Nieuwe stop-motion animatie 'Unity' heeft alles in zich om een klassieker te worden

Afbeeldingen via

Starewicz, Svankmeyer, Barta… Na die reeks van stop-motion supernova’s arriveren we nu bij een nieuwe achternaam: Stretch.

Als winnaar van Radiohead’s Weird Fishes animatiewedstrijd, is de Amerikaanse animator, voornaam Tobias, een rijzende ster. Hij is het type talent met een ongelofelijke aandacht voor detail, en hij weigert om voor minder dan zijn eigen artistieke handtekening te gaan - een enduidige artistieke visie die een veel oudere kunstenaar in hem suggereert: één van een oudere generatie.

Zijn nieuwe video Unity, gebaseerd op een origineel koorstuk van avant-garde componist Christopher Bono, is opgebouwd uit tienduizenden individuele foto’s die genomen zijn in de kille, inmiddels legendarische Amerikaanse winter van 2013-2014. Het monnikenwerk inclusief bevriezingsverschijnselen – veroorzaakt door urenlang in de sneeuwhopen in Philadelphia te verblijven – konden Stretch er niet van weerhouden zijn visie te verwezenlijken. Het resultaat is een wervelend verhaal van eenzaamheid, verlies, liefde en verlossing. Het is het soort liefde voor het werk dat we zagen in Stanley Kubrick, de gebroeders Quay en Andrie Tarkovasky. Maar genoeg over waarom ik denk dat Tobias Stretch één van onze generatie’s meest belovende filmmakers is…

Kijk zelf maar, en blijf daarna vooral doorlezen voor ons interview met de hypergetalenteerde kunstenaar over zijn inspiratie, verzamelwoede en een aankomend project met de band The War On Drugs.

The Creators Project: Allereerst, hoe is dit project ontstaan?

Tobias Stretch: Christopher Bono mailde me een jaar geleden dat hij visuals zocht bij een paar van zijn projecten. We hadden meteen al dezelfde ideeën in ons hoofd over het soort beelden dat goed bij zijn muziek zou passen, dus vanaf dat moment was het meer een kwestie van het verfijnen en het geheel in een geanimeerde vorm te gieten die de kracht van zijn muziekstuk zou evenaren.

Wat was je gevoel toen je het nummer hoorde? En hoe ben je van daaruit verder gegaan?

Ik had nog nooit eerder met een componist gewerkt, alleen maar met bands, maar ik wilde al heel lang iets doen dat meer cinematografisch en artistiek zou zijn, dus ik was verkocht toen ik zijn koorstuk hoorde. Hij stuurde me een aantal nummers waar hij mee bezig was, die allemaal geweldig waren, maar Unity stak er met kop en schouders bovenuit door de unieke intensiteit die er uitspreekt. Christopher had Oosterse en Westerse ideeën verwerkt in het nummer dus ik borduurde daarop voort naast wat meer algemene onderwerpen als wetenschap, expressionisme en het leven – ideeën die konden worden vertaald naar animatie als uitdrukking van verschillende gemoedstoestanden die verbonden zijn aan de songteksten van Unity, in de woorden van Plato:

“Wat is absolute eenheid? Het is de manier waarop de studie van een-zijn de kracht heeft om de geest te pakken en te richten naar de overpeinzingen van het ware zijn.”

Zonder je geheim weg te geven, kun je me wat meer vertellen over hoe je de film hebt gemaakt?

De techniek die ik gebruik is volledig stop-motion animatie met een paar software tweaks. Ik gebruik heel veel verschillende materialen om mee te bouwen en te animeren, mijn studio zou niet misstaan in een aflevering van Hoarders. Ik werk veel met levensgrote armaturen van meer dan 3 meter hoog, dus ik benader de karakters op verschillende manieren maar ik zie ze meer als sculpturen met geschakelde gewrichten dan als marionetten.

Het grootste gedeelte is geschoten gedurende de heftige sneeuwval en ijzige temperaturen van vorige winter. Het was uitdagend om 16 uur achter elkaar per dag te schieten in de ijskou, ik hield er een paar keer een klein beetje bevriezing in mijn vingertoppen aan over toen ik de sneeuw probeerde te animeren en de camera zonder handschoenen probeerde te bedienen. Dat was lachen - maar film niet zonder handschoenen! Ik was er niet zeker van hoeveel sneeuw we zouden krijgen gedurende de winter maar ik besloot dat ik zo veel mogelijk zou animeren als ik kon. Het klinkt misschien vreemd, maar gelukkig sneeuwde het iedere dag.

We hadden veel rare ongelukjes, maar het gekste was toen op de laatste dag van de opnames de remmen van mijn busje het begaven. Het lukte ons om op de opnamelocatie te komen door te schakelen tussen de versnellingen en door te remmen met de handrem. Mijn hart kloptte in mijn keel, maar we maakten de opname en kwamen thuis zonder remmen. Dat was een leuke laatste dag. Weten hoe je zonder remmen moet rijden is een goede skill om te hebben.

Wat was het eerste wat je deed toen je klaar was? Hoe wist je dat je klaar was?   

Het kostte vele maanden, ik kan me niet eens herinneren hoe veel. Wanneer het voorbij is voelt het alsof je net een absurde marathon hebt gelopen met je hoofd en de rest van je lichaam. Deze keer wist ik dat ik klaar was toen ik het laatste shot op de lijst voltooid had. Het eerste wat ik deed was heel veel roken en het tweede wat ik deed was heel lang slapen.

Ik wilde opstaan en applaudiseren voor mijn computer toen ik klaar was met kijken. Het doet me denken aan Jiri Barta-meets-Dustin Yellin-meets-Freddy Krueger (zonder het kwaadaardige natuurlijk). Wie en wat zijn je esthetische invloeden?

