Waarom je goede voornemens gedoemd zijn om te mislukken

Elk jaar gaat het hetzelfde: het is 1 januari, één minuut over twaalf, en je bent op een fantastisch feest. Plotseling besef je dat het gebruikelijk is in de moderne maatschappij om jezelf aan het begin van elk jaar opnieuw uit te vinden, en je belooft jezelf om af te vallen, fit te worden of imker te worden en Portugees te leren vóór april.

Maar ondanks al het enthousiasme zijn we over het algemeen behoorlijk slecht in het maken van goede voornemens. We worden uitzinnig bij het idee van 365 nieuwe dagen die ons te wachten staan en beloven ons leven te beteren.

Daisy en haar man stelden voor om elke week twee films te kijken: eentje thuis en een in de bioscoop. In totaal keken ze dat jaar welgeteld drie films en speelden ze meerdere keren vals door wel de bioscoop te bezoeken, maar daar alleen maar aan de bar te hangen. Stand-up comedian Lucy stelde zichzelf het beruchte doel om 'fit te worden', om er vervolgens een gewoonte van te maken om naar de sportschool te rijden, een uur in de auto te blijven zitten en een boek te lezen, zodat ze kon zeggen dat ze 'technisch gezien naar de sportschool was geweest'. Alex wedde met zijn vrienden voor 1500 dollar dat hij twintig kilo in een jaar kon afvallen. Het lukte, maar met kerst at hij zoveel dat-ie ook weer twintig kilo aankwam.

Om uit te zoeken waarom we onszelf onmogelijke doelen stellen, spraken we met verschillende life-coaches. Dr. Perpetua Neo zette de meest voorkomende goede voornemens op een rijtje: "Afvallen, stoppen met die zielloze baan om een sabbatical te nemen, een reis te maken en/of te ontdekken wie we nou eigenlijk zijn, een uur eerder opstaan om te mediteren of sporten, stoppen met drinken, rijk worden, gelukkig worden of verliefd worden op de ware. Ze zijn gedoemd om te mislukken, omdat we niet van plan zijn ze daadwerkelijk uit te voeren. We bevinden ons in de verkeerde omgeving of relatie, of we maken dingen te ingewikkeld."

Neo’s advies is daarom: stel jezelf geen oppervlakkige doelen; word serieus en ga voor iets wat je leven daadwerkelijk verrijkt. Ze vertelt haar klanten dat ze hun wensen opnieuw moeten inkaderen. Ze staat erop dat ze hun goede voornemens opstellen uit liefde en hoop, niet uit angst. "Ik help mijn klanten, en mezelf, om voornemens beter te structureren. Dat doe ik door de vraag die we onszelf stellen te veranderen." Vraag jezelf dit eens af: hoe wil ik me voelen? Sterker, gelukkiger, moediger? Hoe wil ik mezelf volgend jaar trakteren? Kan ik mezelf liefhebben of mezelf volgend jaar beter respecteren? Of, voor mensen die denken dat dit narcistische vragen zijn: wat voor soort wereld wil ik achterlaten voor mijn kinderen, neefjes, nichtjes en buurmeisjes en -jongens? Zodra dat duidelijk is, is het mogelijk om je goede voornemens echt waar te maken.”

Psycholoog en innerlijke wijsheid-coach Jackie Fletcher heeft dezelfde trend opgemerkt: mensen stellen zichzelf grote, vage doelen zoals ‘liefde vinden’ of ‘gezond leven’. “Het is een sociale norm geworden om goede voornemens te bedenken, maar we gebruiken ze om onszelf ergens voor te straffen of om over onszelf te oordelen,” zegt ze. “We zijn heel goed in doelen stellen waarin iets staat als ‘zou eigenlijk moeten’. We zouden eigenlijk moeten afvallen, we zouden eigenlijk zus en zo moeten opgeven. Als je doelen stelt uit angst, omdat je denkt dat dat moet of omdat je naar een externe motivatie zoekt, mislukt het.”

