Ik slikte crystal meth om te voelen wat dat spul nou echt met je doet

Onlangs schreef Het Parool dat er meer mensen in de hoofdstad methamfetamine zijn gaan gebruiken. Dat kwam voor mij niet als een extreem grote verrassing. Sterker nog: ik ben een van die mensen die onlangs is gaan experimenteren met de beruchte harddrug. Een paar weken geleden slikte ik voor het eerst een capsule met wat crystal meth. Gewoon, om eens te kijken hoe het voelt.

Niet veel later kreeg ik een e-mail van de VICE-redactie: “Er wordt steeds meer meth gebruikt. Kun je er een stuk over maken?” Eigenlijk wilde ik in koeienletters typen: “Ja! Ik heb dat laatst voor het eerst gedaan!” Maar ik twijfelde. Is het slim om aan iedereen met een internetverbinding te vertellen dat ik meth heb geslikt?

Ik raakte geïnteresseerd in meth toen ik een tijdje geleden aan het rondneuzen was op het darkweb, en het me opviel dat relatief veel Nederlandse darkwebdealers meth verkochten. Ik dacht altijd dat het in ons land bijna niet te krijgen was. Kort daarop kreeg ik bevestiging dat meth inderdaad aan een opmars bezig is in Nederland. Bij een politie-inval in een bedrijfspand in het Zuid-Hollandse Wateringen was 400 kilo methamfetamine gevonden, genoeg voor ongeveer 800.000 mensen die een keertje meth willen kopen.

Om meer te weten te komen over dit spul wend ik me allereerst tot het youtubekanaal Drugslab – daar hebben ze ongetwijfeld de meeste ervaring met publiekelijk drugsgebruik. De presentatoren testen zo’n beetje alle veelgebruikte drugs: speed, mdma, coke, ritalin en zelfs exotische middelen zoals 6-APB. Maar methamfetamine kom ik nergens tegen. Presentator Bastiaan laat desgevraagd weten dat de presentatoren op hun lijstje hebben staan dat ze meth nooit willen doen. “We willen niet het risico nemen om een drug te gebruiken waar je in één keer verslaafd aan kunt raken.”

Andere media waarschuwen voor de gevaren van meth. De Volkskrant schrijft: “Berucht zijn ook de Amerikaanse politiefoto's waarop te zien is hoe verslaafden binnen enkele maanden aftakelen. Gebruikers kijken hologig in de camera, vele kilo's lichter, met een huid vol zweren en rottende tanden.” Voorlichtingsorganisatie Drugfreeworld schrijft dat meth een vergif is “dat stimulerend werkt maar daarna het lichaam systematisch vernietigt.” Aan het einde van je meth-binge zou je ervan overtuigd kunnen raken dat er insecten onder je huid rondkruipen, waardoor je jezelf helemaal kapot krabt. In een besloten facebookgroep waar openlijk over drugsgebruik wordt gesproken, lees ik: “Echt serieus hoe de fok wil je die shit überhaupt aanraken als je ziet wat voor troep t is.”

Ik scroll ook nog even door wat data van het U.S. Department of Health and Human Services. Ongeveer 380.000 mensen in de Verenigde Staten zijn verslaafd geraakt aan methamfetamine. Dat zijn heel veel mensen. Hoewel ik ook lees dat er ruim 12 miljoen Amerikanen zijn die weleens meth hebben geprobeerd.

Nu weet ik eigenlijk niet meer zo goed wat ik ervan moet denken, en bel drugsonderzoeker Ton Nabben, van de Hogeschool van Amsterdam.

“Het kan inderdaad wel gebeuren dat iemand snel verslaafd raakt,” zegt Nabben. “Maar het ligt er heel erg aan wie het middel neemt, en met wat voor redenen. Als je in een uitzichtloze situatie zit, dan is het een heel andere drijfveer dan wanneer een geïnteresseerde psychonaut het een keer probeert.” Hij zegt dat de kans op verslaving een optelsom is van factoren uit de omgeving, erfelijkheid en gedrag. Als je last hebt van een emotioneel trauma, en als je vaak in aanraking komt met methamfetamine, dan loop je veel meer risico.

