We kunnen ons beter een beetje gedeisd houden over Kanye West

Iedere keer wanneer Kanye West van zich laat horen, heb ik moeite om stil te blijven zitten. Maar toen hij tijdens een optreden liet weten dat hij op Trump zou hebben gestemd als hij was gaan stemmen, hield ik mijn kaken stijf op elkaar. Buiten het feit om dat ik me niet genoodzaakt voelde om me in de politieke situatie van Amerika te mengen, voelde het niet oké. Ik ben fan van Kanye en zijn uitgesproken gedrag, maar ik werd misselijk van wat die avond gebeurde en hoe erop werd gereageerd.

Kanye is moeilijk te doorgronden en zijn uitlatingen zijn vaak extreem. We weten hoe hij denkt over racisme, de idiote wereld rondom de mode-industrie, de samenwerking tussen Jay Z en Justin Timberlake op Suit and Tie, het winnen van 21 grammy's. Op een gegeven moment sprak hij zich dusdanig vaak uit, dat je je bedonderd voelde wanneer hij tijdens een shows niet minstens een kwartier de tijd nam om zich over een onderwerp op te winden.

Juist door die eerdere uitspraken, kwam zijn steun voor Trump als een verrassing. Veel fans reageerden dan ook boos. Zijn opmerking over Trump lijkt alles waar hij eerder voor stond tegen te spreken. Xenofobie, homofobie, racisme, haat en leugens – alles waar Trump voor staat, lijkt hij te bagatelliseren. Daar bleef het die avond niet bij. Tijdens hetzelfde concert ging hij verder met rants over Jay Z ("Jay Z, call me, bruh. You still ain't calling me. Jay Z, call me"), Beyoncé ("Beyoncé, I was hurt. I went down seven years on [your] behalf"), Mark Zuckerberg ("You said you would help and you didn't. Then you went to look for aliens"), en het medium radio ("Radio, fuck you! Radio, fuck you!"). Alles leek te komen in een vlaag van paranoia en angst, en na drie nummers verliet hij het podium. Zelfs voor Kanye-begrippen voelde het dit keer anders. Alsof er meer aan de hand is. Natuurlijk is dat een veronderstelling die niet helemaal hard is te maken, maar dat hij uiteindelijk zijn tour afblies en werd opgenomen, hint daar wel naar.

Het is belangrijk om voorlopig even niets te zeggen, en ons te bezinnen eer te spreken – als fan, schrijver en lezer. Wat er nu gebeurt met Kanye, is niet iets compleet nieuws. Het verleden kan ons helpen hoe nu met Kanye om te gaan. De eerste vergelijkbare situatie die me te binnen schieten is die van Amy Winehouse. Natuurlijk, Kanye en Amy zijn twee verschillende artiesten, met andere levens en verschillende carrières. Maar ze tonen ook gelijkenissen, zoals ze door de pers en het publiek werden behandeld. In de film Amy zien we ontelbare voorbeelden van hoe er over Winehouse werd geschreven en hoe haar dit achtervolgde.

Zelfs een snelle blik op internet laat zien dat de reacties rondom Kanye's uitspattingen nauwelijks inlevingsvermogen of empathie vertonen. Het nieuws werd de wereld ingestuurd zonder concrete informatie of fact-check. Twitter werd overspoeld met reacties als 'gek' en 'krankzinnige'. Fans en media deden de suggestie om Kanye te dumpen, op foto's zag je hoe mensen hun Yeezy's te koop aan boden en er werd zelfs een klein feestje gevierd toen hij de rest van zijn tour cancelde. Snoop Dogg noemde Kanye een gek. Maar het meest alarmerend lijkt het totale onbegrip rondom het gedrag van Kanye, en het gebrek aan besef dat zelfs bekende mensen wel eens struggelen in het leven.

Omdat Kanye nou eenmaal Kanye is, lijkt het nodig om kritiek te leveren op alles wat hij doet. In sommige gevallen is dat volkomen terecht. Hij is een artiest, een van de belangrijkste van onze tijd. Maar er moet ook een moment komen waarop we een stapje terug durven te nemen. Willen we echt weer dezelfde fout  maken als in het verleden? Stel jezelf eens de vraag: snap ik alles wat er gaande is voor ik een tweet plaats? Zou er misschien iets anders met hem aan de hand zijn? Voeg ik echt iets toe als ik hem nu een idioot noem?

Er is steeds meer aandacht voor de geestelijke gezondheid van de mens. Het effect dat media kunnen spelen in het leven, van zowel ons als van beroemdheden, wordt steeds zorgvuldiger besproken. Er zijn campagnes gelanceerd waaronder Help Musician's UK om bewustzijn te creëren rondom de geestelijke gezondheid van muzikanten. Maar door de talloze sociale mediaplatforms die we gebruiken, zijn we in zekere zin onderdeel van het medialandschap geworden. En met die nieuwe functie mogen we best iets zorgvuldiger omgaan. We hebben als gemeenschap grote stappen gezet sinds de publieke vernederingen van Britney Spears en Amy Winehouse. Als we nu alsnog dezelfde fouten gaan maken, is dat een enorme stap terug.

Sinds de bevestiging dat West inderdaad is opgenomen gaat er een treffend filmpje het internet over: een interview met Dave Chappelle waarin hij vertelt over hoe beroemdheden worden behandeld door pers en publiek, en hoe beide groepen weigeren in te zien dat elk mens wel eens shit moet doorstaan. Hij vertelt over zijn vriendschap met acteur Martin Lawrence, die ooit is opgenomen omdat hij met een pistool zwaaide en schreeuwde dat 'ze' hem wilden vermoorden. "Het ergste wat je kunt doen is iemand een gek noemen, want daarmee sluit je iemand uit. Deze mensen zijn niet gek. Ze zijn sterk, maar misschien is hun omgeving een beetje ziek", zegt Chappelle.

In het geval van West speelt de omgeving waar Chappelle naar hint natuurlijk een belangrijke rol. Paparazzi jagen op hem, z'n vrouw was eerder dit jaar slachtoffer van een gewapende overval, hij is sinds augustus op tour en als je luistert naar z'n recente werk hoor je hem rappen over angstaanvallen en kalmerende middelen als Lexapro. De volgende keer dat de drang ontstaat om een verhaal, nieuwsbericht of zelfs maar een kritische tweet te schrijven over Kanye, Kid Cudi of iemand anders die iets meemaakt waar je als buitenstaander moeilijk vat op kunt krijgen, denk dan terug aan de video met Chappelle. Niet om er zelf een diagnose op los te laten, maar om te begrijpen dat iets altijd onderdeel uitmaakt van een groter verhaal. Net als wij hebben beroemdheden geen vrijbrief om te kunnen doen wat ze willen zonder daar commentaar op te verwachten. Maar ze verdienen wel, net als wij, benaderd te worden met een vorm van menselijkheid en begrip. Dus als er iemand z'n bek moet houden dan zijn wij het, en niet Kanye.

(Foto @ Kim Erlandsen, via Flickr)