AJ Tracey wordt opgehemeld door Drake, maar blijft er nuchter onder

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

AJ Tracey wordt opgehemeld door Drake, maar blijft er nuchter onder

We praatten bij met een van de sterren van 2017.

"Als kind hield ik ontzettend van Air Force Ones, maar ze waren heel duur. Ik moest altijd een eeuwigheid sparen om ze te kunnen kopen. Nu kan ik gewoon de Nike-man bellen en vragen of hij me tien paar stuurt. Ze zijn dan dezelfde dag nog hier."

AJ Tracey overdrijft niet. Hij zit naast een stapel Nike-dozen die hoger is dan hijzelf. Hij draagt er momenteel geen, iedereen doet zijn schoenen uit bij de deur. Dit is immers de flat van zijn moeder, en hij zit in de kamer ernaast. De flat ligt op een minuut lopen vanaf Ladbroke Grove Tube en kijkt uit over het West-Londen dat AJ Tracey met trots heeft toegevoegd aan de grime-geschiedenis. Door het raam op de derde etage wijst hij een aantal belangrijke silhouetten aan op de skyline: Hazlewood Tower, Latimer Road en het landgoed waar hij zelf opgroeide en Yugi-Oh-cards speelde in de jeugdsoos die geleid werd door zijn moeder.

Advertentie

Ondanks een eeuw van gigantisch invloedrijke subcultuur en de aanwezigheid van Engelands meest gedreven Afrikaans-Caribische gemeenschappen, is het West Londense gebied waar AJ Tracey woont het toonbeeld geworden van de enorme verschillen in welvaart. Vervallen, verlaten landgoederen liggen naast appartementen van miljoenen ponden, compleet met glazen daken en wanden vol met uitbundige, dure kunst. Tracey legt uit dat de ongelijkheid de arme mensen aanspoort om de rijken te beroven. "Waarom krijgen zij zo'n goed leven terwijl wij worstelen? denken de mensen. Maar mijn moeder vertelde me dat het niet goed is om jaloers te zijn. Werk gewoon hard en houd je gedeisd. Wacht op je beurt."

Hoewel het nog maar anderhalf jaar geleden is dat AJ's eerste EP The Front uitkwam, voelt het alsof het nu zijn beurt is. Hij mag nu dan wel met zijn sokken aan op zijn moeders bank zitten, maar hij verscheen nog maar pas geleden op Clams Casino's remix met A$AP Rocky en Lil B, is opgehemeld door Drake, en staat op de BBC Sound of 2017-lijst. We beginnen met de vragen waar hij het meest aan gewend is om te beantwoorden, zoals waar zijn naam vandaan komt (een bijnaam uit zijn jeugd toen hij alleen maar op straat hing) en waar hij is geboren (Central Middlesex-ziekenhuis, "dezelfde plek als Dizzee Rascal"). Voordat hij zich vestigde in West Londen, heeft Tracy overal in de stad gewoond. Als kind van een moeder uit Wales en een vader uit Trinidad en Tobago, heeft hij verschillende soorten racisme meegemaakt.

Advertentie

"Ik ben half wit en half zwart. Niemand zal ooit zeggen dat ik wit ben, maar iedereen denkt dat ik niet slecht kan zijn, omdat ik een lichte huid heb. Het is idioot. Je mag niemand op zijn of haar huidskleur beoordelen. Ik ken een kleine man uit Essex. Hij is blank en heeft een bril, maar hij heeft ongeveer negen mensen neergestoken. Je kunt nooit iemand beoordelen, je weet niet wie je voor je hebt. Een andere man die ik ken uit Grove draagt Uggs, maar hij ging de gevangenis in voor poging tot moord. Het zegt gewoon niets!"

Tracey begon met rappen toen hij nog maar zes jaar oud was, trots noemt hij een aantal van zijn eerste teksten op: "G-R-O-V-E / Where I'm from get robbed for your TV / Get a flatscreen LCD HD / Looney got the bars to make a boy whitey". Maar het was pas op de middelbare school, toen Ice Kid een soort mentor voor hem werd, dat hij rap een beetje serieuzer begon te nemen. "Hij kwam naar me toe in jaar 7 en zei: Jij bent best hard weet je… Je kan net zo goed met mij meegaan."