Nabben vertelt ook dat in beginsel alle stoffen gif zijn, en dat “hoeveel je binnenkrijgt in een bepaalde periode uiteindelijk bepaalt of je last krijgt van klachten.” Methamfetamine is veel giftiger dan gemberthee, maar het is desalniettemin altijd de hoeveelheid die doorslaggevend is voor de gevolgen.

Juist bij methamfetamine speelt dat verschil in hoe de drug gebruikt wordt een belangrijke rol, legt Ton Nabben uit. Redelijk wat gebruikers injecteren crystal meth rechtstreeks in de bloedbaan. ‘Slammen’, noemen ze het ook wel, omdat je er zo’n harde kick van krijgt. Vooral de drugsnaalden zijn gevaarlijk. Als je die deelt met anderen kan je hepatitis en hiv krijgen. Eventuele verontreinigingen spuit je met zo’n injectienaald rechtstreeks in de aderen, wat bloedvaten kan verstoppen en zo een beroerte of hartinfarct kan veroorzaken.

Het maakt dus veel verschil hoe je crystal meth gebruikt. Spuiten is veel onveiliger dan slikken. Wel is er altijd een kans dat je last krijgt van ernstige klachten zoals een hersenbloeding, vertelt neurotoxicoloog Dr. Remco Westerink, van het Institute for Risk Assessment Sciences van de Universiteit Utrecht. “Bij een klein persoon kan 50 milligram al leiden tot matige vergiftigingsverschijnselen.” Bij een persoon met zwakke vaten in de hersenen kan de bloeddruk na een nachtje doorhalen met methamfetamine zo hoog oplopen, dat het zwakke bloedvat barst.

Hoe groot de kans is dat je permanente schade oploopt, “daar is geen goed cijfer aan te hangen,” legt Remco Westerink uit. “Dat hangt af van de dosis, de gevoeligheid van de gebruiker, en ga zo maar door.” Maar je kan volgens de neurotoxicoloog wel zeggen dat meth erg vergelijkbaar is met speed of cocaïne. “Beide stoffen hebben een vergelijkbare werking in de hersenen. Op basis daarvan is ook te verwachten dat de kans op verslaving overeenkomt.”

In een rapport van het RIVM staat dat meth een van de meest gevaarlijke drugs is. Je kan er allerlei hart- en vaatproblemen van krijgen, je kan agressief worden en je kunt gaan tandenknarsen, wat erg slecht is voor je gebit. Toch blijkt meth, relatief gezien, niet véél gevaarlijker dan cocaïne of speed. In het onderzoeksverslag worden methamfetamine en speed zelfs in één hoofdstuk genoemd. “Experimentele studies wijzen uit dat beide drugs ongeveer even potent zijn,” schrijven de onderzoekers.

Tekst gaat verder onder de video

Een grotere valkuil bij meth dan bij speed of coke is dat een dosis ongeveer acht tot twaalf uur werkt, terwijl de plezierige roes al eerder verdwijnt. Daardoor ben je de laatste uren klaarwakker, maar ook geïrriteerd. Dat gevoel veroorzaakt ‘cravings’, een sterk verlangen om nog meer crystal meth te nemen zodat je weer die plezierige roes krijgt. Zo blijven mensen soms dagenlang doorgaan.

Na lang wikken en wegen ga ik toch maar op zoek naar wat ‘Tina’, zoals ingewijden meth weleens noemen. Ik kan kiezen uit enkele tientallen aanbieders op de cryptomarkt. De geheime marktplaats heeft een review-systeem waaraan je kunt zien hoe populair een dealer is. Uiteindelijk ga ik voor een verkoper uit Nederland met een flinke geschiedenis van succesvolle transacties. Ik moet minimaal een halve gram kopen – voor minder wil de dealer het niet op de post doen. Ik maak wat bitcoins over en twee dagen later ploft er een keurig uitziende envelop op de deurmat.

