Februari loopt weer tegen zijn einde en dat betekent dat dat ene jaarlijkse losbandige bacchanaal onder de rivieren weer op het punt staat binnen te vallen als een lamlendige polonaise. Dat is allemaal prima; laten we ons vooral niet inhouden zo vlak voordat die veertig dagen van streng katholiek vasten, kuisheidsgordels en bezinning van start gaan. Als Chinese Brabander voelt het vieren van carnaval toch wat ongemakkelijk. De enige keer dat ik gediscrimineerd ben, was op carnaval.De eerste keer dat ik me ervan bewust werd gemaakt dat ik naast een Brabantse inborst ook een Chinese had, was tijdens carnaval in 2011. Ik vier carnaval nooit, maar ik was net eventjes terug in Brabant toen iemand plotseling het refrein van Een Chinees van zangduo Anita en Ed in mijn oor begon te blèren.Lees verder op Noisey.
Advertentie