Hoe het is om gestalkt te worden

Of het nou een wrokkige ex is die jou niet kan loslaten, of een totale vreemde die om de een of andere reden z'n oog op je heeft laten vallen: gestalkt worden is geen pretje. Het gevoel dat je constant in de gaten wordt gehouden, of dat iemand je maar niet met rust laat, kan je leven behoorlijk verzieken. Jaarlijks doen ruim drieduizend mensen in Nederland aangifte van stalking, maar daarnaast zijn er natuurlijk nog een hele hoop gevallen die niet naar de politie gaan.

Om erachter te komen hoe het is om gestalkt of lastiggevallen te worden, vroeg ik een paar jonge mensen naar hun ervaringen.

Toen ik zeventien was, kreeg ik voor het eerst een serieuze relatie met een jongen van twintig. We waren drie jaar samen, maar in de loop van de jaren ging alles steeds stroever, en kregen we steeds vaker ruzie. Wanneer ik het na zo'n ruzie probeerde uit te maken,  dreigde hij zelfmoord te plegen als ik bij hem wegging. Ik denk dat het ergste geval was toen hij zichzelf wilde verdrinken. Hij was daadwerkelijk in een sloot gesprongen, en stuurde mij vervolgens foto's waarop hij zeiknat naast de sloot stond te huilen. Ik had hier erg veel moeite mee, omdat ik heel bang was dat hij zichzelf echt wat aan zou doen. Op een gegeven moment hakte ik de knoop door en verbrak ik toch de relatie.

In de periode daarna merkte ik hoeveel moeite hij had met accepteren dat het echt over was. Hij wilde me continu zien, en stond regelmatig uit het niets bij mijn ouders voor de deur. Hij wilde ook telkens met me afspreken, maar dat leek mij geen goed idee. Ik had rond diezelfde tijd ook net een eigen appartement gekocht. Ik was er heel blij mee dat ik eindelijk een eigen plekje had, ook omdat hij daardoor eindelijk niet meer wist waar ik woonde.

Toen ik eindelijk gesetteld was in mijn nieuwe flatje, werd ik op een vrijdag om vier uur 's nachts opeens wakker gebeld. Half slapend keek ik op mijn telefoon, en zag ik dat mijn ex zes keer had geprobeerd te bellen. Toen ik ietsje meer wakker was, hoorde ik door het raam dat iemand buiten mijn naam stond te schreeuwen. Mijn grootste angst werd werkelijkheid toen ik zag dat hij voor de flat mijn naam stond te roepen. Het bleek dat hij al een tijdje bezig was, waardoor de halve buurt wakker was geworden en de politie had gebeld. Toen die arriveerde, ging mijn ex er snel vandoor, maar hij liet zijn fiets liggen.

Ik heb aan de agenten uitgelegd dat hij mijn ex was en me al een tijdje lastigviel, waarna zij aanboden om een aangifte op te nemen. Ondertussen had de politie hem ook te pakken gekregen, en werd hij tegenstribbelend afgevoerd. Ik heb toen aangifte gedaan, en uiteindelijk heeft mijn ex hierdoor een straatverbod gekregen.

Helaas was dat nog niet het einde van het verhaal. Zo nu en dan liet hij zijn vrienden mij nog bellen. Zij zetten dan hun telefoon op luidspreker zodat hij mee kon luisteren met wat ik zei. Uiteindelijk ben ik een keer heel boos geworden hierom, en daarna is het opgehouden.

Toen ik in 6 vwo zat, zat er bij Biologie helemaal vooraan altijd een meisje in haar eentje. Ik praatte nooit echt met haar, maar op een gegeven moment voegde ze me wel toe op Facebook. Het gebeurde wel vaker dat ik door compleet onbekende meisjes werd toegevoegd, en ik had niet gelijk door dat het om hetzelfde meisje ging.

Nadat ik haar verzoek accepteerde, kreeg ik meteen een berichtje. We praatten een tijdje, en ze stelde heel veel vragen, zoals waar ik precies woonde, wanneer ik aan het werk was en van welke docenten ik les had. Ik zag er geen kwaad in – ik dacht dat het gewoon een verlegen meisje was dat contact wilde – dus vertelde ik haar allerlei details over mijn leven.

In de weken daarna merkte ik dat ze steeds achterom keek tijdens de biologieles en oogcontact met me probeerde te maken. Toen veranderde mijn rooster, waardoor ik die les niet meer had. Die avond had ik een bericht van haar waarin ze zei dat ik expres was weggegaan, omdat ik me voor haar schaamde. Zo naïef als ik was, verontschuldigde ik me en legde haar uit dat mijn rooster veranderd was. Ze kalmeerde en vertelde dat ze heel impopulair was en weinig vrienden had. Uit medelijden stelde ik voor dat ze de volgende avond mee kon naar mijn vrienden.

