Alle helden en schurken van het WK vrouwenvoetbal

Terwijl je nu misschien uit woede en verdriet een berg Amerikaanse spelers wil ontvolgen op Twitter, hebben wij een rangschikking gemaakt van alle helden en schurken van het afgelopen WK.

Logisch. Rapinoe is momenteel de meest besproken voetballer ter wereld, omdat ze a) erg goed is in scoren en b) openlijk anti-Trump is. Minpuntje omdat ze die penalty tegen Nederland raak schoot in plaats van mis.

Je wil het niet horen, maar Amerika was weer de krachtigste ploeg in het toernooi. Niet alleen dat: ze lieten ook zien dat ze een van de meest dominante sportteams zijn uit de geschiedenis van alle sporten. Ja, ze zijn irritant en arrogant, maar ze doen het met stijl. Ze zijn dynamisch, snel en overwonnen moeiteloos elk obstakel dat ze tijdens dit toernooi tegenkwamen. De druk die ze zetten op Nederland zorgde ervoor dat ons team in de tweede helft nauwelijks van de eigen helft kwam. Ik haat Amerika. Jij haat Amerika. Maar dat verandert niets aan het feit dat ze voor de vierde keer wereldkampioen zijn.

De beste keeper van het toernooi is momenteel werkloos, nadat Arsenal haar deze zomer liet gaan. In de finale was Van Veenendaal de personificatie van het Nederlandse spel door gewoon stilletjes te doen wat ze moest doen, en aanval na aanval kon afwenden met haar bekroonde gouden handschoenen. Ze verdiende het niet om bij het verliezende team te horen.

Erg leuk dat de Franse fans gewoon boe roepen tegen alles wat ze niet leuk vinden, zoals schwalbes maken. Eerlijkheid duurt het langst!

De Britse Lucy Bronze is de beste rechtsback van de wereld, vinden veel mensen, bijvoorbeeld haar coach. Haar kracht, creatieve verdediging en haar potentie om naar de flanken te sprinten maken haar betrouwbaar op beide kanten van het veld en bovendien scoorde ze een mooie vrije trap tegen Noorwegen in de halve finale. Engeland kreeg tot de halve finale maar één doelpunt tegen, en dat is grotendeels te danken aan Bronze.

Deze Australische voetballer blaakt van het zelfvertrouwen en zal herinnerd worden voor het verpesten van een aantal cruciale momenten in het toernooi. Zoals een penalty tegen Noorwegen die ver naast het doel ging. Ze zei wel “suck on that one” tegen alle haters nadat ze terugkwamen van 2-0 tegen Brazilië en uiteindelijk van die ploeg won. Die soundbyte werd legendarisch in een toernooi waar mensen vooral clichés opdissen. Voetballers zijn vaak teringsaai en Kerr lijkt op die ene vriend die een gast in z’n gezicht slaat als hij in je kont knijpt. Respect!

De overwinning vieren door te doen alsof je een kopje thee drinkt! Dat zal die theedrinkende, Lady Di-liefhebbende Britten leren. Jammer dat jouw president een vrouwenhater is.

Ja, sfeer op de tribune is goed en nodig, en ja, iedereen kan het ge-heeeey-baby-oeee-aaah natuurlijk niet meer aanhoren, maar HOU IN GODSNAAM OP met haten op deze goedbedoelende trompetteraars die zich telkens bij dertig graden de longen uit het lijf hebben zitten blazen om de sfeer een beetje goed te houden. Geen schurken maar helden, wat ons betreft.

De VAR was de absolute schurk van dit WK. De techniek gaat ten koste van spontane blijdschap en van de eigen inbreng van de scheidsrechters – het verandert het spel in een fact-checkingsmissie vol geloopte video’s en schoenveters die over de lijn kwamen. Het werd in het begin van het toernooi erg vaak ingezet, met als resultaat een onnodige onderbreking in de wedstrijd van Schotland tegen Argentinië, de cruciale goal van Kameroen tegen Engeland en de gelijkmaker van Engeland in de halve finale. En natuurlijk het verdrietige verlies van de Leeuwinnen, want zonder VAR was het gewoon een corner geweest.

Zoals de VAR nu gebruikt wordt, verpest-ie overal een boel plezier. Hoog tijd dat er wat nieuwe regels komen om deze technologie wat in te dammen.