Metallica heeft een nieuwe film gemaakt, genaamd Through The Never. Mocht je hem nog niet gezien hebben: verwacht niet een lading nieuwe nummers, in tegenstelling: ze fietsen bergafwaarts door alle hits heen. Verwacht wel veel awesome livebeelden en Mad Max-achtige toestanden: de hele film is uiteraard een grote explosie en een dikke must-watch.Lars Ulrich, de meeste gehate drummer van de wereld™, was een paar weken geleden in Londen om het hele gebeuren te promoten en ik mocht hem dingen vragen. Ik ben geen grote Metallica-fanboy, maar dat ik iemand ging ontmoeten die het DNA gecreëerd heeft voor de heavy metal die ik waardeer, heeft mij drie weken lang in mijn broek doen schijten.Noisey: Ik heb genoten van Trough The Never, het is een leuke film.
Lars: Bedankt.Ik heb ‘m gekeken op een woensdagochtend, rond een uurtje of 9.Het is nooit te vroeg. We droppen vaak genoeg de kids op school om vervolgens direct rond 9 uur de studio in te duiken en te spelen. Wie zegt dat je niet kan rocken om 9 uur ’s ochtends is gek. Ik kan je vertellen: je kan heel veel doen om 9 uur, inclusief rocken.Naast de livebeelden, vertelt de film ook een verhaal. Wie van jullie is de gefrustreerde scenarioschrijven?
Ik denk dat het wel een beetje algemeen bekend is dat, van de vier leden van Metallica, ik degene ben die de meeste tijd doorbrengt in de filmwereld. Ik zou mezelf geen gefrustreerde scenarioschrijver noemen; eerder de grootste filmnerd van de band.Ik heb zes maanden land in Hollywood gezocht naar iemand die wilde helpen met schrijven en regisseren, maar dat was niet gemakkelijk. Als je geen referenties hebt in Hollywood worden de mensen daar nogal achterdochtig. “Wat probeer je nou precies te doen?”, krijg je te horen als je niet naar een eigen succeswerk van twee jaar daarvoor kan wijzen.Wat vertelde je dan aan ze over de film?
Het was makkelijker om uit te leggen wat het niet moest worden. Het moest geen gewone live-video worden. Geen The Song Remains The Same, geen The Wall. Met Some Kind Of Monster werkten we met een soort dramatisch verhaal en we merkten dat de “dramatic arc” daar heel goed werkte. Dus bedacht ik om zo’n zelfde soort dramatiek te gebruiken in plaats van zomaar een live-registratie. Ik vond een schrijver/regisseur die dit ook een interessant experiment vond. Hij creëerde het personage Trip en de hele wereld om hem heen. Geen enkel Metallica-lid heeft daaraan meegeschreven.Er hangt wel een soort Doomsdag/einde der tijden-gevoel omheen. Is de film een waarschuwing? Maak je je zorgen om iets?
Ik maak me weinig zorgen in het leven. Daar ben ik het type niet voor. Ik zou je willen adviseren ook niet te veel tijd te spenderen aan het analyseren van de film, hij moet gewoon tof zijn om te kijken. Ik praat nu al een maand lang met mensen over deze film. Sommigen hebben hele verhalen en abstracte analogieën over de betekenis ervan. Het is geen Schindlers List Part Two, het is gewoon bedoeld als leuke ervaring.Hoe nauw volg je de kunstwereld tegenwoordig?
Ik volg het zo goed als ik kan, maar ik heb het drukker met Metallica dan ooit te voren en ik heb drie kinderen die veel tijd opeisen. Dus ik ben er niet meer helemaal in ondergedompeld zoals ooit het geval was, maar ik hou het zeker nog in de gaten. Ik ben geïnteresseerd in meubels, design, architectuur; ik ben geïnteresseerd in heel veel verschillende dingen. Vijftien jaar geleden hield ik alleen van een heel specifiek soort schilderkunst, maar ik ben ook een dagje ouder geworden. Mijn horizon is wat verbreed.Ik heb een theorie.
Een theorie? Ik hou van theorieën.Metallica is voor de muziekwereld wat Damien Hirst is voor de kunstwereld. Beiden zijn groots, vulgair en arrogant en dat vinden mensen nogal onbeleefd. Maar ze kunnen simpelweg niet genegeerd worden omdat ze, vanaf de het begin van de wortel, fucking geweldig zijn.
