We spraken met de man die de soundtracks voor Wes Anderson uitzoekt

Hij mag dan wel eens een rare, grappige misstap maken (daar bedoel ik jou mee, Darjeeling Limited) maar hoewel het altijd lijkt alsof hij iets te ver verdwaald raakt in de rabbit hole van zijn eigen fantasie, zijn Wes Andersons films altijd grappig, kunstzinnig en effectief. Zijn laatste mijlpaal, Grand Budapest Hotel, is geen uitzondering, het is misschien wel zijn beste film sinds Rushmore, wat al een meesterwerk was. Door de jaren heen heeft Anderson steeds met dezelfde music supervisor samengewerkt, Randall Poster. Ik sprak met Randall om er achter te komen wat zijn baan precies inhoudt.

Noisey: Hoe ben je aan dit werk gekomen. Ben je een muzikant of gewoon een man met een geweldige muzieksmaak?
Randall Poster: Ik ben geen echte muzikant, en ik werk ook niet voor een platenlabel. Ik was gewoon dol op muziek en films. Ik ben begonnen toen ik samen met een vriend een script schreef over een college radiostation. Die film A Matter of Degrees die we hebben ontwikkeld op het Sundance Instituut zat vol met muziek. Ik heb daarna besloten om daar mijn focuspunt van te maken.

Hoe ben je in aanraking gekomen met Wes Anderson?
Ik ontmoette Wes toen hij bijna klaar was met Bottle Rocket, toen vroeg hij mij of ik de soundtrack wilde maken. Sindsdien werken we samen.

De soundtrack van Rushmore is een van mijn favorieten omdat er flinke sixties vibe in zit, het past heel erg goed bij de film. Is dat een tijdperk waar je veel inspiratie uit put?
Bij Rushmore hadden we het idee om de minder bekende bands uit de British Invasion te kiezen. Wes vertelde altijd over hoe die bands er op de hoesfoto's heel netjes uitzagen, met jasjes en dasjes, maar dat hun muziek heel agressief en rebels klonk. Dat paste erg bij Max Fisher (de hoofdpersoon uit Rushmore). De muziek paste bij zijn karakter, omdat hij ook het buitenbeentje van zijn tijd is. En ik denk dat dat soort karakters vaker in onze films terugkomen, zoals nu met M. Gustave in Grand Budapest Hotel die zich vastklampt aan een oud vergaan tijdperk.

Hoe komt dat tot uiting in de muziek voor deze film?
Voor de muziek kwamen we uit bij het folk geluid van de Balalaika, een instrument met een primitief geluid. Dat geluid plaatsten we dan tegenover de hoffelijkheid van Vivaldi.

Veel van de muziek heeft een hoog tempo, ik vroeg me af hoe je dat plaatst naast de meer emotionele aspecten van de film.
De muzikale overgangen in de film vind ik wel geslaagd en Wes krijgt muzikaal altijd precies wat hij wil. De balalaika en de originele score helpen de film vooruit, en ik denk dat dat het juist zo opwindend maakt. Er zijn zeker ook prachtige emotionele momenten in de film.

Als Wes de muziek precies zo krijgt als hij het hebben wil, zijn er dan geen momenten waarop je elkaar de haren uit het hoofd trekt?
Er is nauwelijks onderlinge spanningen, maar het zorgt er wel voor dat ik midden in de nacht aan de telefoon hang om reisplannen te maken voor de aanschaf van Russische balalaika's.

Een terugkerend punt van kritiek is dat Wes Anderson films te veel op elkaar lijken. Is dat iets waar jij je mee bezig houdt?
Artiesten kunnen vaak alleen die kunst maken die zij willen maken, en als de kritiek op Wes Anderson films is dat ze te veel lijken op Wes Anderson films, dan weet ik niet zo goed wat ik daar op moet antwoorden. Ik vind Wes’ films heel erg goed, en de aandacht die hij aan zijn films besteed is ongeëvenaard. Wat ik verder nog tegen zulke critici kan zeggen, is simpelweg dat ze allemaal de tering kunnen krijgen.

Zo mag ik het horen!
Fuck off en ga lekker verder met kijken met wat het ook is dat je liever kijkt…

Waarschijnlijk Michael Bay films…
Ja, of Frozen…

Hoe krijg je ideeën voor de muziek die je gebruikt?
Soms is er een bepaald tijdperk waar je rekening mee moet houden, of is er een muzikaal element in de film verwerkt wat je echt te zien krijgt, dat dicteert ook de manier waarop ik met de muziek bezig ben. Het komt ook voor dat ik met de regisseur in gesprek ga over welk geluid of welke emotie hij wil oproepen met de muziek. Vaak duurt het nog tot in het montagehok voordat ik er echt mee kan gaan spelen.

En in hoeverre matcht je muziek met specifieke scènes?
Ik denk dat dat voornamelijk al gebeurt in de gesprekken die we vooraf met elkaar hebben, nog voordat Wes het script heeft geschreven. Met Rushmore en The Royal Tenenbaums hadden we al een paar nummers gekozen die we graag wilden gebruiken, dus het wordt een soort spelletje om er zoveel mogelijk ook echt in de fim te krijgen. Ik denk dat onze samenwerking zo goed werkt omdat we tussen de films door samen veel over muziek nadenken.

Nog een laatste vraag: zijn muziek supervisors diep van binnen niet gewoon gefrustreerde muzikanten?
Ik ben allesbehalve gefrustreerd, en aangezien ik basgitaar heb gespeeld, denk ik dat ik met mijn huidige baan het juiste pad heb gekozen om mijn muzikaliteit te uiten.

Bedankt voor het gesprek Randall!