THUMP: Wat is tot nu toe het hoogtepunt van je carrière?
Reza: Dat is zeer recentelijk geweest, 28 december in de Natte Cel van Trouw; een soort Turkse hammam waar het heel nat was en door de duisternis ook heel intens. Zo heb ik de set ook ervaren. Ik was best zenuwachtig en toen ik de eerste stappen achter de booth zette, scheurde mijn broek van mijn enkel tot aan mijn naad, doordat ik achter een haak bleef hangen. Uiteindelijk is het allemaal goed gegaan, alles werd door het publiek met liefde ontvangen. Ik ben er een paar dagen ondersteboven van geweest.
Hoe omschrijf je je muziek?
Dat vind ik echt heel lastig. Ik zeg altijd tegen mensen dat ik wil dat ze er zelf naar luisteren. Ik noem het soms cosmic, balearic, maar dat dekt de lading niet helemaal. Het linkerveld van de elektronische muziek noem ik het wel eens, maar dat begrijpt niet iedereen. Ik heb inmiddels wel geleerd om een stap richting de dansvloer te zetten en niet alleen maar bezig te zijn met mijn eigen verhaal. Ik moet zeggen dat de dansvloer het afgelopen jaar ook wat meer mijn kant op is gekomen. Het tempo is omlaag gegaan, wat mijn sets vaak goed uitkomt.
Videos by VICE
Doe je naast draaien nog meer?
Ik ben medeorganisator van Horizon, dat bestaat nu anderhalf jaar. We hebben het financieel best lastig gehad, maar we hebben inmiddels wel een visitekaartje afgegeven en onze doelgroep bereikt. Met Horizon nodigen we mensen of collectieven uit die wij heel erg goed vinden, maar die door veel promotors over het hoofd worden gezien. Zo hebben we een CockTail d’Amore-special en een Correspondant Night gehad. Ons doel is om dj’s die niet zo bekend zijn voor te stellen aan het Amsterdamse nachtleven en ze hier een plek te geven.
Daarnaast ga ik vanaf eind januari een nieuwe avond doen in RADION: Mind. Vanuit Horizon wordt heel erg conceptgericht gedacht, maar met Mind wil ik me richten op dj’s die het ambacht van draaien echt verstaan. Voor de eerste editie heb ik Prins Thomas en Ata geboekt, en ik heb alleen nog maar positieve reacties gehad. Mensen zijn erg benieuwd naar de locatie. Na het sluiten van Trouw merk je echt dat er naar nieuwe locaties gezocht wordt. Ik hoop dat RADION een eigen lijn gaat trekken en op die manier het publiek aan zich gaat binden. Ze gaan daar ook veel met dans en theater doen; het wordt een multifunctioneel centrum.
Wat zijn je plannen voor de toekomst?
Ik krijg steeds vaker de vraag of ik zelf platen uit ga brengen, maar dat ben ik voorlopig niet van plan. Voor mij is het stap voor stap. Ik heb het gevoel dat er al veel producers zijn die de muziek maken die ik wil horen. Als ik de behoefte niet voel of het verschil niet kan maken, dan begin ik er ook niet aan.
Ik vind het erg lastig om te denken over hoe ik de toekomst zie. Ik heb zo’n onzeker leven gehad. Ik ben geboren in Iran, en toen ik tien was zijn we gevlucht naar Nederland. De asielprocedure was heel slepend en onzeker, dat heeft me voor een groot gedeelte gevormd. Sindsdien probeer ik niet te lang stil te staan bij wat ik over tien jaar wil doen, ik doe mijn best voor de dingen die ik nu wil doen. Dat probeer ik mensen in mijn omgeving die daar heel erg mee bezig zijn mee te geven: je weet echt niet hoe morgen eruitziet. Ik heb tien jaar lang elke dag moeten leven met het idee dat het elk moment klaar kon zijn. En dan ben je terug bij af.
Ik heb veel last van angstaanvallen gehad, waarvoor ik hulp heb gezocht. Die angstaanvallen heb ik opgelopen tijdens de asielprocedure. De ellende in mijn hoofd begon eigenlijk pas echt toen we een verblijfsvergunning kregen en we niet meer hoefden te overleven. Vanaf 2007 heb ik moeten vechten om mezelf stabiel te krijgen en mijn angstaanvallen te overwinnen. Muziek is altijd mijn uitweg geweest. Veel mensen in soortgelijke situaties grijpen naar de drugs of drank, maar gelukkig is muziek mijn redding geweest. Door wat ik de afgelopen jaren heb meegemaakt, en nog steeds meemaak, krijg ik ook veel liefde van muziek terug.