We luisterden stiekem bezoekers af van het retrospectief van Melanie Bonajo in Maastricht

Een man zit op een enorme knuffelbeer, een paar naakte mensen vormen een regenboog met hun geschminkte lichamen en verderop staat een kerel met vlindervleugels te kijken naar een oma die samen met een robot aan het breien is. Nee, ik ben niet bij een LARP-evenement. Ik ben bij het retrospectief van Melanie Bonajo in het Bonnefantenmuseum in Maastricht.

De tentoonstelling is gecureerd door Geir Haraldseth en heet The Death of Melanie Bonajo: How to unmodernize yourself and become an elf in 12 steps. Dat klinkt misschien wat cryptisch, maar het gaat over de vraag hoe je jezelf opnieuw kunt uitvinden. Of zeg maar gerust: hoe je een heel nieuw leven kunt beginnen. Als mens bijvoorbeeld, of als elf. Elfenoren en vleugels kun je ophalen bij de ingang.

Nu zou het leuk zijn als iedere bezoeker zweverig door de expositie fladdert, maar ik kan me voorstellen dat ook weer niet iedereen bereid is om op zoek te gaan naar zijn of haar innerlijke elf. Om te peilen hoe dat zit, luisterde ik stiekem museumbezoekers af. Dit is wat ik hoorde.

Ik val gelijk met mijn neus in de boter. Een meneer staat dolblij te kijken bij de elfengadgets en twee vrouwen lezen de tekst over de tentoonstelling alvast door. Ik had mijn gevoelens niet beter kunnen verwoorden dan zij.

Vrouw 1: Nou, wat wil je zijn? “Een vogel? Een rots? Een gevoel? Een geluid? Een elf?”
Vrouw 2: EEN ELF?!!!!?!?!!!!
Vrouw 1: Dat staat hier. “Of jezelf.” Hmm…
Vrouw 2: Mezelf natuurlijk! Man, wat een onzin. Ik word er nu al helemaal kriegelig van.
Vrouw 1: Het maakt mij wel nieuwsgierig.
Vrouw 2: God… daar gaan we.

Ik kom bij de achterkant van een grote tent terecht waar een ouder echtpaar wat staat te treuzelen. Door het doek is de achterkant van een projectiescherm te zien, waar een naakte vrouw op haar handen en knieën zit.

Vrouw: Hoe komen we nou in die tent terecht?
Man: Ik weet niet of je dat moet willen schat. Ik kan vanaf hier zien dat het oversekst is.
Vrouw: Dan kijk je toch lekker niet. Ik ga wel kijken hoor.

De vrouw stapt dapper verder en de man loopt er toch maar achteraan. Eenmaal in de tent is er op het scherm een man te zien die in een geïmproviseerd zeemeermin-kostuum in bad ligt.

Man: Moet dit nou?!
Vrouw: Ja! Ga er maar goed voor zitten.

We gaan er goed voor zitten en ontdekken dat de film over Ayahuasca gaat. Tijdens de film komen drie vriendinnen van een jaar of veertig binnenvallen. Ze zijn van het type Miss Etam en lijken me geen drugsgebruikers.

Vrouw 1: Vreselijk. Echt vreselijk.
Vrouw 2: Zo schreeuwerig en oversekst.
Vrouw 3: Maar het is wel heel erg van deze tijd.
Vrouw 1: Dat praat het niet goed hè?
Vrouw 2: Nee, dat vind ik ook niet hoor.

Ik wil bijna een discussiepanel starten, maar besluit door te lopen naar de volgende ruimte. Daar tref ik twee pubers aan en drie deuren: een grote, een normale en een kleine.

Puber 1: Jaaaaaa, zo mooi! Dit komt toch recht uit Alice in Wonderland?!
Puber 2: Echt wel! Heel vet gedaan.
Puber 1: Ik wil zo graag door die kleine deur.
Puber 2: Zo vet, ik ga het in op Insta zetten.
Puber 1: Ik hou van kleine deuren!

Ik hou ook van kleine deuren, maar ik pas alleen door de normale deur. Ik wandel erdoorheen en kom in een zaal terecht met een kolossale knuffelbeer, waarop een volwassen man zit te kijken naar een film over kinderen die praten over dieren. Een vader en zoon staan er vrolijk bij.

Vader: Die vogel gaat er met een zak chips vandoor. Let maar op.

De vogel gaat er met een zak chips vandoor.

Kind: Hoe wist je dat?
Vader: Dat zou ik ook doen als ik die vogel was.

Ik zit diep in de dierenfilm wanneer een jongeman van het type wiskundeleraar enthousiast binnenvalt en naar zijn vriend roept, die ik niet binnen had zien komen.

Jongeman 1: Nou, dit ga je nooit verzinnen! Er zitten daar allemaal rolstoelgangers voor een film met mensen die óók in een rolstoel zitten!!
Jongeman 2: No way!

We snelwandelen ernaartoe en er zitten inderdaad wel zes mensen in een rolstoel te kijken naar een film waarin ouderen in een rolstoel vertellen over hoe het is om oud te zijn.

Jongeman 1: Wow, dat is wel heel toevallig zeg.
Jongeman 2: Huh, er staat gewoon iemand op?!
Jongeman 2: Oh, het hoort erbij. Deze kunstenaar is helemaal loco.

Een paar ruimtes verder zit een stel van een jaar of dertig op een grote bank in de vorm van een tong te kijken naar een film over prostitutie, intimiteit en bananen.

Vrouw: Deze bank zit lekker zeg.
Man: Ja, dit zou ik thuis ook wel willen hebben.
Vrouw: Maar hij is spuuglelijk!
Man: Geeft toch niet. Als hij maar lekker zit.
Vrouw: Dat zou ik eens over jou moeten zeggen.

Om de hoek kijkt een stel van middelbare leeftijd gebiologeerd naar een naakte vrouw op een boomstronk. Ergens anders kijkt een ANWB-stel met grote interesse naar een tuigje dat aan de muur hangt.

Man: Hoe zou je dit nou moeten dragen, denk je?
Vrouw: Naakt.
Man: Wat?
Vrouw: Ja, net als op die foto's hierachter, denk ik. Waar ze naakt allemaal dingen aan zichzelf heeft vast geknoopt
Man: Die vrouw is hartstikke gek!

Twee jongedames in zwarte broekpakken denken daar heel anders over.

Broekpak 1: Dit is echt fantastisch!
Broekpak 2: Ja, zo top dit! Helemaal over de top ook.
Broekpak 1: Ik zou hier wel uren kunnen blijven. Het is net alsof je in een pretpark bent.
Broekpak 2: Of een snoezelruimte voor autistische kinderen.

Net toen ik de conclusie wilde trekken dat deze tentoonstelling weliswaar de nodige associaties oproept, maar dat er toch weinig mensen in elfenpakjes rondlopen, komt er een vrouw in vol elfen-ornaat voorbij stormen, met twee elfenkinderen in haar kielzog.

Moeder: Pf, we liepen helemaal voor niks voor lul. Dit was helemaal geen tentoonstelling voor kinderen!
Dochter 1: Nee, mama. Het ging echt niet over elfjes.
Dochter 2: Het ging alleen maar over seks!
Moeder: Wie neemt zijn kinderen hier nou mee naar toe?
Dochter 2: Ehm… jij?

Lees hier meer afluistertapes van Gerda . ‘The Death of Melanie Bonajo: How to unmodernize yourself and become an elf in 12 steps’ is nog tot en met 28 oktober 2018 te zien in het Bonnefantenmuseum.