in tranen, nadat Cantona in conflict raakte met de clubleiding en ontslagen werd. Cantona spande een rechtszaak aan om zijn riante salaris alsnog te ontvangen. Maar voordat hij daartoe besloot, vertelde hij me in een interview dat hij al jaren niet meer naar voetbal kijkt. De enige actieve spelers die hij kon noemen, waren Lionel Messi en Cristiano Ronaldo, terwijl hij door New York Cosmos was aangesteld om spelers binnen te halen. Hij is niet meer betrokken bij de sport, maar duikt af en toe op om iets controversieels te roepen.

Als je Frans verstaat, geniet dan even van dit filmpje van Cantona, waarin hij een aantal journalisten vertelt dat hij "op hun reten pist" en dat hij ook op de reet van de paus pist.

Deschamps was logischerwijs niet blij met de woorden van Cantona en heeft gedreigd om een rechtszaak voor laster aan te spannen. Zijn selectie is namelijk een van de meest diverse op het EK.

Maar daarmee was de kous nog niet af. Benzema zelf had ook nog wat in de melk te brokkelen. In gesprek met Marca zei hij dat Deschamps was "bezweken onder de druk van het racistische deel van Frankrijk." Zoals verwacht, besloten de racisten daarna mee te doen aan het circus. Marine Le Pen, van Front National, zei dat ze "niet verbaasd was dat meneer Benzema zijn achterlijkheid verschuilt achter een aanklacht tegen het Franse volk."

Dit is allemaal erg herkenbaar. Niet zozeer de chantage of het racisme – alhoewel Marines vader Jean-Marie Le Pen voor het WK van 1998 zei dat het Franse elftal niet wit genoeg was. (Het elftal snoerde hem de mond door het WK op blakende wijze te winnen.)

Nee, de wispelturige geschiedenis van Les Bleus gaat decennia terug.

Frankrijk werd laatste bij het eerste EK in 1960 en kwalificeerde zich daarna niet meer tot 1984, toen het meteen maar het hele toernooi won. Het land kwalificeerde zich niet voor het EK van 1988 en kwam niet door de eerste ronde in 1992, om vervolgens de halve finale te halen in 1996 en het EK te winnen in 2000. In 2008, twee jaar nadat ze de finale van het WK hadden gehaald, lagen ze al uit het EK na de groepsfase.

Tussen 1950 en 1982 plaatste Frankrijk zich niet voor WK's, of het lag eruit na de groepsfase. Behalve dan in 1958, toen het team als derde eindigde. In 1982 en 1986 haalde Frankrijk de halve finales, maar plaatste zich niet voor de WK's van 1990 en 1994, voordat het met de beker aan de haal ging in 1998.

De enige constante factor al die tijd was de hoeveelheid talent. Frankrijk heeft altijd een van de beste selecties, dankzij een opleidingssysteem dat consistent goede voetballers voortbrengt. Ondanks de blessures van Raphael Varane, Lass Diarra en de schorsing van Benzema, beschikt Deschamps over een paar van de beste spelers uit de Primera Division (Antoine Griezmann), Serie A (Paul Pogba), Premier League (N'Golo Kante en Dimitri Payet), Ligue 1 (Blaise Matuidi) en een paar van de grootste talenten van Manchester United (Antony Martial) en Bayern München (Kingsley Coman).

Frankrijk beschikt over alle middelen om op gelijke hoogte met Spanje en Duitsland te komen, door een derde EK te winnen. Als ze zichzelf tenminste niet in de weg zitten.

-

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen: