Een dragqueen leerde mij me op te maken zoals zij

Als een feestje een verkleedthema oplegt, dan is dat voor mij hetzelfde als vragen om niet te komen. En dan ga ik dus niet. Behalve als het thema toevallig ‘Hipster uit 2008’ is, dan ga ik gewoon als mezelf. Wat ik maar wil zeggen is dat ik te weinig zelfvertrouwen heb en te veel ijdelheid om uit mijn dagelijks rolletje te breken en iemand anders te zijn. Nochtans is het erg verrijkend om dat eens te doen. Daarom vroeg ik een dragqueen me op te maken zoals zij.

In het Brusselse Cabaret Mademoiselle treden regelmatig dragqueens op. Edna is een van hen. In het dagelijkse leven heet ze Gautier en werkt hij bij FOD Binnenlandse zaken. Nadat ze zichzelf heeft opgemaakt neem ik backstage plaats in de schminkstoel om me in de spiegel stap voor stap in een vrouw te zien veranderen.

Stap 1: scheren

Ik heb mijn eigen scheerapparaat bij, maar aangezien dat niet glad genoeg scheert, krijg ik een mesje. Niet helemaal glad scheren vindt Edna een gebrek aan toewijding. Toen ik me voor het eerst begon te scheren deed ik dat ook met een mesje. In mijn tienerjaren leek die hele handeling het toppunt van mannelijkheid.

Edna: “Mannen leren zich als kind al als een man te gedragen. Als tiener begin je anders te wandelen en anders te praten. Er is een code die je overneemt. Dragqueen zijn betekent dat je die code moet verleren. Je moet iets afbreken om iets anders op te bouwen.”

Stap 2: wenkbrauwen lijmen

Vrouwen hebben meestal geen borstelige wenkbrauwen, daarom worden die van mij met een speciale lijm tegen mijn oogkas geplakt. Na de eerste laag lijm gaat Edna er ook nog eens met een ouderwetse Pritt overheen. De laatste keer dat ik een gebruikte, was tijdens een les Plastische Opvoeding in 2003.

Edna: “In mijn studententijd werkte ik bij dragcafé Chez Maman als barman. Op een avond moesten de artiesten achter de bar werken en moest het barpersoneel optreden. Zo is het voor mij begonnen. Die unibrown van jou kan ik trouwens niet wegschminken. Die moet ik epileren. Of ik kan een Frida Kahlo-lookalike van je maken.”

Stap 3: foundation

Om de mannelijke lijnen uit mijn gezicht te halen brengt Edna een lichte en een donkere foundation aan. Zo ontstaat er een schaduw- en lichtspel dat vrouwelijke trekken moet opleveren. Ik vind de dikke laag vooral irritant, maar ik klaag niet omdat ik geen mietje wil zijn. Ik vraag Edna hoe ik me straks moet ontschminken.

Edna: “Dat is mijn probleem niet. Ik maak je enkel op. Nee, hoor. Ontschminken gebeurt met kokosolie. Deze dikke foundation is trouwens dezelfde die in het theater wordt gebruikt. Ik hou erg van het theater en van de technische kant van transformaties. Zo is het geheim van de foundation om te blenden. Blend till your hands bleed.”

Stap 4: ogen

Ze zeggen dat de ogen de spiegels van de ziel zijn. Als dat klopt heb ik momenteel de ziel van een oude danseres van Studio 54. De glitters helpen dus om me iemand anders te doen voelen. Bovendien heb ik nu meer respect voor de vrouwen die ik ’s ochtends op een rijdende trein eyeliner zie aanbrengen. Oogpotloden zijn niet leuk. Maar mijn ogen lijken wel groter.

Edna: “Toen ik zes jaar geleden voor het eerst make-up op deed, was het echt slecht. Van nature ben ik wat verlegen en het was nooit mijn bedoeling om drag queen te worden, maar de make-up helpt me in mijn rol als entertainer. In drag hebben mensen andere verwachtingen van me, dan gedraag ik me anders, socialer. Overdag ben ik een stiller type.”

Stap 5: valse wimpers

Valse wimpers zijn een bitch. Het is echt niet chill om dingen aan je ooglid te lijmen. Edna vraagt me steeds minder vriendelijk om te stoppen met knipperen. Edna snapt niet dat ik geen topmodel ben maar een eenvoudige jongen die zich moet inhouden om niet voortdurend ‘Au, au, au!’ te roepen. Over eenvoudige jongens gesproken, we horen de repetitie van een bandje bij de buren. Ze spelen jaren ‘90 rocknummers genre Pearl Jam en Red Hot Chili Peppers en ik erger me aan deze testosteronsoundtrack.

