Ik zette het op een zuipen met de mensen van Arsenal Fan TV

Ik weet daar alles van, want ik ben een supporter van Arsenal. We hebben geen slechte naam omdat we vaak vechten – alhoewel het soms uit de hand kan lopen bij derby’s. Gooners staan ook niet bekend als racisten. Toch behoren Arsenalsupporters tot de meest gehate in de Premier League. Waarom?

Dat heeft vooral te maken met de manier waarop we ons online gedragen. Op dit moment is Arsenal de op twee na populairste club op social media, met 8,32 miljoen volgers op Twitter en meer dan 37 miljoen likes op Facebook. De enige twee clubs die het op social media beter doen zijn Manchester United en Barcelona.

Dat enorme gevolg aan online supporters heeft een aantal consequenties. De meeste online polls vallen bijvoorbeeld uit in het voordeel van Arsenal. Zo kon het gebeuren dat Yaya Sanogo bij Sky Sports werd verkozen tot aankoop van het seizoen, nog voor hij een wedstrijd in het shirt van Arsenal had gespeeld. Als het kon, zouden Arsenalsupporters Mesut Özil nog verkiezen tot geilste pensionado van Groot-Brittanië. Daarnaast zitten er onder Arsenalsupporters veel mensen met een hele sterke mening, die ze constant ventileren op elk mogelijk platform.

Een van deze platformen is Arsenal Fan TV, een ongelofelijk populair Youtube kanaal. Arsenal Fan TV interviewt supporters van Arsenal voor en na wedstrijden. Je hebt er vast wel een keer wat beelden van langs zien komen op Youtube, Vine (RIP) of Twitter. Ik hoef er niet omheen te draaien: Arsenal Fan TV heeft een aantal mooie tirades van supporters uitgezonden. Meestal zijn het supporters die woedend zijn en eruit zien of hun hart gaat exploderen na de zoveelste 0-0 in eigen huis tegen een team uit de middenmoot.

De video’s zijn tof om te kijken en enorm populair. Arsenal Fan TV heeft meer dan 110.000 volgers op Twitter, 230.000 likes op Facebook en meer dan 1,6 miljoen loops op Vine (nogmaals RIP). Ik ging naar Arsenal tegen Swansea in het Emirates Stadion om de mannen achter Arsenal Fan TV te leren kennen. De Gunners hadden al jaren geen thuiswedstrijd meer gewonnen van Swansea, dus ik hoopte stiekem op een paar spectaculaire rants van teleurgestelde supporters.

Hierboven zie je Robbie AKA Man Like Robbie, de leider van Arsenal Fan TV, die een voorspelling doet met een supporter en de cameraman, Tal. Het viel me meteen op hoe populair de gasten van het youtubekanaal zijn, en hoe bekend ze zijn onder Arsenalsupporters. De supporter op deze foto kwam uit Mauritius en wist alles over Arsenal Fan TV en Robbie.

Robbie werd constant bestormd door tieners die selfies of snapchats met hem wilden nemen. Ik sprak twee van de supporters die vaak langskomen bij Arsenal Fan TV: D.T (aka de gast die het Wenger Out’-spandoek maakte) en Troopz. Ze wilden niet zoveel kwijt over hun persoonlijke levens, wat ook niet zo vreemd is gezien hun snel verkregen internetberoemdheid onder Arsenalsupporters. Ik vroeg D.T. hoe hij omging met de golf van Wengerfans die boos op hem waren na zijn spandoek tegen de manager.

“Je krijgt veel kritiek, vooral op Twitter. Maar veel mensen zijn het ook met je eens, dus je moet het allemaal niet te serieus nemen. Je moet het gezeik accepteren naast de lof.”

Tijdens dit korte gesprekje worden we constant onderbroken door tieners die handtekeningen en selfies willen van het tweetal. Ik dacht altijd dat je pas echt bekend was als je op tv kwam, maar de tijden zijn veranderd. De nieuwe generatie kijkt liever YouTube dan televisie. Ik vraag D.T. of het gek is om opeens een soort beroemdheid te zijn.

“Ik ga niet liegen, ik vond het eerst maar vreemd. Maar na een tijdje wende ik er wel aan. Ik wil niet arrogant klinken of zo, maar als jongeren naar je toe komen voor foto’s en zo, en je ziet hoe blij dat ze maakt, dan voelt dat wel goed.”

D.T en Troopz staan voor een nieuw soort roem. In het internettijdperk is er altijd iemand die met je wil praten, als je maar een luide mening en een beetje charisma hebt. Mensen reageren er altijd op, of dat nou met lof is of met keiharde kritiek. Zonder de camera zijn het gewoon twee gasten die dol zijn op Arsenal. Dan is het allemaal niet zo spectaculair als hun tv-personages, maar dat is showbusiness.

Op de plek waar ik stond, verzamelden steeds meer internetberoemdheden. Als een grote familie kwam de boel bij elkaar. Zo ook twitterkoning Hugh Wizzy (foto hierboven). Hij snapchatte, tweette en Facebook-livete met fans. Hij liep rond als een balletje energie en was ontzettend vriendelijk. Niemand gedroeg zich irritant. Iedereen ging op in het plezier van een matchday. Misschien kwam het door de vier pints die ik achter de kiezen had, maar ik werd er ook enthousiast van.

Toen kreeg ik de kans om met de grote man zelf te praten. Ik wilde meer weten over de oorsprong van Arsenal Fan TV. “We begonnen bij een pot tegen Tottenham Hotspur,” legt Robbie uit. “We wonnen met 5-2. In het begin vroegen mensen vaak wie we waren als we ze benaderden voor een voxpop. Sindsdien is er een hoop veranderd.”

Waarom begon hij het youtubekanaal? Is er niet al genoeg gepraat over voetbal online, op de radio en tv?

“Ik keek veel naar de televisieverslaggeving rondom wedstrijden en realiseerde me dat je van iedereen meningen hoorde, behalve van supporters. Terwijl dat de mensen zijn die elke week naar het stadion komen. Niemand gaf hen een platform. We hadden allemaal genoeg van dezelfde koppen op televisie. Dus ik begon een kanaal voor de echte supporters, met echte meningen. Dat was mijn doel.”

Ik vroeg Robbie hoe hij de kost wint. Sommige youtubekanalen verdienen bakken met geld, maar hij had vast nog een fulltime baan. “We zitten op veel platforms, maar verdienen alleen wat via YouTube. Die inkomsten komen van advertenties rond de video’s. Maar daar verdienen we minder mee dan je zou denken. Ik werkte als landopzichter. Tal werkte in sales. Begin vorig seizoen besloten we er fulltime voor te gaan. Na sommige wedstrijden kwamen we pas om vier, vijf uur ‘s ochtends thuis. Naast een fulltime baan was dat moordend.”

Ik kreeg het gevoel dat Arsenal Fan TV voor Robbie en Tal echt hun leven is. Ze stopten allebei met stabiele, fulltime banen voor deze riskante onderneming. Na deze eerste gesprekjes was het tijd om het stadion in te gaan. De wedstrijd was razend spannend. Arsenal had dit varkentje makkelijk moeten wassen, maar won moeizaam met 3-2. De laatste twintig minuten dacht ik elke keer dat ik dood ging als de bal op onze helft kwam. Maar goed, winnen is winnen. Op naar de nabespreking!

Het liep weer storm rond Robbie en Tal. Mensen vonden het serieus geen probleem om veertig minuten in de rij te staan, om daarna vol lof over Arsenal los te gaan. In deze chaos raakte ik aan de praat met een ander bekend persoon van Arsenal Fan TV: Angry Claude (foto hierboven, rechts). Ik vroeg hem wat het kanaal voor hem heeft gedaan. “Het is als een grote familie. We komen elke wedstrijd bij elkaar en kennen elkaar allemaal, dus het zijn vrienden van me geworden,” zegt hij. “Ik heb wat problemen achter de rug en ben nu dakloos, maar een lokale B&B heeft me een plek gegeven. Ik krijg veel steun van mensen in mijn omgeving, de gasten hier en anderen. Dat sleept me er doorheen.”

Het is lastig om deze vriendelijke gozer te rijmen met de man die soms harder los gaat over Arsenal dan Michael Douglas in Falling Down. Maar hoe meer nabeschouwingen ik zag, hoe meer ik besefte dat het vooral voor de show is. Buiten beeld zijn de meeste gasten normale jongens. Als de camera draait, spelen ze de rol die van ze verwacht wordt.

Een zo’n personage is Kalechi (foto hierboven). Hij komt vaak zingend en dansend in beeld. Ik probeerde hem goed vast te leggen, maar hij kon geen seconde stil staan, dus deze foto was het beste wat ik ervan kon maken. Arsenal Moh kwam ook langs. Hij wou graag kritiek uiten op het team, ook al hadden we net gewonnen. Maar zijn interview was wel controversieel, wat de meeste gasten wilden bewerkstelligen.

Toen was het mijn beurt om voor de bijl te gaan in een Arsenal Fan TV-interview. Na het zien van het hele circus voor de camera kon ik niets meer uitbrengen dan dat Hector Bellerin en Alex Wobi geweldige spelers zijn, omdat, laten we eerlijk zijn, het gewoon geweldige spelers zijn. Ik zei ook vaak “het komt er uiteindelijk op neer”, “om eerlijk te zijn” en “afdankertjes”. Maar goed, ik was inmiddels behoorlijk dronken, dus vergeef het me.

Dat was wel zo’n beetje mijn ervaring met de gasten van Arsenal Fan TV. Al met al was het niet zo gestoord of surrealistisch als je misschien zou denken als je alleen de overdreven clips van het kanaal kent, al helemaal als Arsenal verliest of gelijkspeelt.

Ik denk dat zulke fan-gedreven kanalen in de toekomst steeds groter en diverser zullen worden, vooral omdat mensen klaar zijn met de verschrikkelijke analyses van voormalige profs op televisie. Mensen willen iets horen dat recht uit het hart komt. En, hoe hilarisch je het ook vindt als Arsenalsupporter, Arsenal Fan TV komt recht uit het hart.

—

Mis niets! Like VICE Sports Nederland voor je dagelijkse dosis ijzersterke sportverhalen.