Ik vind Damien Hirst geweldig. Iedere keer als ik hem tegenkom, is hij gewoon een hele chille, normale vent. Ik weet dat er een soort beeld van hem bestaat dat aardig overeenkomt met hoe mensen naar Metallica kijken. Maar ik ben gewoon mezelf en doe mijn ding.
Advertentie
Lars: Bedankt.Ik heb ‘m gekeken op een woensdagochtend, rond een uurtje of 9.Het is nooit te vroeg. We droppen vaak genoeg de kids op school om vervolgens direct rond 9 uur de studio in te duiken en te spelen. Wie zegt dat je niet kan rocken om 9 uur ’s ochtends is gek. Ik kan je vertellen: je kan heel veel doen om 9 uur, inclusief rocken.Naast de livebeelden, vertelt de film ook een verhaal. Wie van jullie is de gefrustreerde scenarioschrijven?
Ik denk dat het wel een beetje algemeen bekend is dat, van de vier leden van Metallica, ik degene ben die de meeste tijd doorbrengt in de filmwereld. Ik zou mezelf geen gefrustreerde scenarioschrijver noemen; eerder de grootste filmnerd van de band.Ik heb zes maanden land in Hollywood gezocht naar iemand die wilde helpen met schrijven en regisseren, maar dat was niet gemakkelijk. Als je geen referenties hebt in Hollywood worden de mensen daar nogal achterdochtig. “Wat probeer je nou precies te doen?”, krijg je te horen als je niet naar een eigen succeswerk van twee jaar daarvoor kan wijzen.Wat vertelde je dan aan ze over de film?
Het was makkelijker om uit te leggen wat het niet moest worden. Het moest geen gewone live-video worden. Geen The Song Remains The Same, geen The Wall. Met Some Kind Of Monster werkten we met een soort dramatisch verhaal en we merkten dat de “dramatic arc” daar heel goed werkte. Dus bedacht ik om zo’n zelfde soort dramatiek te gebruiken in plaats van zomaar een live-registratie. Ik vond een schrijver/regisseur die dit ook een interessant experiment vond. Hij creëerde het personage Trip en de hele wereld om hem heen. Geen enkel Metallica-lid heeft daaraan meegeschreven.Er hangt wel een soort Doomsdag/einde der tijden-gevoel omheen. Is de film een waarschuwing? Maak je je zorgen om iets?
Ik maak me weinig zorgen in het leven. Daar ben ik het type niet voor. Ik zou je willen adviseren ook niet te veel tijd te spenderen aan het analyseren van de film, hij moet gewoon tof zijn om te kijken. Ik praat nu al een maand lang met mensen over deze film. Sommigen hebben hele verhalen en abstracte analogieën over de betekenis ervan. Het is geen Schindlers List Part Two, het is gewoon bedoeld als leuke ervaring.Hoe nauw volg je de kunstwereld tegenwoordig?
Ik volg het zo goed als ik kan, maar ik heb het drukker met Metallica dan ooit te voren en ik heb drie kinderen die veel tijd opeisen. Dus ik ben er niet meer helemaal in ondergedompeld zoals ooit het geval was, maar ik hou het zeker nog in de gaten. Ik ben geïnteresseerd in meubels, design, architectuur; ik ben geïnteresseerd in heel veel verschillende dingen. Vijftien jaar geleden hield ik alleen van een heel specifiek soort schilderkunst, maar ik ben ook een dagje ouder geworden. Mijn horizon is wat verbreed.Ik heb een theorie.
Een theorie? Ik hou van theorieën.Metallica is voor de muziekwereld wat Damien Hirst is voor de kunstwereld. Beiden zijn groots, vulgair en arrogant en dat vinden mensen nogal onbeleefd. Maar ze kunnen simpelweg niet genegeerd worden omdat ze, vanaf de het begin van de wortel, fucking geweldig zijn.
Ik vind Damien Hirst geweldig. Iedere keer als ik hem tegenkom, is hij gewoon een hele chille, normale vent. Ik weet dat er een soort beeld van hem bestaat dat aardig overeenkomt met hoe mensen naar Metallica kijken. Maar ik ben gewoon mezelf en doe mijn ding.