FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Een interview met de homofobe rapper wiens optreden vijf jaar geleden in Amsterdam tot protesten leidde

Voor het eerst spreekt Vinnie Paz van Jedi Mind Tricks uitvoerig over zijn homofobe teksten.

Toen ik twaalf was, kreeg ik van Sinterklaas een pas verschenen cd van Jedi Mind Tricks, Violent by Design getiteld. Er stonden twintig liedjes op die ik allemaal even stoer vond klinken. Het bevatte ook zinnetjes als: “You ain’t a ghetto thug, you an actress/ That’s unnatural, like love between faggots”. Dat soort snedige zinnetjes over homoseksualiteit zijn kenmerkend voor Jedi Mind Tricks. Toen ze vijf jaar geleden in de Melkweg stonden, werd er een protest georganiseerd door het COC Amsterdam, een organisatie die zich inzet voor homo-emancipatie. Het COC is inmiddels weer overgegaan tot de orde van de dag, maar gezien Jedi Mind Tricks weer in Amsterdam waren, was ik toch benieuwd hoe ze zelf op deze episode terugkijken. Rapper Vinnie Paz heeft zich er toen nooit over uit willen laten, producer Stoupe verliet de groep kort daarna en keerde vorig jaar pas weer terug.

Advertentie

Bij de eerste handdruk van de even witte als dikke Vinnie Paz valt meteen op: deze gevreesde homofoob is niet alleen vriendelijk op het zachtaardige af, hij draagt ook nog eens een trui van The Smiths – een band waarvan de zanger Morrissey de mannenliefde tamelijk uitvoerig heeft beschreven en bezongen. Niet helemaal wat ik verwachtte van een rapper die in zijn muziek zijn uiterste best doet zijn existentiële woede zo overtuigend mogelijk over te brengen – een opzet waar hij overigens slechts sporadisch in slaagt.

Eerder dit jaar verscheen The Thief and the Fallen, jullie nieuwe plaat. Ik vond het hoogtepunt eigenlijk Fraudulent Cloth, een gevoelig liedje over verlaten worden en andere vreselijke dingen.
Ha, dankjewel. Ik vind dat misschien wel het beste liedje dat ik ooit geschreven heb. Ik heb me wel eens afgevraagd: een hele plaat met nummers als Fraudulent Cloth, zou dat kunnen? Maar dan neemt mijn instinct over en komt er toch gewoon hardcore shit uit. Te veel melancholie lijkt me ook niet goed.

Op je nieuwe plaat kon ik geen homofobe teksten vinden, en je scheldt ook niet meer met ‘faggot’. Is dat bewust?
Ik denk het wel. Als ik heel eerlijk ben: het was een van de redenen waarom Stoupe niet meer bij Jedi Mind Tricks wilde horen. Hij had zoiets van: kom op man, je hoeft dat soort dingen niet te zeggen. Er zijn zoveel mensen die je ermee beledigt. En daarbovenop kwam ook nog eens de kritiek van mijn moeder. Die is superliberaal, houdt van iedereen en gunt de hele wereld gewoon het beste. Ik ben echt een moederskindje, dus ik luister naar haar. Zij weet ook dat ik in het echt niet zo ben als ik op onze platen soms overkom. Maar ze zei wel tegen me: “De rest van de wereld weet dat niet, en dan kan het misgaan”. Zoals vijf jaar geleden in Amsterdam. Hoe kijk je terug op het protest van het COC toen?
Drie dingen hebben daaraan bijgedragen: onvolwassenheid van mijn kant, onverantwoordelijkheid van mijn kant en het feit dat ik uit een totaal andere wereld kom. Ik wil het niet goed praten maar in Philadelphia, waar ik vandaan kom, noemen we elkaar de hele dag faggot of gay. Dat betekent niet dat iemand ook daadwerkelijk een homo is. Het zijn gewoon denigrerende woorden. In plaats van faggot zou ik elke keer ook pussy hebben kunnen gebruiken. Ik heb echt niets tegen de homoseksuele gemeenschap. Serieus niet.

Advertentie

Kijk, wij zijn uitgegroeid van de underground naar een wereldwijd fenomeen. Wij maken hardcore hiphop, we scheppen op over hoe goed we zijn en daarbij provoceren we soms. Ik zal altijd ignorant shit blijven zeggen. Dat hoort ook gewoon bij hiphop. Maar hoe groter je wordt, des te beter moet je nadenken over wat je zegt. Je klonk doorgaans alsof het menens was.
Nee, nee, nee. Ik was jong en dom. Als je 26 bent, denk je nog niet overal over na. Maar nu zit ik er wel mee. Ik heb een zoon van drie en ik heb dingen gezegd waarvan ik hoop dat hij ze nooit hoort. Ik zou ze terug zou nemen als het kon.

Zoals?
Ik weet eigenlijk niet of ik dat wil herhalen, tenzij jij denkt dat ik het wel moet doen.

Doe maar wel.
Oké. Ergens op [het in 2004 verschenen album] Legacy of Blood zeg ik: “I ain’t gonna play no more/ beat a faggot ‘til he ain’t gay no more.”

Je kijkt er niet vrolijk bij. Schaam je je ervoor?
Ik heb gedaan wat ik heb gedaan, daarvoor moet ik de verantwoordelijkheden dragen en de consequenties nemen. Maar zoiets zou ik nu niet meer zeggen, nee. We doen dit nummer trouwens nooit live, dus ik heb het zelf al elf jaar niet meer gehoord.

En heb je spijt van scheldwoorden als faggot?
Nee, want als ik zoiets zeg, doel ik helemaal niet op homo’s. Het wordt onterecht opgevat als een politiek statement. Geloof me, ik heb wel betere statements te maken. Ik heb altijd het idee gehad dat hiphop juist een progressief fenomeen is.
Kijk, deze cultuur is in 1972 in de South Bronx ontstaan in de slechtst denkbare omstandigheden. Juist de onderdrukten kregen er een stem door. Waarom zou ik dan mensen willen onderdrukken? Ik was gewoon jong en zei domme dingen. Mensen veranderen.

Dat doen ze zeker. Hillary Clinton was ooit pontificaal tegen het homohuwelijk, Obama was in eerste instantie ook geen enthousiast pleitbezorger. Die zijn het er inmiddels over eens dat het een goede zaak is.
Tuurlijk, dat is het ook. Ik had nooit gedacht dat het zou gebeuren. Of ik er blij mee ben? Nou, ik ben blij dat andere mensen gelukkig kunnen zijn. Het heeft verder geen grote impact op mijn leven als ik eerlijk ben. Ik wil een gelukkig leven voor iedereen, ongeacht waar ze vandaan komen of waar ze van houden. Wil je dat opschrijven? Vinnie Paz is volwassen en gunt iedereen het beste.