Die avond werden ze meteen helemaal gek van haar. Ze hing constant aan me, en stelde mijn vrienden alleen maar vragen over mij. Ze reageerde ook heel jaloers toen een goede vriendin me een knuffel gaf. Daarna nam ik haar niet meer mee, maar bleef ik zelf wel met haar omgaan – tot ik op een avond een mailtje van haar kreeg. Daarin zaten zo'n vijftig foto's die ze stiekem had gemaakt van mij en mijn vrienden. Ook zaten er foto's tussen van mijn huis en mijn brommer.

Natuurlijk verbrak ik direct het contact, maar het hield niet op. Als ik haar op school tegenkwam, staarde ze zo intens naar me dat ik me er geïntimideerd door voelde, en ik kreeg nog steeds eens in de zoveel tijd een mailtje met foto's. Op een gegeven moment kreeg ik een nieuwe vriendin, een nogal rauwe punker die niet al te zachtzinnig was. Toen we op een avond met de vriendengroep bij elkaar, zei iemand dat het belachelijk was dat we steeds moesten opletten of we niet gefotografeerd werden.

Daarop stelde mijn nieuwe vriendin voor om even met haar te gaan "praten", om te kijken of dat hielp. De volgende dag wachtte mijn vriendin haar op buiten school, en heeft ze haar zodanig bedreigd dat ik daarna nooit meer wat van haar heb gehoord. Ik weet niet wat mijn vriendin heeft gezegd, maar het heeft wel een blijvende indruk achtergelaten.

Van mijn zeventiende tot mijn twintigste werkte ik bij de Albert Heijn. Toen ik daar net een jaar werkte, kwam er constant een man aan mijn kassa die me aansprak. Het begon met simpele gesprekjes, waarin hij opmerkingen maakte als "wat zit je haar mooi vandaag". Dat ging al snel over in dingen als "wat heb je toch een heerlijk dromerige blik in je ogen" – en uiteindelijk vroeg hij me, na een aantal seksueel getinte opmerkingen die ik me gelukkig niet meer herinner, zelfs mee uit.

Na een melding bij mijn leidinggevende werd met de man afgesproken dat hij niet meer aan mijn kassa mocht komen. Niet veel later stopte ik met werken bij de Appie en zocht ik een andere baan. Vervolgens gebeurde het twee keer dat ik gefotografeerd werd door een man, vlakbij mijn huis. De eerste keer heb ik hem hier op aangesproken en heeft hij de foto's in mijn bijzijn verwijderd. De tweede keer ben ik doorgefietst. Een tijdje later stond dezelfde man opeens bij mijn ouders aan de deur: hij kwam uitgeprinte versies brengen van de foto's die hij van mij had gemaakt. Pas veel later besefte ik dat het om dezelfde man ging.

Een jaar later, toen ik een week op vakantie was, kwam ik er bij toeval achter dat mijn inbox op Facebook vol stond met berichten van een man die ik niet kende. In de berichten – die natuurlijk van dezelfde man bleken te zijn – stond dat hij het jammer vond dat ik geen contact meer met hem wilde. Hij was ervan overtuigd dat ik hetzelfde voor hem voelde als hij voor mij, en hij vond dat ik aan die gevoelens moest toegeven.

Ik heb hier toen niks mee gedaan, aangezien de berichtjes al vrij oud waren. Maar een paar weken terug kreeg ik een telefoontje: hij had mijn telefoonnummer gevonden. "Dacht je dat je van me af was?" zei hij toen ik opnam. Ik verbrak de verbinding meteen. Vervolgens belde hij nog twee keer, en de tweede keer nam een vriend van me op. "Ben je klaar?!" schreeuwde mijn vriend tegen hem, "je bent klaar nu, hè!" waarop hij "ja" antwoordde en mijn vriend de verbinding verbrak.

Na wat onderzoek bleek dat hij mijn telefoonnummer op Marktplaats had gevonden. Tot mijn schrik stond mijn locatie er ook bij, waardoor hij nu weet waar ik woon. Ik heb geprobeerd aangifte te doen bij de politie, maar zij beweren dat er te weinig bewijs is. Ik sla nu alle social-media-activiteit op om een dossier aan te leggen, maar het lijkt erop dat ik verder weinig kan doen tot hij uit de schaduwen komt en mij echt iets aan probeert te doen.

Ik ontmoette Dimitri via een online datingsite. We hadden leuke gesprekken, dus we spraken af voor koffie. Tijdens onze date was hij meteen heel opdringerig; hij kwam veel te dichtbij zitten en hing steeds helemaal over me heen. Het was een vrij desastreuze date, en daarna begon hij me non-stop te sms'en en te bellen.

De maandag daarna had ik een vergadering op mijn werk, waardoor ik vier uur lang niet bereikbaar was. Dat had ik zelfs nog gezegd, maar toen ik weer op mijn telefoon keek had ik twintig berichten van hem. In eerste instantie vroeg hij wat ik aan het doen was, maar al snel gingen ze over in dingen als "Ik zie dat je geen tijd voor me hebt.." en "Waarom geef je niet even fucking antwoord?"

