Zo overleef je in een kantoortuin

In een open kantoor werken is best gezellig, maar het grote nadeel is: je kunt je nergens verstoppen. Als er geen stand-upmeeting naast je bureau wordt gehouden, zit er wel een collega achter je luidruchtig in een telefoon te blèren. En als je dan een stil plekje hebt gevonden – zelf heb ik me weleens afgezonderd in het magazijn – zul je zien dat de office manager langskomt om te zeggen dat je een vluchtroute blokkeert. Je kunt nergens je hoofd wat rust geven of even van je tinnitus genieten en daadwerkelijk doen waarvoor je hier bent: je werk.

Ik moet toegeven dat het ook wel een persoonlijk dingetje is. Ik schreef ooit het zeer genuanceerde artikel ‘Er moet direct een verbod komen op open kantoren’. En die tinnitus heb ik te danken aan het feit dat ik altijd oortjes in heb en naar het geluid van een knisperend haardvuur luister, op vol volume, zodat ik mijn collega’s niet kan horen. Als iedereen zo’n hekel had aan kantoren als ik, dan hadden we ze al lang geleden afgeschaft.

Open kantoren, ook wel kantoortuin genoemd (een slinkse poging om het minder hels te laten klinken?) zouden een innovatieve manier zijn om “een open werkomgeving te bevorderen”, door letterlijk én figuurlijk alle muren af te breken die onderlinge samenwerking in de weg staan. Of zoiets. Maar eigenlijk is het vooral een gehaaide manier om werknemers in de gaten te houden. Dat is ook waarom bedrijven vaak niet zoveel hebben met vierdaagse werkweken, ondanks bewijs dat dit de productiviteit verhoogt en stress vermindert. In een systeem waarin het belangrijk is dat het goed zichtbaar is wat alle werknemers uitspoken, staat de vrijheid om je eigen werkomstandigheden te bepalen zeer laag op het prioriteitenlijstje.

Als je gewoon achter je bureau moet blijven zitten, zul je dus wat anders moeten verzinnen. Om je op weg te helpen heb ik een aantal manieren bedacht om een betere werkplek te creëren. Een werkplek die iedereen die dagelijks tussen te weinig muren, maar een teveel aan collega’s doorbrengt direct kan doorvoeren.

Voor de noobs: scoor een noise-cancelling koptelefoon. Zet hele harde ambientmuziek op. Mijn persoonlijke favoriet is een acht uur lange psychedelische mix op YouTube met de titel 852 Hz ➤ Release Unconscious Bad Energy. Als je die aan het begin van de werkdag aanzet, geeft-ie ook nog eens precies aan wanneer je naar huis mag.

Zelf laat ik het daar meestal bij, maar je zou ook andere dingen kunnen proberen. Ik heb weleens kortstondig een geurkaars overwogen, maar realiseerde me gelukkig op tijd dat dat geen goed idee was. Kantoortuinen zijn vreselijk, maar er zijn grenzen, en die grens kun je trekken bij iets wat naar chemische vanille ruikt.

Volgende stap: je bureau. Ik heb een sta-bureau uitgeprobeerd, wat zogenaamd gezond zou zijn en me productiever zou maken. Het zou vast heel goed zijn geweest om te voorkomen dat ik een kromme rug krijg of zo, maar het hielp me niet om me beter te concentreren. Doordat je hoger bent, vang je alleen nog maar meer geluid op.

Op dit kantoor heb ik iedere mogelijke maatregel wel zo’n beetje getroffen. Ik heb planten neergezet. Die gingen dood. Toch is natuur van groot belang om je ideale werkplek te creëren en de lucht om je heen van wat zuurstof te voorzien. Waarschijnlijk heb ik gewoon niet groot genoeg gedacht: wat je moet doen, is alle planten in het hele kantoor verzamelen en naast je bureau zetten.

Gefeliciteerd: je hebt nu een bos gecreëerd. Helpt dat tegen de herrie van je collega’s? Mwoh. Wat is dan het voordeel? Simpel: je bent aan het zicht ontnomen, dus je kunt lekker doen wat je wilt. Je bent meteen ook verlost van de chagrijnige hoofden van je stomme collega’s. Yay!

Helaas is niet iedere minuut die je tussen je taken door hebt gelijk een soort meditatiemometje. Als je echt aan de slag moet, maar er wel enorm veel kabaal om je heen wordt gemaakt, zou het wel lekker zijn om jezelf in een deken te wikkelen die je beschermt van alle prikkels. Wat? Nee, dit is geen metafoor, ik bedoel gewoon echt een dekentje.

Ja, dit is beter. Nu ik op zo’n manier ingepakt zit dat het voelt alsof ik thuis op de bank lig, kan ik me een stuk beter concentreren. Het helpt alleen niet echt tegen alle visuele afleiding van het kantoor: heen en weer lopende collega’s en het felle licht van alle computerschermen.

Tadaa: een laptop-tent voor professionele fotografen. Ik had ze weleens op festivals gezien en Chris, een van onze vast fotografen, was bereid om me er eentje te lenen. Ik zette ‘m snel in elkaar en stak mijn hoofd erin. Dit begon erop te lijken.

Om het helemaal af te maken zou je je collega’s nog even expliciet kunnen vragen om rekening te houden met mensen zoals jij. Als we met z’n allen een gezamenlijk doel nastreven zouden we misschien wel iets kunnen bereiken, zoals productiviteit.

Wat is een kantoor zonder passief-agressieve briefjes? Prikborden zijn er om boodschappen achter te laten voor collega’s, en welke boodschap is nou belangrijker dan: laten we eens lekker gaan werken?

Al dit advies valt natuurlijk terug te leiden tot één conclusie: de enige manier om je open kantoor wat draaglijker te maken is om er zo min mogelijk een open kantoor van te maken. Dat we eigenlijk gewoon weer in hokjes moeten zitten, of nog beter: iedereen een eigen kamer.

Er is één ding dat jij als werkend persoon tegen dit probleem kunt doen, en dat is deze tips volgen en dit artikel op al je kanalen te delen en zo je werkgever publiekelijk te shamen. Dat is alles wat ik je kan bieden. En nu weer even stil alsjeblieft, dan kan ik weer verder met werken.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE UK.