Op een avond na mijn werk is het eindelijk zover. Ik ben alleen thuis en pak een stukje helder kristal uit de envelop, dat ik op mijn milligramweegschaal leg. Het stukje weegt 30 milligram, precies de dosis die ik wil proberen. Ik hoef het kristalletje alleen maar naar binnen te werken met wat hulp van een capsule.

Een half uur later begin ik te merken dat mijn been als een wilde op en neer wipt. Hoewel ik al de hele dag op de computer heb zitten werken, krijg ik ineens heel veel zin om achterstallig onderhoud in te halen. In sneltreinvaart begin ik aan mijn administratie, maak ik half uitgewerkte verhalen af en doe ik wat research voor toekomstig werk. Voor ik het weet zijn er vier uur voorbij.

Het valt me op dat het effect erg lijkt op dat van speed. Je krijgt er precies dezelfde hyperfocus van. Alle prikkels krijgen direct mijn volledige aandacht, en omdat het er zo weinig zijn kan ik volledig opgaan in het werk waar ik mijn aandacht op richt. Wat ik niet had verwacht, is het warme gevoel dat ik heb in mijn lichaam. Het lijkt op wat je voelt als je mdma hebt gebruikt – alsof ik onder een warm dekentje lig. Maar dat gelukzalige gevoel duurt niet heel lang. Na vier uur keihard werken neemt de plezierige roes af. Ik wil nog niet dat het voorbij is en weeg een tweede dosis af.

Nadat ik de tweede capsule heb ingeslikt begin ik me een partij geil te worden. Ik ben helaas alleen thuis, maar gelukkig heb ik met mijn laptop toegang tot een eindeloze verzameling vieze filmpjes. De hyperfocus komt goed van pas: ik kan me goed concentreren op de heen en weer zwiepende borsten van professionele seksacteurs. Ik hoef weinig te doen om een fantastisch prikkelend gevoel door mijn hele lichaam te voelen.

Het lukt niet om te stoppen met kijken – de ene na de andere video zwengel ik aan – en de nacht vliegt voorbij. Als ik eindelijk wegkijk van mijn computerscherm, is het tien uur ’s ochtends. Volgens mij heb ik al die tijd niet eens met mijn ogen geknipperd.

De dagen daarna schrik ik van de heftige kater. Ik verwachtte een beetje hetzelfde als na een nacht doorhalen met speed, dat ik me een ziek en futloos zou voelen omdat ik een tijd niks had gegeten. Maar deze kater is veel gemener. Lichamelijk valt het wel mee: ik ben een beetje moe en misselijk, maar psychisch is het een heel ander verhaal. Twee weken lang voel ik me erg onzeker. Ik ben onredelijk verdrietig en ik kan nergens echt van genieten.

Dat is dus ook vooral waarom meth zo verslavend is. Aan de ene kant staat de fantastische roes, waardoor je al je problemen totaal vergeet. Maar als het is uitgewerkt krijg je het idee dat je een zielige, waardeloze en vieze idioot bent. Zie die gevoelens maar eens twee weken vol te houden zonder daar opnieuw aan te willen ontsnappen. Dat is gelukt, omdat ik best een aardig idee had wat ik moest verwachten. Bovendien had ik voor de veiligheid alle overgebleven kristallen maar door de plee gespoeld.

Ik zal niemand aanbevelen crystal meth te gaan gebruiken. Het is echt een gevaarlijke drug en de voordelen wegen niet echt op tegen de nadelen. Toch kan je meth ook op zo’n manier gebruiken dat het ongeveer even gevaarlijk is als speed, xtc of cocaïne. Desalniettemin kom ik er vooralsnog niet graag voor uit dat ik het weleens heb gebruikt. Waarschijnlijk door al die foto’s van verschrompelde gezichten en rottende tanden.

De naam van de auteur is uit privacy-overwegingen gefingeerd