Bedankt voor de lieve woorden. Ik dacht er niet aan toen ik de video maakte, maar Freddy Krueger is sowieso een baas. Mijn oudere zus nam me mee naar de eerste Nightmare on Elm Street in de bioscoop toen ik een kind was. Het is belangrijk om enge films te zien als kind, het maakt je hard, dus bedankt zus!

Iemand verwees laatst naar The Terminator als beschrijving voor de video. Dat is wel een hele coole vergelijking. Ik laat het graag over aan de interpretatie van het publiek, dat is een onderdeel van het plezier. Esthetische invloeden in de vroege jaren waren voornamelijk stripboeken, verder ook nog gore-, horror-, actie- en scifi-films. Dan nog Slayer, skateboarden en games. Later werden het Andrei Tarkovsky, Anselm Kiefer, Antonin Artaud, Brothers Quay, Carl Dryer, David Lynch, Edvard Munch, Fritz Lang, Henryk Górecky, Mary MacLane, Robert Walser en natuurlijk, altijd, Vincent van Gogh.

De “kunst”-wereld is onwillend geweest om animatie volledig te omarmen, maar ik was enthousiast om de Brothers Quay te zien exposeren in het MoMA (Museum of Modern Art). Het was zo’n ongelofelijk overweldigende show en het vergrootte alleen maar mijn liefde voor artistieke animatie, met name voor de meesters zoals Aleksander Petrov, Brothers Quay, Bruce Bickford, Jan Švankmajer, Ladislaw Starewicz, Jiri Barta, Norman McLaren, Rene Laloux, Winsor McCay etc. Ik wordt nog steeds geïnspireerd door het bekijken van al dat old school materiaal, het is tijdloos.

Het verhaal vindt plaats op een archetypisch en allegorisch niveau. Zijn er persoonlijke ervaringen die de verhaallijn hebben gestuurd?

Ik probeerde binnen het gebied van de songteksten te blijven en het idee te vatten van een wezen dat naar een ander niveau stijgt. Er zijn veel manieren om dat te benaderen natuurlijk. Ik heb verschillende vreemde, rare bijna-dood ervaringen gehad in mijn leven, dus dat kan ook een rol gespeeld hebben in hoe ik het heb aangepakt. Het gebied waar we animeerde was in de buurt van een plek waar ik vroegere skatete, dus ik was er bekend mee en ik wist dat het een gebied was met veel criminaliteit en drugs. We werkten op een plek waar later die nacht iemand was neergeschoten en vermoord op nog geen 12 meter afstand van waar we net een scène hadden lopen animeren eerder die dag. Er werd een provisorische herdenking opgezet de dag daarna. We zagen het toen we er in de buurt werkten en dat had echt een effect op me, ik bleef er maar aan denken.

Er zijn veel elementen die de energie van het werk beïnvloeden, maar het komt voor mij voornamelijk voort uit levenservaringen. Christopher Bono citeerde een aantal moeilijke momenten in zijn leven die hem inspireerde om het stuk te schrijven, dus ik denk dat al die factoren samenkwamen op een bepaalde manier en dat ik ze zo goed mogelijk heb proberen te vangen. Het ding met het mixen van stop motion met timelapse is dat je de tijd op nieuwe manieren gaat waarderen. Je maakt een soort bewegend sculptuur in een parallele tijd, eentje die vertraagd is. Ik voelde dat het fluctuerende, krimpende landschap en karakter-oppervlaktes die met het timelapse-effect werkte, hielpen bij het illustreren van tijd zoals het gerelateerd is met verschillende staten van 'zijn'.

Entropie en extropie komen aan bod als een simultane dualiteit in de fluctuerende geanimeerde oppervlaktes. Die dualiteit wordt gerepresenteerd door de twee kleine interdimensionale, elementaire wezens die de hoofdpersoon bijstaan in het opstijgen naar een ander spiritueel niveau of naar een dimensie van eenheid en vrede. Er zijn veel manieren om er over na te denken, wat er hopelijk voor zorgt dat mensen vaker naar het werk zullen terugkeren. Daarom wil ik het aan de kijker overlaten om zelf te bepalen welke reis ze nemen met hun interpretaties.

Tenslotte, wat is je volgende project?   

Ik werk momenteel aan video’s voor de band The War on Drugs uit Philadelphia en een groot pianostuk van één van mijn favoriete componisten aller tijden: Hauschka. Ik ben enorm dankbaar om te mogen werken met muzikanten en artiesten die geloven in het toestaan van een fatsoenlijke portie tijd en zorg die nodig is om iets subliems en overstijgends te doen met hun video’s.

Om met Chrisopher Bono te werken was een ware zegen, zijn muziek zit vol met mooie dingen dus dat maakt mijn taak een stuk makkelijker en hij gaf me veel creatieve vrijheid om mee te werken. Daar kan niets tegenop. Ik kan hem niet genoeg bedanken maar ook al de aardige, getalenteerde mensen waar ik het geluk had om mee te werken door de jaren heen. Veel dank aan Natalye Barrios en Alex Ciambriello om samen met me te strijden om het voor elkaar te krijgen, ik had het niet kunnen doen zonder hun fantastische hulp. Bedankt Creators Project en nogmaals bedankt iedereen!

Bekijk meer van Tobias Stretch's werk op Behance, en bezoek ChristopherBono.com om meer te weten te komen over de muziek achter de film.

Om Christopher Bono’s “Unity” aan te schaffen bezoek je zijn BandCamp-pagina.

Gerelateerd:

ARCHE" Offers A Surreal, CGI Take On The Creation Myth

[Premiere] Tycho's Otherworldly "See" Video

Animation Guru PES Returns With "Swan Song" Stop-Motion