Edna: “Ik had drag nodig om uit mijn schulp te komen. Voor mijn ouders was het alsof ik een tweede keer uit de kast kwam. Mijn vader vond het vreemd, maar hij vindt het wel goed gedaan. Drag helpt me ook om mijn persoonlijkheid te ontwikkelen. Dankzij Edna heb ik ook andere vaardigheden geleerd, zoals praten voor een groep. Drag is een rol, maar we spelen allemaal voortdurend een rol, ook wanneer je ’s morgens de trein neemt zit je al in een andere rol dan wanneer je alleen thuis bent.”

Stap 6: poederen

Het spel van licht en schaduw dat me werd beloofd komt pas echt uit de verf wanneer er nog een laag poeder wordt aangebracht. Misschien beeld ik het me in, maar in de spiegel zie ik mijn gezicht inderdaad vrouwelijker worden. Hoewel mijn ogen pikken van de glitters en de valse wimpers kijk ik oprecht uit naar het eindresultaat. Ik hoop dat ik mezelf aantrekkelijk zal vinden.

Edna: “Dragqueens hebben over het algemeen geen ambitie om echt een vrouw te worden. Ik heb helemaal geen problemen met mijn gender en ik schat dat slechts een fractie van de dragqueens effectief een vrouw zou willen zijn of trans is. Voor mij is het gewoon een show. Mijn ouders hadden wel schrik dat trans mijn ‘volgende stap’ zou zijn.”

Stap 7: lippen

Edna en de andere drags hebben al een paar keer aangekondigd dat lippenstift mijn gezicht zal transformeren. Ze hebben gelijk. Ik snap niet dat vrouwen niet voortdurend lippenstift dragen. Edna heeft ook een lijntje rond mijn lippen getekend om ze extra te accentueren. Hier geen half werk.

Edna: “Als je goed bent opgemaakt als man, dan zal het publiek goed op je reageren en dan merk je dat drag iets leuks is. Enkel mannen die bang zijn om als homo te worden bestempeld of onzeker zijn over hun viriliteit kunnen er niet van genieten. Ikzelf ben gewoon een man die zich amuseert als vrouw.”

Stap 8: billen

Nu mijn gezicht klaar is, krijg ik een panty die ik op moet vullen met schuimrubber om rondingen te creëren. Panty’s worden gemaakt van de meest degoutante stof ooit. Mijn verkleedfobie speelt weer op. Bovendien voel ik me in die panty compleet hulpeloos. Ik weet me geen houding te geven. Sugar Love, een andere dragqueen, zegt dat ik mijn penis tussen mijn benen weg moet steken. Nadat ik dat heb gedaan, krijg ik een zwarte kanten onderbroek om over de panty te trekken.

Stap 9: borsten

Na de slip volgt de bh. Die wordt opgevuld met panty’s. Aangezien ik bijna twee meter groot ben, is mijn jurk een nogal onflatterend gewaad dat mijn rondingen te weinig benadrukt. Ik weet niet hoe jammer ik dit vind. Enda duwt mijn schouders naar achter en zegt dat ik eleganter moet staan. Zo lang ze kijkt, lukt dat me niet. Wanneer ze zich omdraait oefen ik snel een knikje in de heupen en iets vrouwelijks met mijn handen.

Edna: “Tegenwoordig koop ik mijn kleren vooral online. Het internet heeft het drags gemakkelijker gemaakt, want nu hoeven we niet meer naar de winkel voor vrouwenkleren. Ik geef trouwens meer geld uit aan vrouwenkleren dan aan mannenkleren. Ik ben nogal een typische man die niet veel nodig heeft.”

Stap 10: Pruik

Sugar Love biedt me een zwarte en een blonde pruik aan. Ik kies voor de blonde, omdat die me vrouwelijker lijk. En blondes have more fun. Wanneer we in de bar iets gaan drinken — cava, graag — wil ik de andere gasten eerst duidelijk maken dat ik dit normaal niet doe. Ik wil niet bestempeld worden als zo’n man die zich als vrouw verkleedt. Het is pas wanneer ik hun blikken niet meer voel dat mijn vermomming op me begint in te werken en dat ik me voorzichtig anders ga gedragen.

Edna: “Ik heb er nooit van genoten om als drag buiten te komen. Ik blijf meestal dus hier in de bar. Als ik al naar buiten ga, dan doe ik dat enkel hier op de Kolenmarkt, de gay straat.”

Na het ontschminken en omkleden wandel ik met Gautier naar het station. Weer buiten in mijn eigen outfit merk ik met terugwerkende kracht hoe goed het was om even iemand anders te zijn. Gautier — niet langer Edna — is onherkenbaar. Wanneer ik ons in een etalage bekijk, valt het op hoe doorsnee we zijn. Gek genoeg waardeer ik die versie van mezelf nu meer dan voordien.