Ik postte mijn eigen naaktfoto’s op Instagram voordat mijn ex het kon doen

Ik denk niet dat deze gast mijn foto’s met iemand heeft gedeeld, of dat hij dat ooit zou doen. Ik heb geluk. Ik ben niet beroemd, werk niet met kinderen en mijn familie weet al dat ik een beetje een slet ben. Dus ik kan prima een foto van mijn blote reet sturen naar iemand die ik op dat moment toevallig aan het daten ben. Ik begrijp dat dit een voorrecht is. Ik heb geen spijt dat ik de naaktfoto’s heb gestuurd, maar ik heb wel spijt dat ik ze naar hém heb gestuurd. Toen we samen waren, leek hij altijd meer geïnteresseerd in het digitale materiaal dan in mij. Ik denk dat hij vooral kickte op de macht die hij over me had, en hij was boos genoeg om de foto’s tegen me te gebruiken.

Er was weinig tegen hem te beginnen; hij kon doen wat hij wilde met mijn foto’s. Ik kon ze niet terughalen, maar ik wilde hem wel laten weten: als iemand die naaktfoto’s gaat posten, dan ben ik dat. En dan zou ik er ook nog voor betaald krijgen ook. Dus ik opende Instagram, postte een aankondiging dat ik mijn naaktfoto’s te koop aan ging bieden, en deelde een link naar mijn PayPal-account. Ik wilde deze gast laten weten dat het bezit van mijn naaktfoto’s niet betekent dat je ook maar een beetje macht hebt over mij, maar alleen dat je mazzel hebt gehad.

“Onze moderne levens zijn een constante mix van digitaal en fysiek contact, en dat geldt ook voor intieme relaties,” vertelt cybersecurity expert Lesley Carhart, specialist in Digital Forensics and Incident Response (DFIR). “Bij elke intieme relatie loop je het risico op publieke vernedering of chantage, of dat nou digitaal is of niet. Dat heeft mensen er nooit van weerhouden, alleen de manier waarop je jezelf in bescherming nemen is daarbij niet drastisch veranderd.”

In de meeste Amerikaanse staten is het delen van foto’s en pornografie zonder toestemming strafbaar, maar toch wordt wraakporno een steeds groter probleem. Een onderzoek door Data & Society Research Institute uit 2016 laat zien dat alleen in de Verenigde Staten al meer dan 10 miljoen mensen bedreigd zijn met of slachtoffer zijn geworden van wraakporno. Dat kan verwoestende sociale, financiële en emotionele consequenties hebben, met een blijvend effect op de carrière of geestelijke gezondheid van het slachtoffer. Toch wordt er nog steeds niet echt een toevlucht geboden aan mensen die ermee te maken hebben gehad, of in een kwetsbare positie zitten.

“Er is wel een verschil tussen het voorlichten van jonge vrouwen (en mannen) over de privacy en veiligheid van sexting, en het simpelweg shamen van hun seksualiteit, wat ik absoluut probeer te vermijden,” wil Carhart benadrukken. Maar er zijn een paar dingen die iedereen moet begrijpen bij het versturen van foto’s en berichten via het internet. “Alles wat je op het internet post blijft daar waarschijnlijk tot in de eeuwigheid rondzweven. Iedere foto die je maakt met een bepaald apparaat kan waarschijnlijk met het juiste gereedschap weer ergens van dat apparaat vandaan getoverd worden. Het internet zit zo in elkaar dat data op meerdere plekken wordt opgeslagen en vaak door meerdere groepen wordt geback-upt.”

Zelfs apps met “verdwijnende” foto’s zoals Snapchat zijn een risico, voegt Carhart toe. “De bewering dat foto’s die je naar iemand stuurt 100% privé zijn of automatisch verdwijnen, is misleidend. Je kan de verbinding veiliger maken, en je kan het versturende en ontvangende apparaat beter beveiligen, maar geen enkele software kan 100% veiligheid garanderen zo lang de ontvanger een camera op zijn telefoon heeft waarmee hij foto’s van zijn scherm kan nemen.”

Volgens Carhart is het belangrijk om stil te staan bij de risico’s, op persoonlijk en op professioneel gebied, voordat je begint aan sexten en het versturen van naaktfoto’s. Spreek het uit als je je ongemakkelijk voelt in een bepaalde situatie of bij het verzoek van je partner. “Als je je carrière ermee op het spel zet, of als je onderdeel bent van een conservatieve cultuur, dan zijn de naaktfoto’s het voor jou misschien niet waard om het risico te lopen,” zegt ze.

