FYI.

This story is over 5 years old.

Stuff

Hoe het is om bij iemand te blijven die is vreemdgegaan

We vroegen een paar mensen waarom ze bij hun vreemdgaande partner bleven. “Ik denk niet dat ik nog een meisje zoals zij kan krijgen”

Niemand houdt ervan om in de donkere wintermaanden alleen te zijn, en al helemaal niet tijdens de feestdagen. Daarom is het best mogelijk dat je de laatste weken meer hebt gepikt van je verkering dan je anders zou doen – of jezelf een beetje voor de gek hebt gehouden over wat ze allemaal uitspoken in die uren die ze elke avond "bij de sportschool" zijn.

Een onderzoek van het Journal of Social en Personal Relationships eerder dit jaar wees uit dat 5 procent van de 200 ondervraagden dacht dat hun partner hen misschien wel zou bedriegen. Maar die ondervraagden dachten ook dat de kans dat de gemiddelde persoon vreemdgaat zo'n 40 procent was. Dat klopt duidelijk niet helemaal met elkaar, en betekent dat sommigen van ons op een bepaald punt zullen ontdekken dat onze partner naast de pot heeft gepist.

Advertentie

We hebben al aan mannen en vrouwen gevraagd waarom ze vreemd gingen, dus leek het me hoog tijd om eens van de andere kant te horen; van de mensen die bij hun partner bleven, ook nadat ze erachter kwamen dat die was vreemdgegaan.

"Het was de eerste keer dat ik het eens voor het zeggen had"

In het begin van onze relatie had Dave altijd de overhand. Voornamelijk omdat hij werd nagekeken op straat en andere vrouwen er geen enkel probleem mee hadden om hem te versieren waar ik bij stond. Toen ik erachter kwam dat hij seks had gehad met een ander meisje, liep ik een tijd rond in een waas, verlamd van de schok. Ik kon niet geloven dat hij de twee jaar die we samen waren zo achteloos had weggesmeten.

Toen de vernedering een beetje begon te slijten, realiseerde ik me dat er ook een positieve noot was: het was de eerste keer dat ik het eens voor het zeggen had. Als we nu samen tijd doorbrachten, liep Dave als een mak hondje achter me aan. Het hielp ook dat hij in mijn huis woonde en ik kon dreigen dat ik hem zo eruit kon zetten.

Ik maakte gretig gebruik van de situatie. Zelfs een simpele kwestie zoals wie die avond de afwas moest doen liep al snel uit op een schreeuwpartij die meestal eindige met: "Nou, jij bent vreemdgegaan, dus doe jij het maar!" Na een tijdje vroeg hij het niet eens meer, maar deed hij gewoon braaf de afwas zelf. Hoeveel voldoening dat ook gaf, iedereen die zegt dat ze er overheen kunnen komen dat iemand ze bedrogen heeft liegt. Ik besteedde uren aan het hele voorval in mijn hoofd herhalen, terwijl ik me afvroeg of ik hem gewoon vaker had moeten neuken. Mijn advies? Je kunt je best doen om er overheen te komen, maar dat gebeurt gewoon niet. Dus kap het af.

Advertentie

– Lena, 26

"Ik denk niet dat ik nog een meisje zoals zij kan krijgen"

Ik ben eraan gewend dat mijn vriendin Jen veel aandacht krijgt van mannen. Een goede vriendin van haar werkt ook in de evenementenbranche, dus ze is vaak de hort op.

Ik kwam erachter dat ze had afgesproken met een kerel die schijnbaar al een tijdje achter haar aan zat. Hoewel Jen er vrij snel voor uitkwam, was ik er kapot van dat ze daadwerkelijk had overwogen om vreemd te gaan. De enige troost was dat ze geen seks hadden gehad, dus nam ik haar vrij snel terug.

We zijn al sinds de universiteit samen en ik zie een toekomst met haar, en ik wilde niet dat iemand die niets betekende dat in de weg stond. En daarbij denk ik niet dat ik nog een ander meisje zoals zij kan krijgen. Onze relatie is al lang uit de wittebroodsweken, dus ik maak me er wel zorgen om dat ze elders op zoek gaat naar spanning. Ik kan niet met zekerheid zeggen dat ze compleet trouw is. Ik zou willen zeggen dat ik het uit zou maken als ik bewijs had, maar ik weet het niet zeker. Het is makkelijker om te doen alsof ik gewoon paranoïde ben.

– Louis, 25

"Ik wilde niet verliezen"

Ik had altijd al een vermoeden dat mijn verkering van drie jaar, Rob, een ding had voor een meisje in onze vriendengroep – laten we haar Lily noemen. Hij praatte veel over haar, maar ik dacht dat het vrij onschuldig was. Op een avond gingen we met z'n allen vlakbij mijn huis wat drinken na werk, maar ik had een lange dag gehad dus ging ik al snel naar huis.

Pas toen ik de volgende dag een whatsappbericht van Lily op zijn telefoon zag, terwijl hij het vuilnis buiten aan het zetten was, realiseerde ik me dat ze daadwerkelijk met elkaar waren gegaan. Ik was razend. Maar ik wilde vooral niet verliezen. Ik was ervan overtuigd dat ze daadwerkelijk gevoelens voor elkaar hadden en dat als ik het uitmaakte, ze misschien iets met elkaar zouden beginnen. Ik had de keuze om óf te zien hoe zij samen iets kregen en iedereen medelijden had met mij, óf bekend te staan als het meisje dat de schuinsmarcheerder terug had genomen. Ik wist welke ik liever had.

Advertentie

Omdat Rob zo overmand was door schuldgevoel en het wanhopig wilde goedmaken met mij, wist ik dat ik de situatie naar mijn hand kon zetten. Zeker omdat ik er zeker van was dat Lily erop rekende dat we uit elkaar zouden gaan. Dus besloot ik bij hem te blijven.

Toen ik het uiteindelijk toch uitmaakte, voelde ik me een beetje schuldig dat ik bij hem was gebleven puur en alleen om het gevoel te hebben dat ik "gewonnen" had. Maar ik voelde me niet zo schuldig. Het hielp wel dat, toen we uit elkaar gingen, Lily al naar de andere kant van het land was verhuisd.

– Hayley, 28

"Ik wilde het nog een kans geven"

Ik negeerde alle signalen in de eerste maanden dat ik met Mark ging: zijn wispelturigheid, hoe zenuwachtig hij werd als ik ook maar in de richting van z'n telefoon keek, dat soort dingen.

Alles viel op zijn plek toen hij getagd werd in een foto met een meisje; ze zagen er samen vrij klef uit. Hij had een specifiek type: net zoals ik was ze brunette en lang, dus ik was meteen argwanend. Ik realiseerde me wat er aan de hand was toen ik nog meer foto's van hen tegenkwam, allemaal gemaakt op momenten dat hij "met vrienden" was. Ik confronteerde hem ermee en hij zwoor dat het een eenmalig ding was. Ik wilde het heel graag nog een kans geven omdat ik voor hem gevallen was, dus slikte ik zijn onzin. Tot ik een paar maanden later doorkreeg dat hij weer precies hetzelfde flikte, alleen deze keer met een ander meisje – nog een lange brunette.

Heb ik er spijt van dat ik zeven maanden bij hem bleef? Absoluut. Het is gênant om te bedenken hoe weinig respect hij had voor mij – en hoe weinig respect ik had voor mezelf. Maar ik ben hem ook dankbaar. Ik heb nu een fantastische relatie, voornamelijk omdat ik geleerd heb om de signalen snel op te pikken. Eigenlijk ben ik hem wat verschuldigd.

– Sarah, 25