Tien klassieke clubkrakers die eigenlijk remixen zijn

Als er in de wereld van dancemuziek een nummer uitkomt is het bijna onvermijdelijk dat iemand er ooit een remix van maakt. Sommige van die remixen zijn goed, sommige verschrikkelijk en de meeste zo middelmatig dat iedereen ze is vergeten. Maar heel af en toe kom je een goudklompje tegen: een remix die zo episch is, dat hij alle wind neemt uit de zeilen van het origineel – ook al zijn de originele versies nog zo goed. Maak wees niet bang: we geven ook de originele classics de aandacht die ze verdienen, zelfs al had je geen idee van hun bestaan.

1. Underworld - "Born Slippy"

(1995)

Underworld ".NUXX" remix

Je hoeft niet diep te graven in de nostalgie van de jaren negentig om je de klassieker van Danny Boyle, Trainspotting, te herinneren, waarin de remix van het origineel van .NUXX's Born Slippy door Underworld de grondslag was voor de epische laatste scene van de film. Het origineel van Born Slippy was totaal anders dan de remix, met het hoofddeuntje, dat vol met kicks en drums. Born Slippy van .NUXX domineerde de UK charts, werd gebruikt in talloze compilaties en is ook vandaag nog een must have voor menige dj. Het onderdanige origineel heeft het daglicht nooit gezien, behalve op een singel op vinyl, die een jaar voor de première van Trainspotting uitkwam.

2. Nightcrawlers - "Push the Feeling On"

(1992)

MK's Dub of Doom remix

Push the Feeling On van Nightcrawlers, eerst beschouwd als track met R&B invloeden, werd door MK compleet op z'n kop gegooid. Hij maakte er een snellere versie van die Dub of Doom gedoopt werd. In de remix van MK zitten maar een paar stukjes van origineel, namelijk een paar vocals. Toen de 12" singel uitkwam in 1992 (waar allebei de versies opstonden), was het nog ongehoord om een remix te maken waarin maar een paar elementen van het origineel te horen waren. Deze remix hielp dat veranderen nadat Nightcrawlers de hitlijsten in knalden. MK maakte de weg vrij voor andere vruchtbare producers als David Morales, Armand van Helden en Masters at Work om creatiever te gaan remixen. Velen waren verrast toen ze hoorden dat de versie van MK niet het origineel was!

3. Maurizio: Domina

(1993)

Carl Craig's Mind Mix

In de technowereld kun je bijna niet dichterbij perfectie komen dan met Domina van Maurizio uit 1993. Hij wordt echter makkelijk verward met de remix van Carl Craig. De langzame opbouw en afbouw maakten de remix tot een perfect begin of einde van een set, waardoor hij over het algemeen vaker werd gedraaid. Als je ooit het origineel kiest boven de populairdere versie van Craig, bereid je dan voor op een hypnotiserende reis van dertien minuten die Detroit en Berlijn ooit samenbracht.

4. Everything But the Girl: Missing

(1995)

Todd Terry's Club Mix

Het origineel van Missing van EBTG was een langzame track die meer de nadruk legde op de akoestische gitaar dan op de onderliggende beat. Het was allereerst geen hitlijsttopper, totdat ze Todd Terry inschakelden om er een dansvloer-vriendelijke versie van te maken voor in de clubs. Het resultaat ging veel verder dan dj-support. Terry's interpretatie van Missing scheurde de top-40 open en werd veel gedraaid op de radio en op MTV, dankzij de pakkende vocals, die helemaal intact waren gehouden. Terwijl alleen de echte fans weet hadden van de vroege versie van Missing, heeft Terry's remix er wel voor gezorgd dat EBTG hun hele sound opnieuw uitvonden, waarmee ze een lange carrière hebben weten te bewerkstelligen in de hedendaagse muziek.

5. Cajmere: Brighter Days

(1993)

Underground Goodies Remix

Brighter Days van Cajmere hebben een aantal remixen opgeleverd, waarvan de meest voor de hand liggende de Underground Goodies mix is, die nog steeds wordt gedraaid op alle echte feestjes. Het nonchalante tien-minuten durende origineel, dat lijkt op een dagreisje naar Chicago vanuit je woonkamer, verdwijnt vaak in de schaduw van zijn remix. Dit is echt jammer, omdat je juist de vocale heerlijkheid van Dajae zo goed terughoort in het origineel. Terwijl the Underground Goodies mix echt gehakt maakt van haar vocals. Die mix is overigens wel een gegarandeerde dansvloervuller.

