Daten met een miljardair leek me leuk, totdat ik het probeerde

Toen ik twintig was, datete ik een tijdje met een Saoedische wapenhandelaar. Adnan Khashoggi, heette hij, en hij was een van de rijkste mannen ter wereld. Dat kwam zo: ik werkte als model in Parijs, maar ondanks dat ik met mijn gezicht op de covers van tijdschriften stond, voelde ik me niet vervuld of tevreden. Om die dingen wel te voelen, had ik een relatie nodig, dacht ik.

Op een dag, het was nazomer, vroeg mijn agent of ik een weekendje met haar mee wilde naar Monte Carlo. Ik vroeg wat mijn tickets en overnachting zouden kosten. “Nee, nee,” zei ze. “Deze keer kost het niets.” Ik vond het verdacht klinken, maar ik besloot toch om mee te gaan, omdat ik wel een vakantie kon gebruiken.

Toen we aankwamen bij het hotel, brachten we de dag aan het zwembad door. We dronken luxe drankjes, maakten nieuwe vrienden en genoten van het prachtige uitzicht. Die avond nam mijn agent me per limousine mee naar een feest met een piratenthema. Het was een groot openluchtevenement, met uitzicht op de Middellandse Zee, een vreugdevuur en live zigeunermuziek.

Op een gegeven moment kreeg ik door dat een oudere man naar me keek. Dat klinkt misschien alsof hij een viespeuk was, maar om de een of andere reden voelde het veilig. Hij kwam naar me toe en we begonnen te dansen op het zand. Het vuur bulderde en we gooiden onze champagneglazen in de vlammen, gevolgd door een paar houten stoelen. We gingen naast elkaar aan de grote feesttafel zitten. Hij keek me in mijn ogen, rolde mijn mouw op en schreef “I love you” op mijn arm met zijn eigen bloed. Blijkbaar had hij zichzelf gesneden toen we met de glazen aan het gooien waren. Ik had geen idee wie hij was, maar ik mocht hem erg graag.

Later leerde ik dat hij Adnan Khashoggi heette. Hij bezat bedrijven, vastgoed en villa’s over de hele wereld en stond bekend om zijn luxe speeltjes, waaronder het grootste privévliegtuig ter wereld en een jacht dat Nabila heette.

Je moet onthouden dat dit 1980 was en het internet nog niet bestond. Ik kon hem niet opzoeken op Google, dus ik ging er blind in en probeerde gaandeweg de puzzelstukjes op hun plaats te laten vallen. Tijdens dat proces ontdekte ik dat het niet zo geweldig is om met een miljardair te daten als je zou denken. Maar daar moest ik eerst de volgende dingen voor leren.

Ik zag Adnan de volgende dag weer, en een paar weken later liet hij me naar Spanje overkomen, waar hij me vroeg of ik een van zijn vrouwen wilde worden. Ik zei aarzelend ja, en zo werd ik een schaakstuk in zijn wereld.

In het begin voelde de rijkdom en de overdaad nieuw, vreemd en intrigerend. Adnan probeerde me in Kenia een keertje een enorme diamanten ring te geven, maar ik weigerde het cadeau aan te nemen, omdat ik het te schokkend en overweldigend vond. Maar na verloop van tijd zag ik andere vrouwen wel zulke buitensporige juwelen dragen, en wilde ik dat ook. Ik droeg tijdens diners slechts nog haute couture, at heerlijk en gezond eten van chefs en werd vervoerd in limousines en privévliegtuigen.

Langzaam begon ik te hunkeren naar deze levensstijl – ook als ik niet bij Adnan was. Als ik thuis in Los Angeles als model werkte, zocht ik naar excuusjes om duur uit eten te gaan. Mijn vriendinnen konden dat allemaal niet betalen, dus ik ging met een vriend die arts was. Ik moest en zou haute couture dragen, chic zijn en bij kaarslicht eten. Ik wilde door obers in witte uniformen bediend worden in eetkamers met witte, linnen tafelkleden. Ik werd er volledig in gezogen, maar ik was me totaal niet bewust van wat er met me was gebeurd. Als ik tijd met mijn beste vriendinnen doorbracht, verlangde ik er soms naar om mijn chique zelf weer te zijn.

Toen Adnan en ik ongeveer een jaar in een relatie zaten, begon ik angsten te krijgen. Mijn hoofd hield niet meer op met draaien – wat ik ook deed. Ik begon steeds meer op Adnan te lijken: altijd op zoek naar een nieuwe high, het volgende grote speeltje, de volgende mooie vrouw, de volgende onvoorstelbaar winstgevende deal, de volgende lijn coke.

Net als hij wilde ik de leegte in mijn ziel vullen, en net als hij raakte ik daar geobsedeerd door. Maar als je oneindig veel mogelijkheden hebt, voelt het juist alsof je geen mogelijkheden hebt. Waar deed ik het allemaal voor, als ik toch alles kon krijgen? Al mijn oude doelen – hard werken om financieel succes te boeken – betekenden opeens niets meer.

In het begin van onze relatie was ik nooit jaloers. Ik wist dat ik zijn favoriete vrouw was, omdat hij al zijn vrije tijd met mij doorbracht. Maar toen ging ik naar het Fashion Design College in Los Angeles en omdat ik het daar zo druk mee had, zagen we elkaar langere periodes niet. Adnan begon tijd door te brengen met andere, minder succesvolle vrouwen. Sommigen van hen leken wanhopig, anderen waren verslaafd aan cocaïne en allemaal zaten ze achter zijn geld aan. Ik zei tegen mezelf dat ik niet zo was.

Maar op een avond waren we met een groepje van zijn vrouwen bij een concert in Las Vegas. Een van hen liet me een ring zien die Adnan haar had gegeven – precies het soort ring dat hij aan mij had gegeven. Dat kwam hard aan. Daarna begon ik de dingen te zien zoals ze werkelijk waren. Het was het begin van het einde voor ons.

Niet lang na die avond in Las Vegas gingen we uit elkaar. Voor mij voelde het vooral als een opluchting. Ik had ontdekt dat je geluk niet met rijkdom kunt najagen. Het is een beetje alsof je je eigen schaduw achterna rent. Ik realiseerde me dat er geen enkel magisch object of geldbedrag bestaat dat je je vol en vredig laat voelen. Je zult geen rust vinden met objecten, macht, status of rijkdom. Echte rust vind je enkel in jezelf, en het is heel persoonlijk om op dat punt te komen. Ik ben beter geworden in het accepteren van mijn eigen gebreken en fouten. Tegenwoordig ben ik veel dankbaarder en meelevender en minder veroordelend. Ik vind vervulling in de liefde van vrienden en familie en door kunst te maken. Het heeft lang geduurd, maar nu kan ik eindelijk zeggen dat ik weet hoe ik naar mijn innerlijke stem moet luisteren.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE Australië