Als je je bewust bent van het risico, en je wil nog steeds naaktfoto’s sturen, “maak ze dan zelf,” zegt Elisa D’Amico, advocaat bij het advocatenkantoor K&L Gates en mede-oprichter van het Cyber Civil Rights Legal Project, dat slachtoffers van misbruik van fotomateriaal helpt met gratis juridische hulp. “Als je copyright behoudt, beschik je over meer rechten als je het materiaal in de toekomst wil posten,” zegt D’Amico. Ook raadt ze aan om alle discussies over wat er wel en niet met het materiaal mag gebeuren schriftelijk vast te leggen, bijvoorbeeld in een email of een tekstbericht.

Maar zelfs als je alle voorzorgsmaatregelen hebt getroffen, “is er altijd een risico dat informatie dat voor privégebruik is bedoeld wordt gedeeld of verspreid buiten het publiek waar het oorspronkelijk voor was bedoeld,” zegt D’Amico. “Dit geldt voor seksueel getinte foto’s en video’s, maar ook ander soort informatie zoals e-mails, tekstberichten of andere persoonlijke data. Mensen moeten altijd in hun achterhoofd houden gemakkelijk informatie gedeeld wordt.”

Als je ontdekt of vermoedt dat je naaktfoto’s zonder toestemming zijn verspreid, of als je enige vorm van seksueel misbruik ervaart, “weersta dan de drang om dingen te verwijderen,” adviseert D’Amico. “Probeer eerst alles wat ermee in verbinding staat te bewaren.” Ook adviseert ze om screenshots te maken van URLs of social mediapagina’s waar het materiaal is gepost, zodat je het kunt gebruiken als bewijs in een zaak tegen de persoon die jouw foto’s heeft gedeeld. Als je denkt te weten wie de dader is, “bewaar dan al het materiaal of alle informatie met een link naar die persoon,” zegt D’Amico. “Overweeg ook om het incident aan te geven bij de politie, en vraag of je iemand kunt spreken die werkt met slachtoffers van cybercrimes, aangezien zij vaak bekend zijn met pornografisch materiaal zonder toestemming. En overweeg om met een advocaat te praten.”

Als je slachtoffer bent geworden van online seksueel misbruik of wraakporno is het belangrijk om te beseffen dat het niet jouw schuld is. “Ik geloof niet in ‘victim shaming’ of in het beschuldigen van iemand die er voor kiest om intiem materiaal te delen,” zegt D’Amico. “Wanneer iemand pornografie verspreid zonder toestemming van degene die in beeld komt, begaat hij de fout en treft hij alle schuld.”

Mijn poging om de controle over mijn eigen naaktfoto’s terug te krijgen, was om eerlijk te zijn een beetje mislukt. Ik verkocht een handjevol naaktfoto’s aan een dude die ik in mijn studententijd ooit heb afgewezen voor een date. Ik geef toe dat het een beetje gênant was, maar door mijn naaktfoto’s te verkopen, kreeg ik wel het gevoel weer controle te hebben over mijn lichaam en mijn imago.

Het besef dat mijn ex-sekspartner eindelijk niet meer die macht over mij had, gaf me na maandenlange stress het gevoel dat ik weer verder kon. En nu had niemand meer die macht over mij, ook niet de mensen die ik in het verleden naaktfoto’s heb gestuurd en nog steeds dachten dat ze recht hadden op mijn lichaam en mijn tijd. Van sommige van hen kreeg ik nog steeds bootycalls, al hadden we elkaar al maanden niet gesproken, alleen omdat ze nog steeds een oude naaktfoto van mij ergens op hun telefoon hadden staan.

Ik deblokkeerde tijdelijk mijn ex zodat hij de advertentie voor mijn naaktfoto’s op Instagram kon bewonderen, en daarna heeft hij me nooit meer lastiggevallen. Mijn foto’s waren niet speciaal meer; hij had dezelfde foto’s die anderen ook hadden gezien, en ik kon daar niet meer voor geshamed worden.

Mijn tactiek is natuurlijk niet aan te raden aan iedereen die met wraakporno te maken heeft, maar het was voor mij net genoeg om de autonomie over mijn lichaam terug te krijgen van een gast die het idee had dat hij daar zeggenschap over had. Op deze manier konden de foto’s mij niet meer schaden, en hij ook niet.