Een paar dagen later vroeg hij wat mijn plannen waren, en ik zocht daar – achteraf gezien heel dom – niks bijzonders achter. Ik vertelde hem dat ik die dag even de stad in wilde om wat dingen te kopen. De rest van de dag las ik zijn berichten niet en toen ik uit mijn werk kwam bleek dat hij in de stad op me stond te wachten. Ik had wel tien berichten van hem, met vragen waar ik was en welke route ik zou nemen. Ik besloot hem te negeren en uiteindelijk droop hij af.

Toen ik 's avonds thuis was stuurde ik hem een berichtje om te vertellen dat het niet zou gaan werken. Daarop antwoordde hij dat dat niet aan mij was om te bepalen. Toen schoot ik behoorlijk uit mijn slof, maar hij leek de boodschap nog steeds niet te begrijpen. De dagen daarna kreeg ik verhalen over me heen over dat hij zoveel vrouwen heeft gehad, maar dat die allemaal niet goed genoeg voor hem waren. Ik was dat wel, volgens hem. Ik reageerde amper op zijn berichten, en uiteindelijk gingen zijn smeekbedes en zelfverheerlijkingen over in beledigingen. Hij bleef maar zeggen dat ik zo'n naar persoon was. De berichten werden steeds gekker, en op een gegeven moment ging hij zeggen dat mensen die homoseksueel zijn slecht en smerig zijn.

Dat was voor mij de druppel, dus blokkeerde ik hem op Whatsapp en verwijderde ik hem van Facebook. Inmiddels stuurt hij me al zes maanden lang eens per maand een bericht met de vraag of ik al van gedachten veranderd ben.

Voor een uitwisseling ging ik een half jaar naar de modeacademie in Denemarken, waar veel vrouwen studeren. Na drie of vier maanden werd ik opeens dagelijks gebeld door een anoniem nummer, en wanneer ik opnam werd de verbinding verbroken. Dit gebeurde iedere dag, maar ik had geen idee wie ik ervan moest verdenken, dus liet ik het maar gaan.

Op een avond was er een feestje een eindje buiten Herning, de stad waar ik studeerde, en ik besloot om met een meisje verder te gaan 'feesten' bij mij thuis. Hiervoor moesten we nog zeker een kwartier in het pikdonker door een verlaten gebied met weilanden fietsen. Opeens kwam er een ander meisje, met wie ik wat lessen volgde, naast ons fietsen. Ze had hard moeten fietsen om ons in te halen, en het was eigenlijk heel raar, maar ik was te dronken om er iets achter te zoeken.

Later kwam datzelfde meisje tijdens de lunch weleens bij me aan tafel zitten. Ondertussen ging het anoniem bellen door.

Na een half jaar verhuisde ik naar Amsterdam, om stage te lopen bij een bedrijf waar ik wilde afstuderen. In die periode kreeg ik plots rare berichten op Facebook van datzelfde meisje. Haar toon in die berichten werd al snel dwingend. Ze stuurde me berichten als "Je moet terug naar Denemarken komen en met mij komen chillen, ik wil dat je hier bent!" afgewisseld met "Fuck jou, fucking idioot. Je bent gestoord en een slecht mens," waardoor ik me realiseerde dat zij de stalker was. Ik blokkeerde haar op Facebook, maar ze had ondertussen mijn emailadres achterhaald. Ik reageerde niet op haar mails, waarna ze twee vrienden ging lastigvallen met facebookberichtjes en e-mails. Ze stuurde hen dagelijks berichten dat ik terug naar Denemarken moest komen, soms zelfs midden in de nacht. Ook had ze nepaccounts aangemaakt op Facebook en Instagram waarmee ze ons lastig viel, totdat we ook deze accounts blokkeerden.

Ondertussen liep ik nog steeds stage bij dat bedrijf, en op een dag hoorde ik van de klantenservice dat het meisje een mail naar hen had gestuurd. Waarschijnlijk had ze via LinkedIn achterhaald waar ik stage liep. In de mail vertelde ze wat voor een ongelofelijke teringlijer ik was, ondanks dat er nooit wat gebeurd is tussen ons. Ik bood mijn excuses aan en stuurde haar nog één keer een bericht, waarin ik zei dat ze echt te ver was gegaan.

Een week later kwam er weer een mail binnen, waarin ze opperde dat ik ontslagen moest worden. De klantenservicemedewerker had de e-mails in een chatgroep in Slack (een chatprogrammma) geplakt waar ook de eigenaren van het bedrijf in zaten, dus ik was als de dood dat ik hierdoor ontslagen zou worden. Ik vertelde dat ik al langer last van haar had, en dat ik aangifte zou doen als dit nog langer doorging. Uiteindelijk vond iedereen op mijn stageplek het vooral grappig, en werd ik totaal niet serieus genomen. Uiteindelijk heb ik de decaan van de Deense school gemaild, en daarna heb ik nooit meer wat van haar gehoord.

*Sommige namen zijn uit privacyoverwegingen aangepast