Nu hij tweeëntwintig is, heeft Tracey jongere mensen die naar hem opkijken en oudere rappers die hem bijna haten omdat hij al zover is gekomen. "Er is een handjevol ouderen die me ook echt haten," zegt hij. "Ik noem geen namen, maar ze haten me zonder reden, ze kennen me niet eens, ze hebben nog nooit met me gepraat. Ik denk dat zij het gevoel hebben alsof ze maar een bepaalde tijdslimiet hebben. Ik heb het gevoel alsof ze gewoon niet gelukkig zijn, omdat mijn boekingskosten hoger zijn dan die van sommige mensen die twee keer zo oud zijn als ik. Het moet soms irritant zijn, maar je zou mensen juist moeten omarmen, snap je?"

Advertentie

Toch is het absoluut geen competitie. Hij praat over zijn liefde voor zijn West Londense 'voorbeelden' Drifter en Merky Ace, en hoe raar het soms is dat hij nu omgaat met de artiesten waar hij naar luisterde toen hij opgroeide. "Ik ging ongeveer zes jaar geleden op de foto met Big Narstie en die foto heb ik hem laatst laten zien. Hij zei: Fucking hell you've come a long way! Ik luisterde altijd Spooky's nummers en nu is hij mijn maat en chillen we regelmatig. Het is idioot."

Buiten is het zo koud als Wiley's instrumental voor Morgue, maar AJ heeft het nog steeds warm van de trip naar Tenerife, waar hij al zijn vrienden mee naartoe nam om de clip voor Pasta te schieten, die ook op de Lil Tracey EP staat. "Dat is wel een mijlpaal voor mij. Vroeger zei ik al dat ik al m'n vrienden mee zou nemen op vakantie als ik rapper zou worden. En nu kan ik ze allemaal bellen en een trip naar Tenerife betalen voor iedereen. De taxi naar het vliegveld kostte al honderd pond, en de villa ongeveer drieduizend voor twee dagen. Iedereen die me al haatte, haat me nu nog meer door deze trip."

Het lijkt erop alsof deze investering het waard was, vooral omdat we zijn vriendschap met MC Dave zien ontwikkelen op film. Hij is natuurlijk bekend van Wanna Know, de track waar Drake een remix van maakte, maar brak echt door samen met AJ Tracey, door hun legendarische samenwerking Thiago Silva, makkelijk een van de beste grime-tracks van 2016. Individueel zijn AJ en Dave prima MC's, maar samen vormen ze een iconisch duo. Het is moeilijk om geen kippenvel te krijgen van hun back-to-back-bars op die trap-versie van Prince Rapids Pied Piper.

Advertentie

Tracey deelde een kleine kamer met z'n broertje. Ze sliepen in twee bedden die tegen elkaar aan stonden en gebruikten om de beurt de kamer om in te chillen. Als Tracey in de slaapkamer was, zat z'n broertje vaak in de woonkamer te praten met hun moeder (een ex-drum-'n-bass-dj, en Tracey's +1 voor de MOBO Awards), en vice versa. Toen zij op een dag niet thuis was deelden de broers wat muziek. "Hij had de muziek hard aanstaan,'' herinnert Tracey zich. "Normaal gesproken luisterde hij alleen oldskool hiphop, dus als hij naar een artiest uit het VK luisterde moest het wel goed zijn. Ik dacht: wie is dit? En hij zei: een gast genaamd Dave. Ik ging naast hem zitten en luisteren. Ja, hij is hard man, dacht ik.''

Na een paar DM's over en weer begonnen Tracey en Dave af te spreken. ''Iedereen rapte over die 'One Take' (over de Rude Kid-instrumental met dezelfde naam) en ik dacht: zullen we dat doen? We waren allebei aan het freestylen. Ik deed de eerste acht maten, hij pakte mijn flow over en deed de volgende acht, daarna veranderde hij de flow en bleven we elkaar kopiëren. Toen besloot ik: fuck dit, onze bars zijn te hard om een cheesy One Take te doen, laten we een nummer maken. Toen wist ik al dat het hard zou worden.''

De video hierbij heeft nu meer dan 2,5 miljoen views en laat dezelfde energie zien. Ze lopen door Londen en Parijs, maar de beelden overlappen en dus weet je niet zeker in welke stad ze zijn. "We stonden voor het PSG-stadion, om het even voor vijf minuten te laten inwerken,'' vertelt Tracey. ''We zijn hier in Parijs door onze muziek, en we dragen PSG-shirts die Nike ons gratis heeft gegeven. Dat is idioot. Toen zijn we naar de fanshop gegaan en zei Nike dat ze een cadeautje voor ons hadden, de zwarte tenues die je nergens kan krijgen, die worden niet verkocht. Kylie Jenner heeft dezelfde, net als ieder bekend persoon. Dave en ik werden gek.''

