FYI.

This story is over 5 years old.

Creators

Wat moest dat gigantische geraamte op Lowlands eigenlijk voorstellen?

We vroegen de kunstenaar naar het verhaal achter dit dertigduizend kilo zware gevaarte.
Al het beeld met dank aan de kunstenaar.

Knal vol gas het festivalseizoen in met VICE. Lees deze zomer alles over festivals op festivals.vice.com en volg VICE Festivals op Facebook.

Als je dit weekend op Lowlands was en van de Alpha naar de Lima strompelde – wat je waarschijnlijk meerdere keren hebt gedaan – dan is het vrijwel onmogelijk dat je dit gigantische bouwwerk niet hebt gezien. Het is twintig meter hoog, en dus een handige afspreekplek als je je vrienden bent kwijtgeraakt (wat je waarschijnlijk óók meerdere keren hebt gedaan). Het bestaat uit stalen buizen die al kronkelend een soort mens lijken te vormen, die met een licht gebogen nek op het festivalterrein neerkijkt.

Advertentie

Zijn naam is Gavin. Of althans, het kunstwerk heet Trials of Gavin, en is gemaakt door Jason Myers. Een Amerikaanse kunstenaar die naast dit soort sculpturen ook video-installaties en schilderijen maakt. Dit roestgevoelige geraamte is zijn grootste sculptuur ooit, en als je het vierkante onderstuk meetelt, weegt het meer dan dertigduizend kilo. We vroegen hem naar het idee achter dit werk, wie Gavin precies is en hoe hij dit gevaarte naar Lowlands heeft gebracht.

Creators: Hoi Jason, wie is Gavin eigenlijk?
Jason Myers: Gavin is een metafoor voor ons allemaal, maar hij is vernoemd naar een kunstenaar die ik nog ken van vroeger. Hij sprak zich altijd uit over grote dingen waar we als mens tegenaan lopen. De beproevingen van het leven.

Zoals?
Zoals de digitale wereld waarin we ons nu bevinden. Daar gaat dit werk ook over. Het is een tijd waarin we met een druk op de knop miljoenen mensen kunnen bereiken, maar waarin het tegelijkertijd ook lastig is om persoonlijk contact te leggen. We leven met schermen en er is veel te veel informatie waar we eigenlijk niets aan hebben. Dat is een last op onze schouders geworden. Gavin gaat daarmee de strijd aan.

Vind je dat de mensen op dit festival ook te veel met hun scherm bezig zijn?
Dat valt gelukkig wel mee. Als je het vergelijkt met het dagelijks leven is Lowlands een compleet andere wereld. Het lijkt alsof iedereen minder bezig is met hun telefoon. De meeste mensen zijn gewoon bezig met wat er direct voor hun neus gebeurt.

Advertentie

Je kunt dwars door Gavin heenkijken. Heeft dat een reden?
Ik wil dat je het proces achter het werk ziet, als je ernaar kijkt. Ik verstop niets en wil ook niks weglaten, het gaat erom dat alle onderdelen samen het geheel vormen.

Het is een nogal zwaar werk. Hoe heb je het hier gekregen?
We hebben het met een klein team in Zwolle gemaakt. Met ‘we’ bedoel ik het team van RAWspace Studio en Ronald A. Westerhuis, die zelf ook een sculptuur op Lowlands had staan. Alles is met de hand gedaan, de rondingen in de pijpen hebben we bijvoorbeeld met klein gereedschap en slijpmachines gemaakt. Het is gebouwd in twee delen, los van het vierkante onderstuk. Het ene deel bestaat uit de torso en het hoofd, en het andere uit de benen. We hebben dat met twee grote trucks – en nog een trailer voor het onderstuk – hier gekregen. Vervolgens hebben we dat hier op elkaar gezet. In totaal heeft het zo’n vijf weken geduurd om dit te maken.

Tijdens het festival zaten mensen op het onderstuk biertjes te drinken. Is dat de reactie waar je op hoopte?
Het is inderdaad een beetje een hangplek geworden. Maar dat vind ik juist heel vet.

Wat gaat er met Trials of Gavin gebeuren als Lowlands voorbij is?
Dan gaat hij terug naar de studio in Zwolle. Hij zal enkele maanden voor de deur staan, hij is ook gemaakt om buiten te staan. Bij de voorbereiding heb ik rekening gehouden met weersomstandigheden zoals wind en regen. Ik heb bewust voor materiaal gekozen dat kan roesten, dat symboliseert de strijd van Gavin des te beter.

Zien we volgend jaar weer een ander werk van je terug?
Dat weet ik nog niet, maar ik denk dat ik in ieder geval voor de muziek wel op dit festival zal zijn. Misschien dat ik voor mijn werk wel naar een andere plek moet, om een nieuw publiek te bereiken. Ik voer nu gesprekken met Burning Man, dus wie weet.