6. Shackleton: Blood On My Hands

(2007)

Ricardo Villalobos' Apocalypse Now Mix

Een beetje hetzelfde als bij Domina is een bijna perfecte track aangepast waardoor het een nog perfectere remix geworden is. Blood On My Hands, van Shackleton is een Dubstep's donkerste momenten, een naar beeld van een maatschappelijke val gebouwd op een naargeestige en dodelijke sub bass. Het nummer was eigenlijk voor de gein gemaakt, maar toen Shackleton de twaalf-minuut durende remix van Ricardo Villalobos hoorde heeft hij hem bijna meteen gereleast. Het nummer bestaat uit segmenten van twee minuten waarin elk segment elke keer opbouwt en evolueert. Iedere minuut gebruikt Villa de spokende tekst 'When I see the towers fall', om ons als luisteraars herhaaldelijk terug naar de realiteit te halen, net als we ons aan het verliezen waren in de atmosferische melodieën.

7. Rusko-Everyday

(2011)

Netsky Remix

Van sombere 9/11 flashbacks naar een iets vrolijker onderwerp, Rusko's Everyday was een makkelijk verteerbare track die het minst irritante van trance en dubstep verenigde. Terwijl het eerst nog een klein hitje was, pompte Netsky de energie dramatisch op naar 174 bpm, waardoor menige dubstep en drum 'n bass jock hem oppikte. De dramatische opbouwen en monsterlijke baslijn van Netsky's remix zorgden voor regelmatige noteringen in de Beatport Top 100. Maar omdat zo weinigen de Everyday EP als pakketje kochten door de eigenschappen van het downloaden van MP3's, bleef het origineel onder het stof liggen.

8. Anything by Armand Van Helden (1990s)

CJ Bolland - "Sugar is Sweeter":

Armand van Helden remix:

Tori Amos - "Professional Widow":

Armand van Helden remix:

Midden jaren negentig was Armand van Helden een absolute remixmachine. Net als MK had hij crossover appeal, omdat hij de gave had om mainstream songs helemaal opnieuw uit te vinden als dansvloerkrakers. In zijn remixen liet hij het lijken of de baslijnen leads en drums die hij erbij had gevoegd er altijd al bij hadden gehoord. Hij leende fragmenten uit originele vocalen om mensen te herinneren aan het feit dat het nieuwe remixen waren, niet nieuwe pokoes. Partygangers werden wel vaak voor de gek gehouden: de meesten hadden geen flauw idee dat tracks als Professional Widow van Tori Amos, Sugar Daddy van CJ Bolland en Spin Spin Sugar van Sneakers Pimps niet the real thing waren.

9. Robert Armani - "Circus Bells"

(1993)

Hardfloor remix:

Circus Bells van Robert Armani was een schoolvoorbeeld van zijn minimalistische stijl: een hele track maken met niets dan een drum machine en een recht-toe-recht-aan synth. Toen hij voor het eerst werd uitgebracht op Dance Mania in 1990, was techno nog een niche markt, behalve misschien in een paar steden in Noord-Amerika en Europa. Maar toen Hardfloors remix dropte een paar jaar later, was het al een wereldwijde beweging. Het grotere succes van de Hardfloor versie was gewoon een kwestie van timing; vooral als je beseft dat hij min of meer hetzelfde deed als het origineel. Hoewel de acidlijnen aan het einde van de remix zeker geen kwaad konden.

10. Apollo Two: Atlantis (1992)
[daily_motion src='//www.dailymotion.com/embed/video/x6d2de' width='620' height='166']

LTJ Bukem remix:

Atlantis was de derde baanbrekende anthem van LTJ Bukem, na Logical Progression en Demon's Theme. Terwijl hij meermaals in mixen en compilaties terug is gekomen de afgelopen twintig jaar, was Atlantis gek genoeg een remix van een Apollo Two song die op dezelfde twelve inch single stond. Het origineel bevatte een foor to the floor beat in plaats van the Amen break. Bovendien zijn er geen echte links naar Bukems mix, behalve de 'OK we're going in' sample, totdat je na vijf minuten nog eens de eerste 'Surkit' rif voorbij hoort komen. Op dat punt begint de song al weer af te bouwen. En de 'I need you, I want you' vocalen van Bukems versie zijn in geen velden of wegen te bekennen.

--
Meer lezen? Volg ons op Facebook/ Twitter