Advertentie

Met zeldzame voetbalshirtjes, een oneindige voorraad sneakers en shoots in Frankrijk, Japan en op de Canarische eilanden lijkt het alsof Tracey het leven leidt waar de meeste mensen van zijn leeftijd alleen maar van kunnen dromen. Maar wat doet een internationale newwave-grime-playboy in z'n vrije tijd? Hij houdt het luchtig door te praten over Fifa, Call of Duty, burgers eten bij Boom Burger en poolen, maar komt ook met anekdotes die te sterk zijn om te verzinnen. Bijvoorbeeld over die keer dat hij met Stormzy naar club Mahiki ging om karaoke te zingen met Brian McFadden van Westlife, of dat hij niet door de wijk kan lopen zonder te moeten stoppen voor selfies. Zijn interesses in de wereld gaan verder dan dat wat zich afspeelt in zijn directe omgeving.

"Na Brexit heb ik mezelf beloofd dat ik ingrijp als ik iemand hoor zeggen dat Oost-Europeanen naar huis moeten, of iets als dat. Ik kan er niet tegen, het is verschrikkelijk,'' zegt hij. Hij studeerde criminologie. Hoewel hij het niet heeft afgemaakt zegt hij dat hij veel heeft geleerd over wat mensen aanzet tot wetsovertredingen, en verschillen tussen misdaden. "Ik genoot ervan, maar uiteindelijk was het niks voor mij. Ik kwam daar, praatte met wat meisjes en vroeg of iemand drugs nodig had voor ik weer wegging.''

Nu met Skepta een hele generatie erin geslaagd is grime naar een mainstreamlevel te tillen zonder compromissen te maken in het geluid, wordt er gezegd dat deze derde generatie MC's (begin twintig, nog geen albums uit) het makkelijk heeft: niemand is afhankelijk van criminaliteit of onwetende labels om studiotijd en marketing te kunnen betalen. Grime wordt overdag gedraaid op de radio, en merken staan in de rij om samen te werken met geloofwaardige artiesten.

Advertentie

''Ik neem het Spooky niet kwalijk dat hij dat heeft gezegd, hij is mijn vriend en een OG – opgegroeid in de tijd van old school grime. Maar wat veel mensen moeten beseffen is dat dit een totaal andere generatie is. We denken anders dan die gasten, we zijn opgegroeid met andere dingen, de muzikale invloeden verschillen, en vandaag de dag zit er veel meer geld in de grime. Ik zie dat niet als vanzelfsprekend. Ik weet dat je net zo snel kan vallen als opkomen, en daarom probeer ik er zoveel mogelijk van te genieten en dingen te ervaren die eerst niet mogelijk waren, dat is alles. Als ik op reis ben neem ik een miljoen foto's als een toerist – het maakt me niet uit, ik wil het allemaal hebben. Ik koop magneetjes voor m'n moeder, ik laat je zo haar koelkast zien, het is bizar. Ik probeer gewoon te leven, ik ben nog maar 22 bro. Maar natuurlijk had deze generatie het makkelijker in de grime, veel makkelijker."

Terwijl we kijken hoe de zon ondergaat achter de straten waar Tracey is opgegroeid hebben we het over deze buurten en hoe hij ze op de kaart heeft gezet. De wereld is aan het veranderen, en nu West Londen ongeveer de hoogste huizenprijzen heeft in Groot-Brittannië is representen makkelijker gezegd dan gedaan. Wil hij het langer blijven doen? Is het beangstigend dat hij bekend is, maar nog steeds lokaal? "Op een gegeven moment wil ik de hood wel verlaten," zegt hij. "Maar in de tussentijd neem ik liever de huur over en verhuis ik m'n moeder naar een rustigere plek. Ik hou van Ladbroke Grove, maar iedereen weet waar ik woon."

Voor we vertrekken laat Tracey z'n slaapkamer zien, die gevuld is met zoveel kleren dat het eerder lijkt alsof hij slaapt in een inloopkast. Is dit hoe geluk eruitziet? "Zelfs m'n moeder zegt tegen me, en zij houdt helemaal niet van oppervlakkige dingen, dat ik gewoon Gucci sandalen van 200 pond moet kopen als ik het kan betalen en als ze me gelukkig maken.''

Hij vervolgt: "De enige meningen die ik belangrijk vind zijn die van mijn vrienden en van m'n moeder. Andere mensen die niets van me weten maar wel shit praten? Boeit me niet. Het betekent niets. Het is moeilijk om me neer te halen, omdat ik zelfverzekerd ben. Ik weet wat ik waard ben, m'n moeder houdt van me, m'n vrienden gaan lekker. Ik kom net terug van Tenerife met een groep meisjes, snap je? Het gaat goed."