Raketkanon interviewen is bepaald niet eenvoudig

Foto: Anton Coene

Op de redactie zijn we het erover eens dat het nieuwe album van Raketkanon RKTKN#2 FANTASTISCH is. En als iets fantastisch is willen we daar graag meer van weten. Het abstracte artwork van hun cd’s, de songtitels met namen als Herman, Pjotr, Florent en Elisa, en de onverstaanbare teksten van zanger Pieter-Paul Devos (ook bekend van Kapitan Korsakov) hullen de band in mysterie en geven veel ruimte voor eigen interpretatie. Voorafgaand aan hun show in Paradiso krijg ik een eventjes de tijd om vragen te stellen, maar gemakkelijk maken de vier Gentenaren het me niet: ze hebben een goed gevoel voor subtiliteit en kiezen hun woorden zorgvuldig, maar ze geven graag antwoorden waar geen greintje duidelijkheid in zit. Dus het is maar de vraag of je door dit interview echt meer over de band te weten komt, maar zoals Raketkanon dat zelf ook graag heeft, dat laat ik over aan je eigen interpretatie.

Noisey: Na een paar keer goed luisteren is het mij nog steeds niet duidelijk of jullie liedjes wel echte teksten hebben of dat jij alleen maar in de microfoon zit te blèren.
Pieter-Paul: Interpreteer het vooral zoals je zelf wilt.

Oké, ik denk dat het geen echte woorden zijn.
Pieter-Paul: Oké.

Klopt het?
Pieter-Paul: Oké (hij blijft me aankijken alsof alles nu duidelijk is, red.).

Maar waarom zing je dan zo onduidelijk?
Pieter-Paul: Dat heeft te maken met een soort abstracte expressie die er beter uit komt als ik niet beperkt word door verstaanbare, letterlijk te interpreteren taal.

Heeft ieder liedje dan wel een verhaal?
Pieter-Paul: Ja, maar dat is ook abstract. Je moet het geen verhaal noemen, het is meer een primitief gevoel.
Pieter: Er staan wel twee teksten online van Herman en Florent, maar dat is meer afleiding. Pieter-Paul, je vindt het leuk om tijdens jullie shows mensen in de maling te nemen door bijvoorbeeld hun telefoon af te pakken. Waarom is dat?
Pieter-Paul: Die mensen kiezen zichzelf uit doordat ze hun mobiel erbij pakken. De reden maakt eigenlijk niet uit.
Jef: Als ik het kon zou ik ook die telefoon afpakken hoor.
Pieter-Paul: Ik begrijp niet waarom je het niet zou doen als je staat op te treden en er staat iemand voor je neus een sms te versturen.

Is dat dan ook zo’n primitief gevoel?
Pieter: Het gebeurt gewoon in het heetst van de strijd. Daar denk je niet over na totdat er een vraag over gesteld wordt.
Jef: Eigenlijk vervallen alle normale regels van omgang zodra we het podium staan. Voor en na een optreden zijn we best wel geciviliseerde jongens en hebben we best wel tafelmanieren.
Ludo: Tijdens een optreden handelen we puur vanuit ons gevoel, de redenatie is dan volledig uitgeschakeld.

Jullie nemen je muziek heel serieus en vinden van jezelf ook dat jullie goede muziek maken, hoe staat dat… (ik kan mijn zin niet afmaken doordat ze in lachen uitbarsten, red.)
Pieter-Paul: Klinkt arrogant!
Pieter: Als je iets speelt, dan maak je toch muziek die je zelf wil maken?

Ben ik het helemaal mee eens, maar hoe staat die serieuze houding en de abstractie van het artwork en de ‘teksten’ dan in verhouding met de humoristische video’s van bijvoorbeeld Florent of Anna?
Pieter-Paul: Er zit een groot verschil in jezelf serieus nemen en je muziek serieus nemen.
Jef: Je muziek staat boven jezelf.

Hoe ging dat met de video van Florent bijvoorbeeld?
Pieter: Dan kom je net van een optreden en dan roept iemand: “Eh, dat zou een vette clip zijn!” Nou zo.
Jef: We nemen die clips semi-serieus. Zo iets als Anna, daar hadden we geen budget voor maar we hebben er wel bloed zweet en tranen in gestoken, omdat we willen dat het er goed uitziet, daar krijgen we ook weer energie van. Maar eigenlijk is het een onnozel idee.
Pieter-Paul: Het is ook iets bijkomstig – een clip is wel deel van het geheel, maar de essentie blijft de muziek.
Jef: Eigenlijk proberen we onszelf te amuseren met alle dingen die naast de muziek gebeuren. Je hebt nog geluk dat we nu semi-serieus antwoorden, want bij sommige interviews willen we ook onszelf amuseren en proberen we de draak te steken met de vragen. Bij de muziek willen we ons ook amuseren, maar wel om iets heel heel heel prachtigs.

Dankjewel jongens! Veel plezier vanavond.

(Terwijl ze zich haastig omkleedden, vertelden ze me nog welke undergroundbands uit België zij heel erg de moeite waard vinden: The Germans, Hypochristutreefuzz, Madensuyu, Balthazar, Stadt, Future Old People Are Wizards, Steak Number Eight en natuurlijk Kapitan Korsakov.)