FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Drerries in Beverwijk

Onkel Omar en Tellem zijn samen Drerrie United. Vandaag komt hun debuut-EP uit. Ik nam ze mee naar waar het allemaal begon: de zwarte markt in Beverwijk.

Drie euro twintig. Dat is hoeveel geld je minimaal moet hebben om binnen te komen op de zwarte markt in Beverwijk. Eenmaal binnen moet je natuurlijk alsnog betalen voor broodjes döner en Gucci-polo's, maar dat is van later zorg. Drie euro twintig hebben de jongens van Drerrie United niet. Ze overwegen tegen de portier te liegen over afspraken met de PR-afdeling van deze Bazaar. Dit is de realness waarover Onkel en Tellem beschikken. Hiphopper dan dit wordt het niet. Hiphopst. We zijn op de Bazaar omdat het hier begon, zoals geldt voor veel allochtone succesverhalen #noschnitzelparadijs. Omar Dahmani (Amsterdam) en Tarik Mazian (Amersfoort), respectievelijk bekend van rappen over tosti-ijzers en de back-up MC zijn van Jiggy Dje, ontmoeten elkaar hier, tijdens whatever het is dat Marokkanen uit het Rifgebergte doen in Beverwijk. Vandaag komt hun debuut-EP uit: Drerrie To Die. De EP, geheel geproduceerd door Craz-E, staat vol pompende up-tempo rapshit. “Het is gewoon party & bullshit zonder te vergeten dat je ook echt moet rappen,” zegt Tellem. “Het is de Harold & Kumar-film onder de hiphop-EP's.” Omar vult aan: “Toen we bezig waren met de EP kregen we allebei een vriendin en werden we opeens heel serieus. Maar dat is niet terug te horen in de muziek. Het gaat alsnog over bitches hosselen, voor het geval de onze onder een vrachtwagen komen.” Bitches zijn volgens Omar het hoofdthema. Al het andere is eromheen bedacht of ernaar terug te leiden. “Uiteindelijk draait alles puur om de bitches. Het doel van de EP is dat we shows kunnen doen, zodat we geld verdienen, zodat we Lacoste-polo's kunnen kopen en ons haar kunnen laten opscheren, zodat we bitches kunnen regelen.” Onze fotograaf Tim probeert toevallig net een Gucci-polo aan terwijl ik een foto van hem probeer te maken. “Waarom wil jij foto's maken? Jullie zijn zeker rappers ofzo?”, vraagt de Gucci-polo-verkoper. “Ja zij,” wijst Tim, met een nonchalant gebaar richting Onkel en Tellem. “Echt? Welke click? Maak maar foto's, ish goed.” Dingen voor elkaar krijgen is tekenend voor de groep. Dingen doen, noemen ze het zelf. Twee jonge Marokkanen uit de grote stad die zelf de kansen namen die ze niet gegeven worden door de overheid. Omar heeft vandaag zijn zinnen gezet op een specifiek soort trui. “Je weet toch, zo'n eightiesachtig Gucci-vest dat Biggie altijd droeg?” Een Nederlandse man met een stand naast de zonnenbrillenkraam heeft er een. Niet in zijn kraam, maar aan zijn lijf. Ik probeer een zonnebril als Omar opeens naast me staat met een glimlach en een eightiesachtig Gucci-vest dat Biggie altijd droeg. “Hij trok het uit en gaf het aan me. Hij moest wel; die Pakistanen met wie hij was oefenden groepsdruk op hem uit.”

De drerries zijn ondertussen een jaar united. Vorig jaar zomer hebben ze getourd op basis van alleen de tracks die ze willekeurig hebben uitgebracht via hiphopblog Puna. Dit keer gaan ze het goed aanpakken. Drerrie To Die is opgenomen in de Noah’s Ark-studio van Jiggy Dje en gemasterd door oudgediende Darin G. Er stond eigenlijk een album in de planning en er was interesse vanuit verschillende hoeken, maar dat was te veel gedoe. De jongens hadden geen zin in alle poespas die komt kijken bij een label en hebben dus besloten alles op eigen houtje te doen, en een EP te maken in plaats van een album. “Een album maken duurt fucking lang, en we hadden allemaal shit liggen die de tand des tijds anders niet zou doorstaan. Deze EP is ons geschenk aan de kids.” Luister de EP:

[Download: Drerrie United - Drerrie To Die EP.zip]