FYI.

This story is over 5 years old.

Identiteit

Niet de outfit van Williams roept weerstand op – het is haar huidskleur

Serena Williams domineert al jaren op de tennisbaan, maar met haar zwarte lijf in een traditioneel witte wereld is het soms lastig navigeren.
Tim Clayton/Corbis via Getty Images
Tim Clayton/Corbis via Getty Images 

Met 23 grandslamtitels op zak en nogal wat wereldfaam zou je denken dat Serena Williams veel respect krijgt in de tenniswereld, en daarbuiten. Maar er zijn momenten, en vaak gaan die niet onopgemerkt voorbij, waarop je eraan herinnerd wordt dat een van de grootste atleten aller tijden nog altijd te maken krijgt met bepaalde uitdagingen: hoe je als zwarte vrouw een plek moet vinden in een voornamelijk witte wereld.

Advertentie

Afgelopen juni droeg Williams een catsuit van Nike in de eerste ronde van Roland Garros. Het pak was ontworpen om een probleem met haar bloedstolling te helpen voorkomen – iets waar ze het voorgaande jaar veel last van had. Afgelopen week gaf de president van de Franse tennisfederatie Bernard Giudicelli in een interview met Tennis Magazine te kennen dat de catsuit niet langer welkom is op de toernooien van de French Open, en dat er officiële plannen zijn gemaakt om "grenzen te stellen" uit "respect" voor het tennisspel, en dat Serena met haar outfit "te ver" was gegaan.

Williams reageerde geruststellend op de uitspraken – "alles is oke" zei ze over haar relatie met president Giudicelli, maar voor veel mensen voelde het als een nieuwe poging van het onderdrukken van Williams als zwarte vrouw; in dit geval via haar lichaam.

"Het is opnieuw een voorbeeld van het willen controleren van zwarte lichamen – en vooral de lichamen van zwarte vrouwen," zegt Justin Tinsely, sport- en cultuurverslaggever van The Undefeated, een magazine over ras, cultuur en sport. "Tegen Serena wordt gezegd dat ze iets niet aan zou mogen omdat het respectloos zou zijn tegenover de sport. Maar is het niet veel respectlozer om het feit te negeren dat dit pak haar hielp tegen de kwaal waaraan ze bijna dood is gegaan vlak na de geboorte van haar kind?"

Ze is niet broodmager, petit of een engeltje. Williams is beroemd om haar spieren en haar vormen, en door de catsuit werd haar post-baby-lijf heel goed zichtbaar. Ook al laten de meeste tennisrokjes en -jurkjes veel meer huid zien dan het omstreden pak, het was haar lijf – met daarin de vormen die veel zwarte vrouwen hebben – dat zoveel weerstand opriep bij de tennisbond.

Dit is een voorbeeld waarin Williams wordt bekritiseerd, beperkt of "eruit wordt gepikt", zoals Tinsely zegt, en dat gebeurt wel vaker. Williams heeft weleens verteld dat zij meer getest wordt dan haar tegenstanders, iets wat zij ziet als "discriminatie", en dat is vaker voorgekomen in haar carrière. Tijdens de finale van Indian Wells in 2001, ze was toen pas 19, werd ze zonder genade uitgejoeld, en naar het schijnt werden er toen ook racistische opmerkingen naar haar hoofd geslingerd.

Williams' verschijning is dus wel vaker punt van discussie geweest in haar carrière – bijvoorbeeld toen voormalig Russische tennischef Shamil Tarpischev de 'sterke' zusjes Williams "de broertjes Williams" noemde, en zei dat het "doodeng [is] om naar ze te kijken". Een verslaggever vroeg een keer of de schoonheid van Sharapova intimiderend was voor Williams op de tennisbaan. En toen Williams van diezelfde Sharapova de finale won tijdens de Olympische Spelen in Londen in 2012, en dit vierde met een hiphopdansje, werd dat gezien als ongepast: Fox Sports bekritiseerde het zelfs met de volgende woorden: "[Williams] Crip-Walk-danste dwars over de meest leliewitte plek op aarde heen".

Williams heeft de tennisbaan gedomineerd terwijl ze haar haren in beads and braids droeg (waar ze om werd uitgelachen). Ze werd bekritiseerd voor het uitkomen voor haar geboortestad, het beruchte Compton in Californië. Ze gooit met een gigantische kracht haar ballen op voor haar immens snelle service, en dat doet ze met nepnagels op en een weave vastgeklipt aan haar staart. Kortom, ze representeert zwarte cultuur in haar hele lichamelijke aanwezigheid. En dat lijkt de nogal witte tenniswereld niet altijd even comfortabel te vinden.

Williams is niet langer het tienermeisje dat ze was toen ze de tenniswereld instapte, op zoek naar erkenning en een juiste indruk om achter te laten. Ze is inmiddels 36: een moeder die je met haar racket omverblaast, en een van de grootste atleten aller tijden. Haar respect jegens de sport is overduidelijk en grandioos – het is tijd dat de tenniswereld ook haar gaat accepteren.