Fletchers meest praktische advies is om zeer specifiek te zijn met je voornemens. Ze vertelt haar klanten iets moois en haalbaars te kiezen: "Laten we afvallen als voorbeeld nemen." In plaats van 'ik moet afvallen', zoek je naar een doel dat meer lijkt op: ik wil er weer fantastisch uitzien in mijn strakke zwarte jurk. Ik zou kunnen zeggen: haal die jurk uit de kast en hang hem aan de deur, stel je voor dat je hem draagt, stel je voor dat hij gemakkelijk om je heen valt. Dat is iets positiefs in plaats van onszelf te plagen met een negatieve stem die zegt: 'Je probeerde dit vorig jaar al, het gaat je niet lukken.’”

Dit had Lucy en Alex mogelijk kunnen helpen met hun doelen. Had Lucy gezegd: “Ik geef me op voor een dansles die ik echt leuk vind”, in plaats van “ik ga fit worden”, dan had ze misschien minder tijd in haar auto doorgebracht. Had Alex zijn weddenschap om af te vallen ingeruild voor een belofte om vijf keer per week met zijn vrouw een gezonde maaltijd te eten in plaats van een vette hap, dan had hij misschien wel op een duurzame manier gewicht verloren. Dat brengt ons bij de volgende sleutel tot succes: zorg dat mensen die je liefhebt achter je doel staan.

Coach Suzy Philips, van de Life Coach Directory, zegt dat het allemaal draait om jezelf te omringen met mensen die je zullen ondersteunen.

"Zoek bondgenoten als je je doelen hebt gesteld," zegt ze. Dat betekent dat je je doel deelt met mensen die je respecteert – niet je neerbuigende collega of een pessimistische vriend. "Dat is misschien een combinatie van professionele en persoonlijke ondersteuning, dus een life coach of therapeut, maar ook goede vrienden of familieleden." Dat kan echt het verschil maken. "We zijn allemaal anders. We zijn introverte of extraverte mensen en we zoeken op verschillende manieren naar ondersteuning. Introverte mensen doen misschien veel onderzoek voordat ze hun doelen stellen, terwijl extraverte mensen er veel met anderen over praten. Elke manier is prima, maar zorg er gewoon voor dat je morele steun hebt.”

Life coach Michael Sewra heeft een drastischer standpunt. Als hij wordt ingehuurd om goede voornemens om te zetten in realiteit, krijgen ze korte sms-berichtjes om de activiteiten in de gaten te houden en een zeer specifiek plan van aanpak op te stellen waar je je aan moet houden.

“De oplossing is om iemand te vinden die ons verantwoordelijk houdt,” zegt Sewra. “In een goed team wil je de ander niet teleurstellen. Zo blijf je gemotiveerd. Je hebt een psychologische drijfveer om je coach of vriend niet te willen laten stikken.”

Sewra is van mening dat er geen vervanging is voor een-op-een-verantwoordelijkheid; iemand die je smst na elk rondje hardlopen, om te checken of je het wel echt gedaan hebt. Maar dat is nogal wat om van iemand te vragen. Hij heeft andere opties: “De tweede optie is een groepsverantwoordelijkheid. Als je meedoet met een groep, houd je elkaar verantwoordelijk. Dat kan op het werk zijn of in een fitnessgroep. Of, de derde optie: deel een foto van jezelf op social media en zet erbij: “Dit is een foto van mij vandaag, nu weeg ik zoveel, elke twee weken deel ik een foto van mezelf en ik wil dat jullie me allemaal verantwoordelijk houden.” Op die manier heb je honderden of duizenden mensen die ervoor zorgen dat je je aan je doelen houdt. Dan is het moeilijker om de mist in te gaan.” Als het publiekelijk jezelf aan de schandpaal nagelen door je lichaamsgewicht te delen verschrikkelijk klinkt, is dat omdat het zo is. Sewra houdt vol dat het effectief is, maar niet voor angsthazen.

Zo. Nu weet je het. Als je realistische goede voornemens voor jezelf wilt stellen, draait het allemaal om emotionele eerlijkheid, specificeren, ondersteuning en verantwoordelijkheid. Ga heen en vind oplossingen, mijn vrienden.